display result search
- 134
- 1000
- 1000
- 1000
دینداری در بحران؛ ما و قرآن کریم، 5
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «دینداری در بحران؛ ما و قرآن کریم» جلسه پنجم: نشانه های ایمان حقیقی، سال 1404
اگر کسی به اسم رَبّ توجّه کند که او همه کاره است و همه چیز بدست اوست، تمام وجود رَبّ، تربیت و رشد و اصلاح ماست، ضمن اینکه او کار خود را میداند، در اینصورت آرامش خاطر خواهد آمد و انسان نمیتواند نسبت به رَبّ سوء ظن پیدا کند.
لذا در روایات به ما ارشاد کرده اند که به خدای متعال حسن ظن داشته باشد. حسن ظن به خدا یعنی اینکه «أَنْ لاَ تَرْجُوَ إِلاَّ اَللَّهَ»، بجز خدا به کسی امید نبندید، وگرنه خلاف ادب در محضر حضرت رَبّ است.
ربّانی آن کسی است که دائماً ارتباط خودش را با رَبّ خود درنظر دارد. مثلاً میگویند این عالم ربّانی است، یعنی فراموش نکرده است و دائم الیاد است و دائم الذکر است که همه کاره رَبّ است، با رَبّ کار دارد، به او ربّانی میگویند.
ما به این دنیا آمدهایم که ربّانی شویم. «أَنْ لاَ تَرْجُوَ إِلاَّ اَللَّهَ وَ لاَ تَخَافَ إِلاَّ ذَنْبَکَ»، امام صادق علیه السلام فرمودند از گناه خودتان بترسید؛ چون مادامی که محضر حضرت رَبّ هستی، در حصن حصین هستی، وقتی نافرمانی کنی و از حصن بیرون بیایی، آنوقت بترس که بلا بر سرت خواهد آمد.
البته منظور بنده از «بلا» بلای نهایی است، یعنی بلایی که دیگر راه جبران ندارد. وگرنه مؤمن ممکن است در این دنیا دچار بلا و ابتلاء شود، اما پایان او خوش است، همیشه پایانِ این شاهنامه خوش است، چون دست کارگردان است و او مقدّر میکند و پایان بندی با رَبّ است.
اگر کسی به اسم رَبّ توجّه کند که او همه کاره است و همه چیز بدست اوست، تمام وجود رَبّ، تربیت و رشد و اصلاح ماست، ضمن اینکه او کار خود را میداند، در اینصورت آرامش خاطر خواهد آمد و انسان نمیتواند نسبت به رَبّ سوء ظن پیدا کند.
لذا در روایات به ما ارشاد کرده اند که به خدای متعال حسن ظن داشته باشد. حسن ظن به خدا یعنی اینکه «أَنْ لاَ تَرْجُوَ إِلاَّ اَللَّهَ»، بجز خدا به کسی امید نبندید، وگرنه خلاف ادب در محضر حضرت رَبّ است.
ربّانی آن کسی است که دائماً ارتباط خودش را با رَبّ خود درنظر دارد. مثلاً میگویند این عالم ربّانی است، یعنی فراموش نکرده است و دائم الیاد است و دائم الذکر است که همه کاره رَبّ است، با رَبّ کار دارد، به او ربّانی میگویند.
ما به این دنیا آمدهایم که ربّانی شویم. «أَنْ لاَ تَرْجُوَ إِلاَّ اَللَّهَ وَ لاَ تَخَافَ إِلاَّ ذَنْبَکَ»، امام صادق علیه السلام فرمودند از گناه خودتان بترسید؛ چون مادامی که محضر حضرت رَبّ هستی، در حصن حصین هستی، وقتی نافرمانی کنی و از حصن بیرون بیایی، آنوقت بترس که بلا بر سرت خواهد آمد.
البته منظور بنده از «بلا» بلای نهایی است، یعنی بلایی که دیگر راه جبران ندارد. وگرنه مؤمن ممکن است در این دنیا دچار بلا و ابتلاء شود، اما پایان او خوش است، همیشه پایانِ این شاهنامه خوش است، چون دست کارگردان است و او مقدّر میکند و پایان بندی با رَبّ است.
تاکنون نظری ثبت نشده است