display result search
- 156
- 1000
- 1000
- 1000
دینداری در بحران؛ ما و قرآن کریم، 2
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «دینداری در بحران؛ ما و قرآن کریم» جلسه دوم: نقش باور ما به قرآن کریم، سال 1404
فرصت بررسی کارآمدی دینداری و فهم از معارف دینی، برای جایی است که نیاز هست، وگرنه دینداری همیشه لازم است و حتّی یک لحظه هم متوقف نمیشود.
وقتی خدای متعال هم میخواهد برای ما مثال بزند میفرماید «إِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ»، وقتی در کشتی مینشینند و گیر میکنند و متوجّه میشوند کاری از دستشان برنمیآید… البته هیچوقت کاری از دست ما برنمیآمده است، اما آن لحظه ای که در حال غرق شدن است، میفهمد کار از دست کسی برنمیآید. اول ناخدا را صدا میزند، سپس به دنبال قایق امداد میگردد، میبیند نیست! قبل از آن هم نبود، قبل از آن هم منجی غیر از الله وجود نداشت، اما الآن میفهمد وجود ندارد، اینجا «دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ»، اینجا دیگر تمام تلاش خود را کرده است و به هر کسی که توانسته رو زده است و دیده است که نمیشود، اینجا یک «الله» میگوید.
اصلاً اتفاقاً در شرایط بحرانی میتوان راجع به دین صحبت کرد.
اگر شش ماه قبل میخواستیم با هم گفتگو کنیم، ممکن بود من یا کسی مانند من در خامی و تخیّل و تخدیر داشته های خودم بگویم «بعداً»!
من الآن به مرگ همانقدر نزدیک هستم که شش ماه قبل نزدیک بودم، ولی الآن چون مرگ غیرمترقبه دیده ام، میگویم نکند برای من هم باشد!
درواقع همیشه این شرایط بود، اما من الآن بیشتر احساس و درک میکنم.
لذا جلوتر عرض خواهیم کرد که اتفاقاً خیلی از آیات مهم توحیدی در فضای جنگ صادر شده است، شبیه آیه ی «فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ».
اساساً تفاوت ما با دیگران در باور ما به آن چیزی است که قرآن کریم فرموده است. اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین به ما فرموده اند که به قرآن پناه ببرید، و قرآن برای من است، بجز آیاتی که دلیل دارم به من مربوط نیست، که البته این آیات زیاد نیست.
ممکن است در این ایام سؤال شود که چه ذکری بگویم و چکار کنم؟
بالاترین ذکر، ذکر قلبی است، عقد ایمان است، باور است. یعنی یک نفر ذکری را با عجله میگوید… البته اگر کسی ذکر لسانی را باتوجه بگوید ارزشمند است و این کار کم کم تمرکز و توجّه و باور بهمراه خواهد داشت، اما خیلی تا باور کار دارد؛ تا اینکه کسی با همهی وجود ایمان دارد که فقط یک رَبّ وجود دارد، حتّی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم رَبّ نیست، مسلماً فرعون لاف زیادی زده است که «أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَی»
فرصت بررسی کارآمدی دینداری و فهم از معارف دینی، برای جایی است که نیاز هست، وگرنه دینداری همیشه لازم است و حتّی یک لحظه هم متوقف نمیشود.
وقتی خدای متعال هم میخواهد برای ما مثال بزند میفرماید «إِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ»، وقتی در کشتی مینشینند و گیر میکنند و متوجّه میشوند کاری از دستشان برنمیآید… البته هیچوقت کاری از دست ما برنمیآمده است، اما آن لحظه ای که در حال غرق شدن است، میفهمد کار از دست کسی برنمیآید. اول ناخدا را صدا میزند، سپس به دنبال قایق امداد میگردد، میبیند نیست! قبل از آن هم نبود، قبل از آن هم منجی غیر از الله وجود نداشت، اما الآن میفهمد وجود ندارد، اینجا «دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ»، اینجا دیگر تمام تلاش خود را کرده است و به هر کسی که توانسته رو زده است و دیده است که نمیشود، اینجا یک «الله» میگوید.
اصلاً اتفاقاً در شرایط بحرانی میتوان راجع به دین صحبت کرد.
اگر شش ماه قبل میخواستیم با هم گفتگو کنیم، ممکن بود من یا کسی مانند من در خامی و تخیّل و تخدیر داشته های خودم بگویم «بعداً»!
من الآن به مرگ همانقدر نزدیک هستم که شش ماه قبل نزدیک بودم، ولی الآن چون مرگ غیرمترقبه دیده ام، میگویم نکند برای من هم باشد!
درواقع همیشه این شرایط بود، اما من الآن بیشتر احساس و درک میکنم.
لذا جلوتر عرض خواهیم کرد که اتفاقاً خیلی از آیات مهم توحیدی در فضای جنگ صادر شده است، شبیه آیه ی «فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ».
اساساً تفاوت ما با دیگران در باور ما به آن چیزی است که قرآن کریم فرموده است. اهل بیت سلام الله علیهم أجمعین به ما فرموده اند که به قرآن پناه ببرید، و قرآن برای من است، بجز آیاتی که دلیل دارم به من مربوط نیست، که البته این آیات زیاد نیست.
ممکن است در این ایام سؤال شود که چه ذکری بگویم و چکار کنم؟
بالاترین ذکر، ذکر قلبی است، عقد ایمان است، باور است. یعنی یک نفر ذکری را با عجله میگوید… البته اگر کسی ذکر لسانی را باتوجه بگوید ارزشمند است و این کار کم کم تمرکز و توجّه و باور بهمراه خواهد داشت، اما خیلی تا باور کار دارد؛ تا اینکه کسی با همهی وجود ایمان دارد که فقط یک رَبّ وجود دارد، حتّی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم رَبّ نیست، مسلماً فرعون لاف زیادی زده است که «أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَی»
تاکنون نظری ثبت نشده است