display result search
- 47
- 1000
- 1000
- 1000
پرورش قدرت تشخیص در مکتب تربیت دینی،2
سخنرانی حجت الاسلام اسماعیل رمضانی با موضوع "پرورش قدرت تشخیص در مکتب تربیت دینی" جلسه دوم: حکمت تشخیص در قرآن، سال 1404
عرض کردیم خدمتتان که قرآن کریم خیلی فراتر از یک کتاب قطور دستورالعمل است، بیشتر از اینکه کتاب امر و نهی باشه، کتاب شیوه کشف امر و نهی است. بیشتر از کتاب تکلیف، کتاب تشخیص تکلیف است. بچه مذهبی ما باید اهل تشخیص باشد. باید حکیم باشد. حکیم یعنی چی؟ یعنی کسی که نرم افزار مسیریابی در جانش نصب شده، نه توی گوشی موبایلش! نرم افزاری که معیارها و اهمیت ها و اولویت ها و ضرورت ها را در درونش چیده اند. بچه مذهبی باید بداند الان وقت کدام آیه است. ماجرای عاشورا را یادتان هست؟ همانجا که بعضی ها برای کمک نکردن به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، به آیه إِنَّ الْفِتْنَةَ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ، استناد کردند و گفتند فتنه از کشتار بدتر است و در خانه هایشان نشستند! کسی نبود بگوید الان وقت خواندن این آیه نیست. بعدش هم که دیدیم چهار هزار نفر از آنها قیام کردند و کشته شدند. پس باید تکرار توصیفات خدا، برایمان جدی باشد. باید ببینیم کدام کلمه چند بار تکرار شده؟ کی تکرار شده؟ در چه شرایطی تکرار شده؟ اینها خیلی مهم است. این معیارها و اندازه ها و شیوه های تشخیص باید دست بچه های مذهبی ما باشد. اگر پای منبری نشستی، یا کتابی خواندی، و وقتی بیرون رفتی، در زندگی ات حس نکردی که الان می توانی تشخیص بدهی که اولویت با کدام راه است، اگر حس نکردی که معیاری به تو داده شده، پس بدان که آن جلسه چیزی به تو اضافه نکرده است. یعلمهم الکتاب و الحکمه، باید کتاب و حکمت را به آنها بیاموزد. وقتی خداوند متعال یک توصیف را بارها و بارها تکرار می کند، یعنی چقدر روی این موضوع کار کرده، یعنی این توصیف چقدر برایش مهم است. مثلا عبارت لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست. این را بدانید که حدود چهل بار در قرآن تکرار شده است. تصور کنید، خداوند چهل بار فرموده: دنیا مال من است. حالا بیایید فکر کنیم، مگر کسی با خدا روی دنیا جنگ داشته که اینقدر تأکید می کند؟ این نشان می دهد که حس مالکیت یکی از حس های بنیادینی است که خدا در قرآن روی آن کار می کند. چهل بار یک عبارت را تکرار می کند! من به عنوان یک مبلغ، اگر بخواهم چنین کاری کنم، باید چهل بار یک جمله را در چهل منبر مختلف تکرار کنم. حالا ببینیم خدا چه کار می کند؟ یک راهش این است که می گوید: بیا با هم قرارداد ببندیم، چه قراردادی؟ قرارداد بین خدا و بنده، می گوید: إِن تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَل لَّکُمْ فُرْقَانًا، اگر تقوا پیشه کنید، برایتان فرقان قرار می دهد. قبول؟ می گوید: وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِب، هر کس تقوا پیشه کند، خدا راه نجاتی برایش قرار می دهد و از جایی که گمان ندارد به او روزی می رساند. قبول؟ می گوید: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ، خدا به عدل و احسان فرمان می دهد. قبول؟ می گوید: وَمَا مِن دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا، هیچ جنبنده ای در زمین نیست مگر اینکه روزی اش بر عهده خداست. همه اینها قراردادهای محکم و قطعی بین ما و خداست. اما در پایان این قراردادها، خدا یک بند اضافه می کند: إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ، فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می گوید: باش، پس می شود. یعنی اختیار کامل و حاکمیت مطلق از آن خداست! او می تواند هر کدام از این بندهای قرارداد را تغییر دهد، یا بند جدیدی اضافه کند. این همان حاکمیت اراده الهی است. پس ما با خدا قرارداد می بندیم، اما همیشه به یاد داریم که در نهایت، این اراده و مشیت اوست که حاکم است. اینجاست که باید بگوییم: حسبنا الله و نعم الوکیل، خداوند ما را کافی است و چه نیکو کارسازی است.
عرض کردیم خدمتتان که قرآن کریم خیلی فراتر از یک کتاب قطور دستورالعمل است، بیشتر از اینکه کتاب امر و نهی باشه، کتاب شیوه کشف امر و نهی است. بیشتر از کتاب تکلیف، کتاب تشخیص تکلیف است. بچه مذهبی ما باید اهل تشخیص باشد. باید حکیم باشد. حکیم یعنی چی؟ یعنی کسی که نرم افزار مسیریابی در جانش نصب شده، نه توی گوشی موبایلش! نرم افزاری که معیارها و اهمیت ها و اولویت ها و ضرورت ها را در درونش چیده اند. بچه مذهبی باید بداند الان وقت کدام آیه است. ماجرای عاشورا را یادتان هست؟ همانجا که بعضی ها برای کمک نکردن به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، به آیه إِنَّ الْفِتْنَةَ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ، استناد کردند و گفتند فتنه از کشتار بدتر است و در خانه هایشان نشستند! کسی نبود بگوید الان وقت خواندن این آیه نیست. بعدش هم که دیدیم چهار هزار نفر از آنها قیام کردند و کشته شدند. پس باید تکرار توصیفات خدا، برایمان جدی باشد. باید ببینیم کدام کلمه چند بار تکرار شده؟ کی تکرار شده؟ در چه شرایطی تکرار شده؟ اینها خیلی مهم است. این معیارها و اندازه ها و شیوه های تشخیص باید دست بچه های مذهبی ما باشد. اگر پای منبری نشستی، یا کتابی خواندی، و وقتی بیرون رفتی، در زندگی ات حس نکردی که الان می توانی تشخیص بدهی که اولویت با کدام راه است، اگر حس نکردی که معیاری به تو داده شده، پس بدان که آن جلسه چیزی به تو اضافه نکرده است. یعلمهم الکتاب و الحکمه، باید کتاب و حکمت را به آنها بیاموزد. وقتی خداوند متعال یک توصیف را بارها و بارها تکرار می کند، یعنی چقدر روی این موضوع کار کرده، یعنی این توصیف چقدر برایش مهم است. مثلا عبارت لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ، آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست. این را بدانید که حدود چهل بار در قرآن تکرار شده است. تصور کنید، خداوند چهل بار فرموده: دنیا مال من است. حالا بیایید فکر کنیم، مگر کسی با خدا روی دنیا جنگ داشته که اینقدر تأکید می کند؟ این نشان می دهد که حس مالکیت یکی از حس های بنیادینی است که خدا در قرآن روی آن کار می کند. چهل بار یک عبارت را تکرار می کند! من به عنوان یک مبلغ، اگر بخواهم چنین کاری کنم، باید چهل بار یک جمله را در چهل منبر مختلف تکرار کنم. حالا ببینیم خدا چه کار می کند؟ یک راهش این است که می گوید: بیا با هم قرارداد ببندیم، چه قراردادی؟ قرارداد بین خدا و بنده، می گوید: إِن تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَل لَّکُمْ فُرْقَانًا، اگر تقوا پیشه کنید، برایتان فرقان قرار می دهد. قبول؟ می گوید: وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِب، هر کس تقوا پیشه کند، خدا راه نجاتی برایش قرار می دهد و از جایی که گمان ندارد به او روزی می رساند. قبول؟ می گوید: إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ، خدا به عدل و احسان فرمان می دهد. قبول؟ می گوید: وَمَا مِن دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا، هیچ جنبنده ای در زمین نیست مگر اینکه روزی اش بر عهده خداست. همه اینها قراردادهای محکم و قطعی بین ما و خداست. اما در پایان این قراردادها، خدا یک بند اضافه می کند: إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ، فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن می گوید: باش، پس می شود. یعنی اختیار کامل و حاکمیت مطلق از آن خداست! او می تواند هر کدام از این بندهای قرارداد را تغییر دهد، یا بند جدیدی اضافه کند. این همان حاکمیت اراده الهی است. پس ما با خدا قرارداد می بندیم، اما همیشه به یاد داریم که در نهایت، این اراده و مشیت اوست که حاکم است. اینجاست که باید بگوییم: حسبنا الله و نعم الوکیل، خداوند ما را کافی است و چه نیکو کارسازی است.
تاکنون نظری ثبت نشده است