display result search
- 670
- 1000
- 1000
- 1000
غضب،محافظ دین و جامعه‌ی دینی، 9
سخنرانی حجت الاسلام اسماعیل رمضانی با موضوع " غضب،محافظ دین و جامعه‌ی دینی"، جلسه نهم: بغض، غصب درونی، سال 1404
غضب نیروی محافظ حریم حق است به حدی که مرزهای غضب، مرزهای ایمانی انسان را تشکیل می دهند. بغض هم غضب درونی است. غضب بیشتر حالت برون ریزی دارد ولی بغض حالتی درونی هست لذا می فرماید: ایمان اصلا جز مرز حب و مرز بغض تو نیست، بغض و غضب تو جز در اطراف محبوب تو شکل نمی گیرد. بنابراین مرزهای غضب تعیین کننده مرزهای ایمانی انسان هستند. خدا این نیرو را قرار داده برای اینکه از دینش، از حریم حق دفاع شود. اگر این قدرت از محور خودش خارج بشود، آن وقت هست که به بافت های سالم به جاهایی که خداوند متعال جعل رحمت کرده و جعل مودت کرده است، حمله می کند و جایی که باید عشق بورزد، کینه می ورزد. یکی از جاهایی که نباید کینه ورزی و غضب انسان تحریک شود، جامعه مومنین هست. خدا بین جامعه مومنین رحم و مهربانی حاکم کرده است. بنابراین نشانه جامعه ایمانی که در نتیجه غضب تربیت نشده این هست که تفرقه حاکم می شود در جامعه ایمانی. تفرقه نشانه بیماری جامعه ایمانی هست. تفرقه نشانه بیماری خود ایمنی هست، یعنی غضبی که قرار بود از جامعه ایمانی دفاع بکند، خودش حالا شده مشکل و مومنین به جان هم افتاده اند و کینه همدیگر روا دارند به دل. قرار بود این ها از حریم هم دفاع بکنند درحالیکه خودشون به جان هم افتادند. دشمن فقط از فاصله بین مومنین انرژی می گیرد برای حمله و هر جا فاصله ای ببیند، احساس سستی در دیواره مومنین بکند انگیزه تهاجم پیدا می کند. اگر غضب درست تربیت شود، در سه مرز، مرز غضب تشکیل می شود. یعنی نشانه غضب تربیت شده این است که در سه تا حریم شروع می کند به دفاع کردن و به هر میزانی این سه ضعیف شود نشانه این است که غضب درست کار نمی کند. غضب انسان نسبت به بدی ها، نسبت به گناه، نسبت به گناهکار مومن با گناه کنار نمی آید، مبادا یک وقتی رحمت بین مومنین به نادیده گرفتن گناه کشیده بشود، این اشتباه هست. حکم خدا نباید زیر پا برود، اما برای اینکه این گناه از بین برود، نباید کینه گناه ها را به دل داشت. نباید از طرز رفتاری استفاده کرد که فاصله مومنین را زیاد کند. لذا هر جایی ببینی که جمع مومنین مشکلی دارند تو اگه کنارش داری رد می شی، باید یک فکری به حال آن مشکل بکنی. از کنار گناه که نمی شود گذشت. باید نسبت به رنج مومنین، نسبت به اینکه باری از روش بقیه برداری خودت را مسئول بدانی. نسبت به رنج همه باید مسئول باشی. غیرت شبیه حفاظت یک محافظ از شخصیت هست، بعضی ها فکر می کنند برای اینکه حریم خانواده حفظ بشود باید مواظب زن باشند مثل یه زندانی درحالیکه غیرت مراقبت از زن در مقابل غریبه است نه محافظت یعنی تجسس. در جامعه ای که خانواده به عنوان عنصری ترین، حساس ترین عنصر جامعه متلاشی بشود، تو باید غضبت و غیرتت را از خانواده شروع کنی.
غضب نیروی محافظ حریم حق است به حدی که مرزهای غضب، مرزهای ایمانی انسان را تشکیل می دهند. بغض هم غضب درونی است. غضب بیشتر حالت برون ریزی دارد ولی بغض حالتی درونی هست لذا می فرماید: ایمان اصلا جز مرز حب و مرز بغض تو نیست، بغض و غضب تو جز در اطراف محبوب تو شکل نمی گیرد. بنابراین مرزهای غضب تعیین کننده مرزهای ایمانی انسان هستند. خدا این نیرو را قرار داده برای اینکه از دینش، از حریم حق دفاع شود. اگر این قدرت از محور خودش خارج بشود، آن وقت هست که به بافت های سالم به جاهایی که خداوند متعال جعل رحمت کرده و جعل مودت کرده است، حمله می کند و جایی که باید عشق بورزد، کینه می ورزد. یکی از جاهایی که نباید کینه ورزی و غضب انسان تحریک شود، جامعه مومنین هست. خدا بین جامعه مومنین رحم و مهربانی حاکم کرده است. بنابراین نشانه جامعه ایمانی که در نتیجه غضب تربیت نشده این هست که تفرقه حاکم می شود در جامعه ایمانی. تفرقه نشانه بیماری جامعه ایمانی هست. تفرقه نشانه بیماری خود ایمنی هست، یعنی غضبی که قرار بود از جامعه ایمانی دفاع بکند، خودش حالا شده مشکل و مومنین به جان هم افتاده اند و کینه همدیگر روا دارند به دل. قرار بود این ها از حریم هم دفاع بکنند درحالیکه خودشون به جان هم افتادند. دشمن فقط از فاصله بین مومنین انرژی می گیرد برای حمله و هر جا فاصله ای ببیند، احساس سستی در دیواره مومنین بکند انگیزه تهاجم پیدا می کند. اگر غضب درست تربیت شود، در سه مرز، مرز غضب تشکیل می شود. یعنی نشانه غضب تربیت شده این است که در سه تا حریم شروع می کند به دفاع کردن و به هر میزانی این سه ضعیف شود نشانه این است که غضب درست کار نمی کند. غضب انسان نسبت به بدی ها، نسبت به گناه، نسبت به گناهکار مومن با گناه کنار نمی آید، مبادا یک وقتی رحمت بین مومنین به نادیده گرفتن گناه کشیده بشود، این اشتباه هست. حکم خدا نباید زیر پا برود، اما برای اینکه این گناه از بین برود، نباید کینه گناه ها را به دل داشت. نباید از طرز رفتاری استفاده کرد که فاصله مومنین را زیاد کند. لذا هر جایی ببینی که جمع مومنین مشکلی دارند تو اگه کنارش داری رد می شی، باید یک فکری به حال آن مشکل بکنی. از کنار گناه که نمی شود گذشت. باید نسبت به رنج مومنین، نسبت به اینکه باری از روش بقیه برداری خودت را مسئول بدانی. نسبت به رنج همه باید مسئول باشی. غیرت شبیه حفاظت یک محافظ از شخصیت هست، بعضی ها فکر می کنند برای اینکه حریم خانواده حفظ بشود باید مواظب زن باشند مثل یه زندانی درحالیکه غیرت مراقبت از زن در مقابل غریبه است نه محافظت یعنی تجسس. در جامعه ای که خانواده به عنوان عنصری ترین، حساس ترین عنصر جامعه متلاشی بشود، تو باید غضبت و غیرتت را از خانواده شروع کنی.
تاکنون نظری ثبت نشده است