display result search
- 1185
- 1000
- 1000
- 1000
احیای ارزش های دینی؛ هدف اصلی انقلاب
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با عنوان "احیای ارزش های دینی؛ هدف اصلی انقلاب"، سال 1397
از ارزش های اسلامی و آدابی که به ما دستور داده شده این است که مؤمن باید هرروز حسابِ روزش را از خودش بِکِشد و از اشتباهاتش استغفار کند و برای توفیقاتش شکر گزار خداوند باشد.
در طول این چهل سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه کرده ایم؟ و خداوند به ما چه داده و چه از ما خواسته است؟ آیا به وظیفه مان عمل کرده ایم یا نه؟ همه توفیقات انقلاب با معجزه بوده است و الطاف خداوند در مورد انقلاب بسیار بوده است ولی در مقابل این همه نعمت های الهی ما چقدر شکرگزار بوده ایم و به وظایفمان عمل کرده ایم؟ یک نمونه اش در همین مسائل نظامی است. قدرت و اقتدار نظامیِ امروز ما در منطقه بسیار بالاست و ایرانی که زمانی هیچ به حساب نمی آمد، الان به عنوان رقیب آمریکا محسوب می شود.
البته احساس کمبود در بعضی جاها و مناصب هست که خلاف انتظار است و چیزهایی شنیده می شود که نادیدنی و ناگفتنی است؛ مسائلی همچون رباخواری در بازار و رشوه خواری ادارات و... آیا انتظارمان این بود که انقلاب اسلامی این گونه باشد؟ ما برای این انقلاب کردیم؟ بازارهایمان معاملات ربوی شده است و در اداراتمان رشوه خواری و رانت خواری داریم و بی حجابی دامن گیر جامعه شده است. آیا هدف ما از انقلاب همین بود یا هدف دیگری داشتیم و آیا تلاشی هم برای هدفمان کرده ایم؟ این انقلاب به عنوان یک وظیفه دینی برای احیاء ارزش های دینی و اسلامی تحقق پیدا کرد. امام خمینی وقتی می خواستند خطرات را برای مردم گوشزد کنند می گفتند: «من برای اسلام احساس خطر می کنم.»
این همه شهید دادیم و این همه در بوق و کرنا کردیم که انقلاب اسلامی معجزه ای است که اتفاق افتاده است که آخرش این باشد؟ ما هدف مان عوض شده است چون اگر واقعا همان هدف را داشتیم، راهش این نبود و اگر واقعا برای اسلام قیام کردیم، حداقل فراموش نکنیم اسلام چیست.
باید بدانیم نظام اجتماعی اسلام چیست؛ یعنی ولایت فقیه را قبول کنیم. اسلام که فقط همین اسلام ظاهری نماز و روزه نیست. همه ما موظف هستیم که همدیگر را به حق و صبر دعوت کنیم و کسی اگر به اندازه یک سر سوزن کار خوب کند، سزای آن را خواهد دید و امام بر این ها تکیه می کرد که توانست چنین انقلابی کند. اگر ما هم چنین روحیه ای داشته باشیم و اگر بدانیم هر ذره کاری که می کنیم یک روزی باید حسابش را پس بدهیم، آنجاست که می اندیشیم که «آیا خدا می پسندد یا خیر؟».
از ارزش های اسلامی و آدابی که به ما دستور داده شده این است که مؤمن باید هرروز حسابِ روزش را از خودش بِکِشد و از اشتباهاتش استغفار کند و برای توفیقاتش شکر گزار خداوند باشد.
در طول این چهل سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه کرده ایم؟ و خداوند به ما چه داده و چه از ما خواسته است؟ آیا به وظیفه مان عمل کرده ایم یا نه؟ همه توفیقات انقلاب با معجزه بوده است و الطاف خداوند در مورد انقلاب بسیار بوده است ولی در مقابل این همه نعمت های الهی ما چقدر شکرگزار بوده ایم و به وظایفمان عمل کرده ایم؟ یک نمونه اش در همین مسائل نظامی است. قدرت و اقتدار نظامیِ امروز ما در منطقه بسیار بالاست و ایرانی که زمانی هیچ به حساب نمی آمد، الان به عنوان رقیب آمریکا محسوب می شود.
البته احساس کمبود در بعضی جاها و مناصب هست که خلاف انتظار است و چیزهایی شنیده می شود که نادیدنی و ناگفتنی است؛ مسائلی همچون رباخواری در بازار و رشوه خواری ادارات و... آیا انتظارمان این بود که انقلاب اسلامی این گونه باشد؟ ما برای این انقلاب کردیم؟ بازارهایمان معاملات ربوی شده است و در اداراتمان رشوه خواری و رانت خواری داریم و بی حجابی دامن گیر جامعه شده است. آیا هدف ما از انقلاب همین بود یا هدف دیگری داشتیم و آیا تلاشی هم برای هدفمان کرده ایم؟ این انقلاب به عنوان یک وظیفه دینی برای احیاء ارزش های دینی و اسلامی تحقق پیدا کرد. امام خمینی وقتی می خواستند خطرات را برای مردم گوشزد کنند می گفتند: «من برای اسلام احساس خطر می کنم.»
این همه شهید دادیم و این همه در بوق و کرنا کردیم که انقلاب اسلامی معجزه ای است که اتفاق افتاده است که آخرش این باشد؟ ما هدف مان عوض شده است چون اگر واقعا همان هدف را داشتیم، راهش این نبود و اگر واقعا برای اسلام قیام کردیم، حداقل فراموش نکنیم اسلام چیست.
باید بدانیم نظام اجتماعی اسلام چیست؛ یعنی ولایت فقیه را قبول کنیم. اسلام که فقط همین اسلام ظاهری نماز و روزه نیست. همه ما موظف هستیم که همدیگر را به حق و صبر دعوت کنیم و کسی اگر به اندازه یک سر سوزن کار خوب کند، سزای آن را خواهد دید و امام بر این ها تکیه می کرد که توانست چنین انقلابی کند. اگر ما هم چنین روحیه ای داشته باشیم و اگر بدانیم هر ذره کاری که می کنیم یک روزی باید حسابش را پس بدهیم، آنجاست که می اندیشیم که «آیا خدا می پسندد یا خیر؟».
تاکنون نظری ثبت نشده است