display result search
- 36
- 1000
- 1000
- 1000
نکاتی از نامه 31 نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام، 3
سخنرانی حجت الاسلام محمدجواد نظافت با موضوع «نکاتی از نامه 31 نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام»، جلسه 3: اهمیت عتمادسازی، سال 1402
نامه 31 را داشتیم بحث می‌کردیم ابتدای نام حضرت خودشان را معرفی کردند فرمودند این نامه از ناحیه پدر تو است، پدری که رو به فنا است، پدری که اقرار به زمان دارد، اقرار به زمان دارد یعنی می‌داند که زمان را نمی‌توان نگه داشت. اگر ما بایستیم زمان ما را می‌برد پس سعی کنیم پا به پای زمان برویم و از زمان استفاده کنیم. یعنی انتهای جاده زندگی قرار گرفته است و عمر به او پشت کرده من با تجربه هستم و تسلیم دنیا شده است تسلیم روزگار شده است، یعنی می‌داند حوادثی هست که بالاخره تقدیر الهی گونه‌ای است که ما نمی‌توانیم به آن حوادث غلبه کنیم، بهتر است که راضی به رضای او بشویم و فرمود الذام لِلدُّنْیَا، دنیا را مذمت می‌کند یعنی فهمیده است این چرب و شیرین دنیا به انسان لذت واقعی را نمی‌دهد، به انسان آرامش نمی‌دهد، این دنیا اگر بت ما بشود باید مذمتش کرد، جای خوش آب و هوایی نیست. این را در عمل یک پدر تجربه کرده پس خوب است انسان هوس عالم دیگری را بکند، در این دنیا که زندگی می‌کند دلش جای دیگری باشد و بعد فرمود السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَى؛ نامه از ناحیه پدری است که در مسکن مردگان سکونت می‌کند یعنی با چشم دل نگاه بکن قبل از ما آدم‌هایی بودند در این خانه‌ها و آنها را ساختندوَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً. یعنی فردا قرار است از این دنیا برود فردا فردای تقویمی نیست باقیمانده عمر هر چقدر باشد کوتاه است.
حالا هدف چیست؟ هدف این است که حضرت می‌خواهند اعتمادسازی بکنند. چند جمله راجع به آن توضیح بدهم که هر پدری، هر مربی، هر عالمی، اگر اعتماد مردم خودش را جلب نکند؛ اگر مقبولیت پیدا نکند حرف‌هایش باد هواست. در امر به معروف هم همین است پس اگر کسی می‌خواهد روی فرزندش اثر بگذارد باید کاری بکند فرزندش او را باور بکند. نسلی که به نسل گذشته با دیده تردید و شک دارد نگاه می‌کند این معضل را باید برطرف کرد. ببینید خدا با تمام عظمتش، تمامش در قرآن دنبال اعتمادسازی است. خدای متعال است گفته است مرا باور کنید من خالق شما هستم و رب شما هستم و شما را دوست دارم من قدرت دارم و حکیم هستم؛ من می‌فهمم و می‌دانم و شما نمی‌دانید. دقت می‌کنید؟ بعد خدای متعال اعتمادسازی کرده است فرموده است این فرشته‌ها بنده‌های خوبی هستند مطاع ثم امین، این‌ها اطاعت می‌کنند و خیانت نمی‌کنند و آنها وحی که می‌آورند یک کلمه زیاد و کم نمی‌کنند. بعد فرمود انبیا بنده‌های خدا هستند، پاک و خوب هستند، نگران نباشید پیامبر اکرم فرمود سَنُقۡرِئُکَ فَلَا تَنسَىٰٓ؛ فراموش نمی‌کنید یعنی نسبت به پیامبر اعتمادسازی کرده است که او بنده خوب خداست و نسبت به اهل البیت فرمود اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا؛ ببینید باید این اعتماد را جلب کنیم و الا زحمات ما هدر می‌رود، رسانه باید اعتماد جلب کند. بگردیم راه آن را پیدا کنیم من نمی‌گویم از مواضع کوتاه بیاییم که یک جاهایی باید به ظاهر کوتاه آمد، انقدر جلب اعتماد مهم است، شاید یک دفعه دیگر من این داستان را عرض شود در جلسات قبلی گفتم اگر هم گفتیم تکرارش... قرآن جلد دوم ندارد یعنی تکرارش خوب است، مدام تامل کردن. داستان حضرت ابراهیم، حضرت ابراهیم که قهرمان توحید است و بت شکن است تمام تلاشش برای این است که مردم خالق را باور کنند، چرا به ستاره پرستان فرمود هذا ربی؟ گفت این ستاره رب من است؟ این چه نحوه حرف زدن است؟ این حرف شرک است ولی می‌خواهد اعتماد جلب کند یک جاهایی یعنی نمی‌شود در سینه طرف رفت، باید یکم کنار او قرار بگیریم، تا حرف ما را گوش بدهد.
نامه 31 را داشتیم بحث می‌کردیم ابتدای نام حضرت خودشان را معرفی کردند فرمودند این نامه از ناحیه پدر تو است، پدری که رو به فنا است، پدری که اقرار به زمان دارد، اقرار به زمان دارد یعنی می‌داند که زمان را نمی‌توان نگه داشت. اگر ما بایستیم زمان ما را می‌برد پس سعی کنیم پا به پای زمان برویم و از زمان استفاده کنیم. یعنی انتهای جاده زندگی قرار گرفته است و عمر به او پشت کرده من با تجربه هستم و تسلیم دنیا شده است تسلیم روزگار شده است، یعنی می‌داند حوادثی هست که بالاخره تقدیر الهی گونه‌ای است که ما نمی‌توانیم به آن حوادث غلبه کنیم، بهتر است که راضی به رضای او بشویم و فرمود الذام لِلدُّنْیَا، دنیا را مذمت می‌کند یعنی فهمیده است این چرب و شیرین دنیا به انسان لذت واقعی را نمی‌دهد، به انسان آرامش نمی‌دهد، این دنیا اگر بت ما بشود باید مذمتش کرد، جای خوش آب و هوایی نیست. این را در عمل یک پدر تجربه کرده پس خوب است انسان هوس عالم دیگری را بکند، در این دنیا که زندگی می‌کند دلش جای دیگری باشد و بعد فرمود السَّاکِنِ مَسَاکِنَ الْمَوْتَى؛ نامه از ناحیه پدری است که در مسکن مردگان سکونت می‌کند یعنی با چشم دل نگاه بکن قبل از ما آدم‌هایی بودند در این خانه‌ها و آنها را ساختندوَ الظَّاعِنِ عَنْهَا غَداً. یعنی فردا قرار است از این دنیا برود فردا فردای تقویمی نیست باقیمانده عمر هر چقدر باشد کوتاه است.
حالا هدف چیست؟ هدف این است که حضرت می‌خواهند اعتمادسازی بکنند. چند جمله راجع به آن توضیح بدهم که هر پدری، هر مربی، هر عالمی، اگر اعتماد مردم خودش را جلب نکند؛ اگر مقبولیت پیدا نکند حرف‌هایش باد هواست. در امر به معروف هم همین است پس اگر کسی می‌خواهد روی فرزندش اثر بگذارد باید کاری بکند فرزندش او را باور بکند. نسلی که به نسل گذشته با دیده تردید و شک دارد نگاه می‌کند این معضل را باید برطرف کرد. ببینید خدا با تمام عظمتش، تمامش در قرآن دنبال اعتمادسازی است. خدای متعال است گفته است مرا باور کنید من خالق شما هستم و رب شما هستم و شما را دوست دارم من قدرت دارم و حکیم هستم؛ من می‌فهمم و می‌دانم و شما نمی‌دانید. دقت می‌کنید؟ بعد خدای متعال اعتمادسازی کرده است فرموده است این فرشته‌ها بنده‌های خوبی هستند مطاع ثم امین، این‌ها اطاعت می‌کنند و خیانت نمی‌کنند و آنها وحی که می‌آورند یک کلمه زیاد و کم نمی‌کنند. بعد فرمود انبیا بنده‌های خدا هستند، پاک و خوب هستند، نگران نباشید پیامبر اکرم فرمود سَنُقۡرِئُکَ فَلَا تَنسَىٰٓ؛ فراموش نمی‌کنید یعنی نسبت به پیامبر اعتمادسازی کرده است که او بنده خوب خداست و نسبت به اهل البیت فرمود اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرًا؛ ببینید باید این اعتماد را جلب کنیم و الا زحمات ما هدر می‌رود، رسانه باید اعتماد جلب کند. بگردیم راه آن را پیدا کنیم من نمی‌گویم از مواضع کوتاه بیاییم که یک جاهایی باید به ظاهر کوتاه آمد، انقدر جلب اعتماد مهم است، شاید یک دفعه دیگر من این داستان را عرض شود در جلسات قبلی گفتم اگر هم گفتیم تکرارش... قرآن جلد دوم ندارد یعنی تکرارش خوب است، مدام تامل کردن. داستان حضرت ابراهیم، حضرت ابراهیم که قهرمان توحید است و بت شکن است تمام تلاشش برای این است که مردم خالق را باور کنند، چرا به ستاره پرستان فرمود هذا ربی؟ گفت این ستاره رب من است؟ این چه نحوه حرف زدن است؟ این حرف شرک است ولی می‌خواهد اعتماد جلب کند یک جاهایی یعنی نمی‌شود در سینه طرف رفت، باید یکم کنار او قرار بگیریم، تا حرف ما را گوش بدهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است