display result search
- 92
- 1000
- 1000
- 1000
ضرورت وجود مذهب، جلسه اول
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «ضرورت وجود مذهب»، جلسه اول؛ عظمت روزه، سال 1403
این ضیافت الهی برای بیچارگان یک اتفاق عجیبی است.
هرچه ما درباره‌ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه روایاتی داریم که حضرت با فقرا و بیچاره‌ها مهربان بود… «فقرا» مشکل ذاتی ندارند، فقیر کسی است که فقر مادّی است، یک فقر هم فقرِ فرهنگی است که به مراتب خطرناک‌تر از آن فقر مادّی است، یک فقر هم فقرِ معنوی است که از دو فقرِ قبلی، به مراتب خطرناک‌تر است؛ اما آن کسی که با فقرایی که فقر مادّی دارند «کریم» است، مسلّماً با بقیه هم کریم است.
یکی از اعلام معاصر، از این روایت «اَلصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِهِ» ترجمه‌ای کرده است که من دیدم شاید روزی باشد ما هم بعنوان ورودیه‌ی به بحث، به همان اشاره کنیم.
این عبارت معرکه‌ی آراء است که خدای متعال فرموده است «روزه برای من است و من جزای آن را می‌دهم»، حال بحث مفصل است که این عبارت را چطور معنا کنیم؛ مگر جزای نماز و حج و جهاد را چه کسی می‌دهد؟ خدای متعال! پس قاعدتاً اینجا باید معنای دیگری داشته باشد.
بعضی اینجا اینطور معنا می‌کردند که «روزه برای من است و من جزای آن هستم»، اما به نظر می‌آید که از تنگیِ عبارت اینطور معنا می‌کردند.
یکی از اساتید حوزه اینطور معنا می‌کرد که «أَنَا أَجْزِی بِهِ» یعنی من با آن جزا داده می‌شوم، و به ظاهر هم این معنا مورد تطبیق قرار گرفته می‌شود.
این ضیافت الهی برای بیچارگان یک اتفاق عجیبی است.
هرچه ما درباره‌ی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه روایاتی داریم که حضرت با فقرا و بیچاره‌ها مهربان بود… «فقرا» مشکل ذاتی ندارند، فقیر کسی است که فقر مادّی است، یک فقر هم فقرِ فرهنگی است که به مراتب خطرناک‌تر از آن فقر مادّی است، یک فقر هم فقرِ معنوی است که از دو فقرِ قبلی، به مراتب خطرناک‌تر است؛ اما آن کسی که با فقرایی که فقر مادّی دارند «کریم» است، مسلّماً با بقیه هم کریم است.
یکی از اعلام معاصر، از این روایت «اَلصَّوْمُ لِی وَ أَنَا أَجْزِی بِهِ» ترجمه‌ای کرده است که من دیدم شاید روزی باشد ما هم بعنوان ورودیه‌ی به بحث، به همان اشاره کنیم.
این عبارت معرکه‌ی آراء است که خدای متعال فرموده است «روزه برای من است و من جزای آن را می‌دهم»، حال بحث مفصل است که این عبارت را چطور معنا کنیم؛ مگر جزای نماز و حج و جهاد را چه کسی می‌دهد؟ خدای متعال! پس قاعدتاً اینجا باید معنای دیگری داشته باشد.
بعضی اینجا اینطور معنا می‌کردند که «روزه برای من است و من جزای آن هستم»، اما به نظر می‌آید که از تنگیِ عبارت اینطور معنا می‌کردند.
یکی از اساتید حوزه اینطور معنا می‌کرد که «أَنَا أَجْزِی بِهِ» یعنی من با آن جزا داده می‌شوم، و به ظاهر هم این معنا مورد تطبیق قرار گرفته می‌شود.
تاکنون نظری ثبت نشده است