display result search
- 338
- 1000
- 1000
- 1000
ما امروز هم امام داریم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «ما امروز هم امام داریم»، سال 1403
قدیم یک مثالی داشتم و می‌گفتم اگر بچه‌ای پدر خود را گُم کرده باشد یا پدری فرزند خود را گُم کرده باشد، سالروز ولادت او، هم از اینکه سالروز ولادت اوست شاد است و هم از اینکه دست او در دست آن گم‌شده نیست غم دارد.
شب نیمه‌ی شعبان یادآوری کننده‌ی این است که گنج حقیقت و گنج عالم وجود که عنایت او شامل حال ما هست؛ اما ما از دو جهت دچار محرومیت هستیم، یکی از جهت ظاهری و فیزیکی و یکی هم از جهت این غفلت عظیمی که دچار آن شده‌ایم.
الآن راه ارتباط ما با امام زمان ارواحنا فداه یک مسیر است، اگر کسی به همان توجّه کند، همه‌ی دنیا و آخرت او تغییر پیدا می‌کند، ولی معمولاً دچار غفلت هستیم.
ائمه‌ی قبلی شئون مختلفی داشتند، البته شأن اصلی آن بزرگواران هم همین بود، اما مثلاً شأن معلّمی هم داشتند، اگر کسی سؤال داشت و دست او به سختی به ائمه علیهم السلام می‌رسید، حضرات معصومین علیهم السلام سؤالشان را جواب می‌دادند. اگر کسی حاجت یا گرفتاری ظاهری داشت و به محضر معصومین علیهم السلام می‌رسیدند، حاجت خود را می‌گرفتند؛ دیدنشان آرامش‌بخش بود، عبرت بود، بهجت بود، نور بود.
یاران سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در کربلا که حضرت را می‌بینند، چنان در سیّدالشّهداء صلوات الله علیه غرق هستند که به سمت تیر و نیزه و سنان و شمشیر، انگار که درد نمی‌کشند، حرکت می‌کنند.
ما یک سری محرومیت داریم از اینکه امام زمان ارواحنا فداه را نمی‌بینیم. امام صادق علیه الصلاة و السلام به حال ما گریه کرده‌اند، و یک سحر تا صبح به حال ما ضجّه زده است، و بعضی از ائمه علیهم السلام برای این طول غیبت گریه کرده‌اند.
ما محرومیت‌هایی داریم، یک بخش از آن این محرومیت دیدار فیزیکی حضرت است.
قدیم یک مثالی داشتم و می‌گفتم اگر بچه‌ای پدر خود را گُم کرده باشد یا پدری فرزند خود را گُم کرده باشد، سالروز ولادت او، هم از اینکه سالروز ولادت اوست شاد است و هم از اینکه دست او در دست آن گم‌شده نیست غم دارد.
شب نیمه‌ی شعبان یادآوری کننده‌ی این است که گنج حقیقت و گنج عالم وجود که عنایت او شامل حال ما هست؛ اما ما از دو جهت دچار محرومیت هستیم، یکی از جهت ظاهری و فیزیکی و یکی هم از جهت این غفلت عظیمی که دچار آن شده‌ایم.
الآن راه ارتباط ما با امام زمان ارواحنا فداه یک مسیر است، اگر کسی به همان توجّه کند، همه‌ی دنیا و آخرت او تغییر پیدا می‌کند، ولی معمولاً دچار غفلت هستیم.
ائمه‌ی قبلی شئون مختلفی داشتند، البته شأن اصلی آن بزرگواران هم همین بود، اما مثلاً شأن معلّمی هم داشتند، اگر کسی سؤال داشت و دست او به سختی به ائمه علیهم السلام می‌رسید، حضرات معصومین علیهم السلام سؤالشان را جواب می‌دادند. اگر کسی حاجت یا گرفتاری ظاهری داشت و به محضر معصومین علیهم السلام می‌رسیدند، حاجت خود را می‌گرفتند؛ دیدنشان آرامش‌بخش بود، عبرت بود، بهجت بود، نور بود.
یاران سیّدالشّهداء صلوات الله علیه در کربلا که حضرت را می‌بینند، چنان در سیّدالشّهداء صلوات الله علیه غرق هستند که به سمت تیر و نیزه و سنان و شمشیر، انگار که درد نمی‌کشند، حرکت می‌کنند.
ما یک سری محرومیت داریم از اینکه امام زمان ارواحنا فداه را نمی‌بینیم. امام صادق علیه الصلاة و السلام به حال ما گریه کرده‌اند، و یک سحر تا صبح به حال ما ضجّه زده است، و بعضی از ائمه علیهم السلام برای این طول غیبت گریه کرده‌اند.
ما محرومیت‌هایی داریم، یک بخش از آن این محرومیت دیدار فیزیکی حضرت است.
تاکنون نظری ثبت نشده است