لذت مناجات(شرح مناجات خمس عشر)، جلسه چهارم

1 تعداد قطعات
42 دقیقه مدت قطعه
107 دریافت شده

پخش

نام سریالی : لذت مناجات(شرح مناجات خمس عشر)

مناسبت مذهبی : ماه رمضان

منو

توضیحات
قطعات
مشخصات
تصاویر

سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «لذت مناجات»، جلسه چهارم، سال 1386

برای این که انسان انگیزه توبه پیدا کند، اوّل باید درباره ضررهای گناه و فوائد توبه بیاندیشد. امّا درباره این که گناه چه ضررهایی دارد، باید گفت به مراتب معرفت و ایمان انسان بستگی دارد. برخی بیشتر به ضررهای مادی و برخی دیگر به ضررهای معنوی توجه دارند، بعضی ضررهای دنیا برایشان مهم است و بعضی دیگر ضررهای اخروی برایشان اهمیت بیشتری دارد. اما برخی از ضررهایی که در همین دنیا، بر گناه مترتب می‏شود، مادّی و جسمانی است و در انواع گناهان تفاوت می‏کند. بعضی از گناهان هست که آثارش در بدن زود ظاهر می‏شود، مثل: ضعف و بیماری. بعضی از گناهان، ناراحتی‏های روانی را در پی دارد و بعضی از گناهان مثل دروغ گفتن ضررهای اجتماعی خیلی روشنی دارند.
علاوه بر این ضررها برای کسانی که ارج و منزلت انسانی یافته‏اند، بر اثر بعضی از گناهان، آن مرتبه از دست می‏رود، ضرر می‏کنند، و در بعد ارزشی ورشکست می‏شوند. حتی اعتقاد به خدا و دین هم شرط داشتن این ارزشها نیست. انسانهایی هستند که حق شناسند، اگر کسی به آنها خدمت کند، سعی می‏کنند خدمتش را جبران کنند؛ اگر یک جایی حق‏ناشناسی و ناسپاسی کنند، وجدانشان ناراحت می‏شود؛ اگر چه به خداوند اعتقاد ندارند، ولی اهل وفا هستند. بلاخره لازمه ایمان یک شخص مؤمن این است که ارتکاب گناه را علاوه بر ضررهای دنیوی، موجبات ناراحتی‏ها، رنج‏ها و عذاب‏هایی تا قیامِ قیامت بداند. باید بداند ضررهای کمی متوجه گناه‏کار نیست. با یک گناه، مریضی ضعف و آشفتگی روانی پدید می‏آید و آرامش روحی انسان از دست می‏رود، و اگر توبه نکند، عذاب‏های جهنم سرانجام کار او می‏شود. اگر اندکی وجدان انسان بیدار باشد نباید نعمت‏های خداوند را در راه دشمنی با خداوند صرف کند! کسی که ایمان ندارد حسابش جداست. کلام ما درباره کفّار نیست، بحث ما درباره مؤمنی است که مبتلا به گناه شده است. او باید چه کند که انگیزه توبه پیدا کند؟ یک راه این است که درباره اثر گناه و خسارت‏های آن بیاندیشید. قیمت این چند دقیقه عمر انسان که با گناه ضایع شده است، از هر چیز ارزشمندی بیشتر است.
علاوه بر ضررهای گناه، انسان، بر اثر گناه محرومیت‏هایی، هم در این عالم، هم در عالم برزخ و هم در آخرت پیدا می‏کند. کسی که مبتلا به گناهی می‏شود و توبه نمی‏کند، پشیمان نمی‏شود و به گناهش ادامه می‏دهد، از هدایت‏های الهی محروم می‏شود. خدای متعال غیر از آن هدایت‏های عمومی که برای همه اقوام دارد، هدایت‏های خاصّی هم برای اهل تقوا دارد. معنای «اهدنا الصراط المستقیم»، هدایت‏های خاصی است که از خدا می‏خواهیم که ما را همواره در راه راست و مستقیم استوار بدارد. کسی که اهل معصیت و فسق شد، توبه نکرد و گناه خود را باز هم تکرار کرد، از نعمت هدایت‏های خاص الهی محروم می‏شود. غیر از هدایت‏های خاص الهی، اولیای خدا نیز نسبت به مؤمنین عنایت دارند. حتّی مؤمنین، شهدا، صالحینی که از دنیا رفتند، چه خدمت‏هایی که برای ما انجام می‏دهد و دعاهای آن‏ها در حق ما چه کارها که نمی‏کند! آنها هستند که در آن عالم دعا می‏کنند و خدا به کسانی در این عالم توفیق می‏دهد تا قدم‏هایی بر دارند. همین‏طور اولیاء دین و ائمه اطهار علیه السلام، به خصوص در هر زمانی امام معصوم آن زمان، عنایت‏های خاصی به پیروانش دارد، در حقّ آنها دعا می‏کند. حدیثی از امام زمان علیه السلام نقل شده است و همه آن را شنیده‏ایم که «ما از رنج‏های شما ناراحت می‏شویم و به دعاهای شما آمین می‏گوییم». وقتی ما رفتاری کنیم که بر خلاف رضایت آنهاست و خلاف راهی است که آن‏ها پیش پای ما گذاشتند علاوه بر خود، باعث گمراهی دیگران هم می‏شویم. کار کسانی که به دلیل انتساب به امام زمان و به نام نوکری امام زمان، موجبات گمراهی دیگران را فراهم کنند، چگونه قابل توجیه است؟ به هر حال، وقتی وجود مقدّس حضرت ولیعصر علیه السلام کسی را دوست بدارند و به او عنایت داشته باشند، نه تنها لحظه به لحظه به او فیض می‏رسانند، بلکه او را مجرای فیض برای دیگران هم قرار می‏دهند. وقتی انسان اهل اطاعت نباشد و اهل معصیت باشد، از این فیض‏ها محروم می‏شود و دیگر عنایتی به او نمی‏کنند. مگر این ضررها را می‏توان حساب نکرد؟ می‏پنداریم ضرر فقط همان است که آدم یک غذایی بخورد و مریض شود! آن ضررهایی که در اثر گناه به روح ما می‏خورد و روح را بیمار می‏کند چه؟ بیماری‏های روح بسیار سخت‏تر از بیماری‏های جسمانی است و ضررش، مشکلاتش و رنجش خیلی بیشتر است.