display result search
سخرانی آیت الله مهدوی کنی پیرامون نیت و آثار آن و تاثیر نیت در ثواب و عقاب.
از امام صادق (ع) نقل شده است: پیامبر می فرمایند، در روز قیامت انسان با ساختار نیتش محشور می شود.
اعمال عبادی و اخلاقی و حقوقی نیاز به نیت دارد، ولی کارهای معمولی نیازی به نیت ندارد.
جنبه های روحی انسان و شاکله ی آن بر نیت تاثیرگزار است و همچین متقابلا نیت بر شاکله موثر است.
نیت انسان ساز است و از شخصیت انسان سرچشمه می گیرد. در حرکت وجودی انسان، علاوه بر شاکله، نیت بسیار اثرگذار است.
کسی که نیت خیر داشته باشد، با آن نیت خیر در آخرت محشور می شود و کسی که نیت بدی داشته باشد با آن محشور می شود. در حدیثی آمده است: غیبت غذای سگ های جهنم است، که سگ های جهنم خود انسان گناهکار است. کارهای انسان حالت تجسم پیدا میکند.
از امام صادق (ع) نقل شده است: إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلنَّارِ فِی اَلنَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی اَلدُّنْیَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اَللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلْجَنَّةِ فِی اَلْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی اَلدُّنْیَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِیهَا أَنْ یُطِیعُوا اَللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّیَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلاَءِ وَ هَؤُلاَءِ ثُمَّ تَلاَ قَوْلَهُ تَعَالَى: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلىٰ شٰاکِلَتِهِ » قَالَ عَلَى نِیَّتِهِ .چرا اهل جهنم تا ابد در جهنم هستند؟ امام فرمودند: نیت این ها که اهل جهنم هستند این بوده است که تا زمانی که زنده هستند گناه بکنند، نیت انسان است که تجسم پیدا می کند و می شود جهنم، نیت ابدی گناه، می شود گناه ابدی! اهل بهشت تا زمانی که زنده هستند نیت دارند کارهای خیر انجام بدهند و نیت ابدی آن ها تجسم پیدا کرده و به بهشت ابدی می روند.
در آیه ی قرآن آمده است: هر کسی با ساختار وجودی اش کار می کند، به این معنی که انسان جهنمی وارد جهنم می شود.
در آیه ای دیگر از قرآن کریم آمده است: وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ، هنگامی که حیوانات وحشی محشور می شوند. تفسیر آیه این است که در روز قیامت انسان هایی که وجود حیوانی دارند به شکل حیوان محشور می شوند و باطن آن ها ظاهر می شود.
ملائکه ای که همراه ما هستند اگر نیت بد کنیم نمی نویسند، ابتدا صبر می کنند تا ببینند به مرحله ی عمل می رسد یا نه، اگر به مرحله ی عمل رسید صبر می کنند تا ببینند شخص توبه می کند یا خیر. بعضی از اعمال به خواست خداوند از چشم ملائک پوشیده است، همان گونه که در دعای کمیل آمده است: خدایا آن گناهانی که هیچ کس جز تو نمی داند.
ولی بعضی از نیت ها که به مرحله ی عمل نمی رسد، نوشته می شود!
یکی از اصحاب نزد حضرت امیر (ع) شرفیاب شد و گفت: در جنگ جمل که ما پیروز شدیم، کاش برادر من هم حضور داشت و ثوابی می برد، آیا برادر من هیچ ثوابی دارد؟ امام فرمودند: برادر تو هوادار چه گروهی بود؟ آیا هوادار ما بود و راه ما را درست می دانست؟ گفت: بله، حضرت فرمودند: پس با ما حضور داشته است، نه فقط برادر تو، در این پادگان ما کسانی هستند در رحم مادرهایشان که در آینده به وجود می آیند، به وسیله ی این ها دین تقویت می شود و آن ها هوادار ما هستند و جزء ما حساب می شوند.
در شرح نهج البلاغه آمده است: شخصی به نام حبه عرنی گفت پس از این که امام (ع) پس از جنگ، بیت المال را بین اصحاب تقسیم می کردند، ایشان سهم خود را برداشتند. شخصی نزد امام آمد و گفت من با این که از نظر جسمی همراه شما نبودم، ولی دلم با شما بود، به من هم از این پول بدهید. امام فرمودند: اگر با ما بودی پس من سهم خود را به تو می دهم.
امیرالمومنین می فرمایند: عبادت کنندگان سه دسته هستند:
دسته ی اول خداوند را بخاطر ترس عبادت می کنند، عبادت این ها مانند عبادت بندگان زر خرید است
عده ای برای ثواب عبادت می کنند، این عبادت اجیران است
اما کسانی که خدا را برای خدا دوست دارند، این عبادت آزادگان است
از امام صادق (ع) نقل شده است: پیامبر می فرمایند، در روز قیامت انسان با ساختار نیتش محشور می شود.
اعمال عبادی و اخلاقی و حقوقی نیاز به نیت دارد، ولی کارهای معمولی نیازی به نیت ندارد.
جنبه های روحی انسان و شاکله ی آن بر نیت تاثیرگزار است و همچین متقابلا نیت بر شاکله موثر است.
نیت انسان ساز است و از شخصیت انسان سرچشمه می گیرد. در حرکت وجودی انسان، علاوه بر شاکله، نیت بسیار اثرگذار است.
کسی که نیت خیر داشته باشد، با آن نیت خیر در آخرت محشور می شود و کسی که نیت بدی داشته باشد با آن محشور می شود. در حدیثی آمده است: غیبت غذای سگ های جهنم است، که سگ های جهنم خود انسان گناهکار است. کارهای انسان حالت تجسم پیدا میکند.
از امام صادق (ع) نقل شده است: إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلنَّارِ فِی اَلنَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی اَلدُّنْیَا أَنْ لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اَللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ اَلْجَنَّةِ فِی اَلْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی اَلدُّنْیَا أَنْ لَوْ بَقُوا فِیهَا أَنْ یُطِیعُوا اَللَّهَ أَبَداً فَبِالنِّیَّاتِ خُلِّدَ هَؤُلاَءِ وَ هَؤُلاَءِ ثُمَّ تَلاَ قَوْلَهُ تَعَالَى: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلىٰ شٰاکِلَتِهِ » قَالَ عَلَى نِیَّتِهِ .چرا اهل جهنم تا ابد در جهنم هستند؟ امام فرمودند: نیت این ها که اهل جهنم هستند این بوده است که تا زمانی که زنده هستند گناه بکنند، نیت انسان است که تجسم پیدا می کند و می شود جهنم، نیت ابدی گناه، می شود گناه ابدی! اهل بهشت تا زمانی که زنده هستند نیت دارند کارهای خیر انجام بدهند و نیت ابدی آن ها تجسم پیدا کرده و به بهشت ابدی می روند.
در آیه ی قرآن آمده است: هر کسی با ساختار وجودی اش کار می کند، به این معنی که انسان جهنمی وارد جهنم می شود.
در آیه ای دیگر از قرآن کریم آمده است: وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ، هنگامی که حیوانات وحشی محشور می شوند. تفسیر آیه این است که در روز قیامت انسان هایی که وجود حیوانی دارند به شکل حیوان محشور می شوند و باطن آن ها ظاهر می شود.
ملائکه ای که همراه ما هستند اگر نیت بد کنیم نمی نویسند، ابتدا صبر می کنند تا ببینند به مرحله ی عمل می رسد یا نه، اگر به مرحله ی عمل رسید صبر می کنند تا ببینند شخص توبه می کند یا خیر. بعضی از اعمال به خواست خداوند از چشم ملائک پوشیده است، همان گونه که در دعای کمیل آمده است: خدایا آن گناهانی که هیچ کس جز تو نمی داند.
ولی بعضی از نیت ها که به مرحله ی عمل نمی رسد، نوشته می شود!
یکی از اصحاب نزد حضرت امیر (ع) شرفیاب شد و گفت: در جنگ جمل که ما پیروز شدیم، کاش برادر من هم حضور داشت و ثوابی می برد، آیا برادر من هیچ ثوابی دارد؟ امام فرمودند: برادر تو هوادار چه گروهی بود؟ آیا هوادار ما بود و راه ما را درست می دانست؟ گفت: بله، حضرت فرمودند: پس با ما حضور داشته است، نه فقط برادر تو، در این پادگان ما کسانی هستند در رحم مادرهایشان که در آینده به وجود می آیند، به وسیله ی این ها دین تقویت می شود و آن ها هوادار ما هستند و جزء ما حساب می شوند.
در شرح نهج البلاغه آمده است: شخصی به نام حبه عرنی گفت پس از این که امام (ع) پس از جنگ، بیت المال را بین اصحاب تقسیم می کردند، ایشان سهم خود را برداشتند. شخصی نزد امام آمد و گفت من با این که از نظر جسمی همراه شما نبودم، ولی دلم با شما بود، به من هم از این پول بدهید. امام فرمودند: اگر با ما بودی پس من سهم خود را به تو می دهم.
امیرالمومنین می فرمایند: عبادت کنندگان سه دسته هستند:
دسته ی اول خداوند را بخاطر ترس عبادت می کنند، عبادت این ها مانند عبادت بندگان زر خرید است
عده ای برای ثواب عبادت می کنند، این عبادت اجیران است
اما کسانی که خدا را برای خدا دوست دارند، این عبادت آزادگان است
تاکنون نظری ثبت نشده است