display result search
سخنرانی آیت الله مهدوی کنی پیرامون خودشناسی و خداشناسی.
پیری و جوانی چو شب و روز برآمد
ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم
سعدی مگر از خرمن اقبال بزرگان
یک خوشه ببخشند که ما تخم نکشتیم
انسان در آخر عمر به این می رسد که زمان به سرعت گذشت و ما بهره ای نبردیم. می فرمایند: یشیب ابن آدم و یشبّ فیه خصلتان: الحرص و طول الامل، فرزند آدم در حالی که به تدریج پیر می شود، دو صفت در او جوان می شود: یکی حرص و دیگری آرزوی طولانی.
سعی به معنای کار جدی و کوشش است. کاری که در آن کوشش باشد برنامه و جدیت می خواهد. کسانی که ایمان دارند و حقایق عالم را پذیرفته اند، باید در مسیر با تلاش و کوشش حرکت کنند. همان گونه که در قرآن می فرماید: یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ، ای انسان تو خواه ناخواه به سوی خدا میروی. حضور در پیشگاه خداوند به دو صورت است: اول کسانی که خوشحال و بشاش به عظمت خدا نگاه می کنند. دوم کسانی که صورت هایی گرفته و پشیمان دارند و اگر نگاه کنی مجرمین و گناهکاران سرهای خود را از خجالت پایین انداخته و می گویند: خدایا ما را برگردان تا کارهای صالح انجام دهیم، ولی فایده ای ندارد.
انسان خلق شده برای خودسازی و هدف خاصی، باید زندگی را برای رسیدن به هدف خلقت جدی گرفت.
اولین قدم خود شناسی است، و بعد انسان نسبت به خود احساس مسئولیت می کند. تربیت برای رسیدن به هدف امری مهم و تدریجی است.
دوم مرحله ی استمرار در ریاضت است.
مرحله سوم دوام است، که امام صادق (ع) می فرمایند: عمل کم و مستمر بهتر از عمل زیاد و بی دوام است.
پیامبر (ص) می فرمایند: من برای شما امتم از دو چیز بیشتر هراس دارم: اول پیروی از هوای نفس و دوم آرزوهای طولانی.
پیری و جوانی چو شب و روز برآمد
ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم
سعدی مگر از خرمن اقبال بزرگان
یک خوشه ببخشند که ما تخم نکشتیم
انسان در آخر عمر به این می رسد که زمان به سرعت گذشت و ما بهره ای نبردیم. می فرمایند: یشیب ابن آدم و یشبّ فیه خصلتان: الحرص و طول الامل، فرزند آدم در حالی که به تدریج پیر می شود، دو صفت در او جوان می شود: یکی حرص و دیگری آرزوی طولانی.
سعی به معنای کار جدی و کوشش است. کاری که در آن کوشش باشد برنامه و جدیت می خواهد. کسانی که ایمان دارند و حقایق عالم را پذیرفته اند، باید در مسیر با تلاش و کوشش حرکت کنند. همان گونه که در قرآن می فرماید: یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ، ای انسان تو خواه ناخواه به سوی خدا میروی. حضور در پیشگاه خداوند به دو صورت است: اول کسانی که خوشحال و بشاش به عظمت خدا نگاه می کنند. دوم کسانی که صورت هایی گرفته و پشیمان دارند و اگر نگاه کنی مجرمین و گناهکاران سرهای خود را از خجالت پایین انداخته و می گویند: خدایا ما را برگردان تا کارهای صالح انجام دهیم، ولی فایده ای ندارد.
انسان خلق شده برای خودسازی و هدف خاصی، باید زندگی را برای رسیدن به هدف خلقت جدی گرفت.
اولین قدم خود شناسی است، و بعد انسان نسبت به خود احساس مسئولیت می کند. تربیت برای رسیدن به هدف امری مهم و تدریجی است.
دوم مرحله ی استمرار در ریاضت است.
مرحله سوم دوام است، که امام صادق (ع) می فرمایند: عمل کم و مستمر بهتر از عمل زیاد و بی دوام است.
پیامبر (ص) می فرمایند: من برای شما امتم از دو چیز بیشتر هراس دارم: اول پیروی از هوای نفس و دوم آرزوهای طولانی.
کاربر مهمان