- 154
- 1000
- 1000
- 1000
نکاتی از نامه 31 نهجالبلاغه امیرالمؤمنین علیهالسلام، 18
سخنرانی حجت الاسلام محمدجواد نظافت با موضوع «نکاتی از نامه 31 نهجالبلاغه امیرالمؤمنین علیهالسلام»، جلسه هجدهم: امر به معروف و جهاد تبیین، سال 1402
حضرت فرمودند «وأمر بالمعروف تکن من اهله». ما همیشه میگوییم عامر به معروف خودش عامل باشد، اینجا میگوییم اگر نبود، امر بکند، کمکم خودش اهلش میشود، این نشان از اهمیت و عظمت اصل امر به معروف دارد.
به هیچ بهانهای نباید تعطیل شود حتی به بهانهی اینکه من خودم عامل نیستم. ما با گفتن صادقانه و مخلصانه کمکم عامل میشویم. گفتن رو خود انسان اثر دارد، اگر صادقانه و مخلصانه باشد. اگر نباشد که فرمود خدا لعنت کند -در همین نهجالبلاغه داریم- فرمود «لعن اللّه العامرین بالمعروف و التّارکین له» یعنی خلاف این فرمایش میشود. آنجا دیگر حضرت نمیگوید امر کنید. میفرماید خدا لعنت کند آن عامر به معروفی که خودش انجام نمیدهد. آن ناهی عن المنکری که خودش انجام میدهد و این با این تناقض ندارد. آن برای امر به معروف و نهر از منکر منافقانه است، برای نفوذ است و این امر به معروف صادقانه و خالصانه است و گفتیم مثل این است که پدری که درس نمیخواند، به پسرش میگوید که تو درس بخوان. پدری که گرفتار اعتیاد شده است، به پدرش میگوید که تو نشو. این طبیعی است. کمکم روی خود انسان هم اثر میگذارد و ارزشها فراموش نمیشود و ارزشها زنده نگه داشته میشوند.
ابتدا میخواهم کمی در مورد اهمیت آن بگویم، سپس وارد بعضی از ملاحظات شوم. اولاً فرمود که نتیجهی امر به معروف این است که «اقیمت استقامة الفرائض کلها» یعنی به وسیلهی فرائض و واجبات، همه واسبته به این امر هستند. نماز و روزه و همه چیز وابسته به امر به معروف است. یعنی اگر امر به معروف اقامه نشود، کمکم به فراموشی سپرده میشود. پیداست که یک جنبهی امر به معروف یعنی سر دست نگهداشتن ارزشها، یعنی نمیگذاریم فراموش شود. این یک نکتهی مهم است.
حضرت فرمودند «وأمر بالمعروف تکن من اهله». ما همیشه میگوییم عامر به معروف خودش عامل باشد، اینجا میگوییم اگر نبود، امر بکند، کمکم خودش اهلش میشود، این نشان از اهمیت و عظمت اصل امر به معروف دارد.
به هیچ بهانهای نباید تعطیل شود حتی به بهانهی اینکه من خودم عامل نیستم. ما با گفتن صادقانه و مخلصانه کمکم عامل میشویم. گفتن رو خود انسان اثر دارد، اگر صادقانه و مخلصانه باشد. اگر نباشد که فرمود خدا لعنت کند -در همین نهجالبلاغه داریم- فرمود «لعن اللّه العامرین بالمعروف و التّارکین له» یعنی خلاف این فرمایش میشود. آنجا دیگر حضرت نمیگوید امر کنید. میفرماید خدا لعنت کند آن عامر به معروفی که خودش انجام نمیدهد. آن ناهی عن المنکری که خودش انجام میدهد و این با این تناقض ندارد. آن برای امر به معروف و نهر از منکر منافقانه است، برای نفوذ است و این امر به معروف صادقانه و خالصانه است و گفتیم مثل این است که پدری که درس نمیخواند، به پسرش میگوید که تو درس بخوان. پدری که گرفتار اعتیاد شده است، به پدرش میگوید که تو نشو. این طبیعی است. کمکم روی خود انسان هم اثر میگذارد و ارزشها فراموش نمیشود و ارزشها زنده نگه داشته میشوند.
ابتدا میخواهم کمی در مورد اهمیت آن بگویم، سپس وارد بعضی از ملاحظات شوم. اولاً فرمود که نتیجهی امر به معروف این است که «اقیمت استقامة الفرائض کلها» یعنی به وسیلهی فرائض و واجبات، همه واسبته به این امر هستند. نماز و روزه و همه چیز وابسته به امر به معروف است. یعنی اگر امر به معروف اقامه نشود، کمکم به فراموشی سپرده میشود. پیداست که یک جنبهی امر به معروف یعنی سر دست نگهداشتن ارزشها، یعنی نمیگذاریم فراموش شود. این یک نکتهی مهم است.
تاکنون نظری ثبت نشده است