display result search
- 77
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه بیست و یکم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه بیست و یکم، سال 1402
هوشمندی دو شاخصه دارد: فکر خوب و عمل خوب.
گاهی پرسشی مطرح می شود مبنی بر اینکه از کجا بفهمیم بچه هایمان بچه‌های زیرک و هوشمندی هستند. در مورد آدم های باهوش یکسری نکاتی وجود دارد. گاهی برخی نشانه ها یی برمی شمارند که مورد اعتناء ما نیست. مثلا می گویند آدم هایی که هوش پایینی دارند با دهان باز تلویزیون نگاه می کنند! یعنی یک مشخصات ظاهری بر می شمارند. اینها البته به معنای اثبات شده و فراگیری در همه افراد نیست. ما خیلی به این نشانه ها اعتناء نمی کنیم. اما در مقابل به یکسری عملکردها در بچه ها اشاره خواهیم کرد که اگر بچه ها حائز این نشانه ها و عملکردها باشند، بچه های باهوش تری هستند و ما توانستیم بچه ها را در مسیر هوشمندی قرا دهیم .
بررسی این نشانه ها می تواند به ما رویکرد نیز بدهد که بدانیم اگر بخواهیم بچه‌هایمان که در سن رشد هستند و هنوز قابلیت افزایش هوش دارند، هوشمند و توانمند کنیم، این خصلتها و صفات را در آنها تقویت کنیم.
انسان‌های باهوش وقتی با یک مشکلاتی مواجه می شوند صحنه را ترک نمی کنند و دنبال راه حل هستند. مثلا یک بچه ای می گوید آقای تراشیون این لیوان آب را به من می دهید ، می گویم نه! گریه می کند می رود. بدانید این بچه، بچه ای نیست که مسأله را حل کند. اما یک وقتی بچه شروع می کند به ارتباط گیری با من تا من را قانع کند که این لیوان آب را از من بگیرد. یا در میهمانی بچه تان یک مشکلی با دوستش پیدا می کند سریع قهر می کند!
بچه ها را به خودمان وابسته نکنیم. وقتی مداخلات مان زیاد شود، خودش دیگر فکر نمی کند، مدام می خواهد از فکر دیگران استفاده کند، لذا سر بزنگاه دچار مشکل می شود. بگذارید خودشان مشکلاتشان را حل کنند. ممکن است در مواردی عصبی هم شود، شما بی محلی کنید، کوتاه نیایید بگذارید خودش مشکلاتش را حل کند . یک مثل قدیمی بود، دختران که ازدواج می کردند می گفتند با لباس سفید می روی و با کفن برمی گردی! یعنی خودت از پس مشکلات بربیای.
هوشمندی دو شاخصه دارد: فکر خوب و عمل خوب.
گاهی پرسشی مطرح می شود مبنی بر اینکه از کجا بفهمیم بچه هایمان بچه‌های زیرک و هوشمندی هستند. در مورد آدم های باهوش یکسری نکاتی وجود دارد. گاهی برخی نشانه ها یی برمی شمارند که مورد اعتناء ما نیست. مثلا می گویند آدم هایی که هوش پایینی دارند با دهان باز تلویزیون نگاه می کنند! یعنی یک مشخصات ظاهری بر می شمارند. اینها البته به معنای اثبات شده و فراگیری در همه افراد نیست. ما خیلی به این نشانه ها اعتناء نمی کنیم. اما در مقابل به یکسری عملکردها در بچه ها اشاره خواهیم کرد که اگر بچه ها حائز این نشانه ها و عملکردها باشند، بچه های باهوش تری هستند و ما توانستیم بچه ها را در مسیر هوشمندی قرا دهیم .
بررسی این نشانه ها می تواند به ما رویکرد نیز بدهد که بدانیم اگر بخواهیم بچه‌هایمان که در سن رشد هستند و هنوز قابلیت افزایش هوش دارند، هوشمند و توانمند کنیم، این خصلتها و صفات را در آنها تقویت کنیم.
انسان‌های باهوش وقتی با یک مشکلاتی مواجه می شوند صحنه را ترک نمی کنند و دنبال راه حل هستند. مثلا یک بچه ای می گوید آقای تراشیون این لیوان آب را به من می دهید ، می گویم نه! گریه می کند می رود. بدانید این بچه، بچه ای نیست که مسأله را حل کند. اما یک وقتی بچه شروع می کند به ارتباط گیری با من تا من را قانع کند که این لیوان آب را از من بگیرد. یا در میهمانی بچه تان یک مشکلی با دوستش پیدا می کند سریع قهر می کند!
بچه ها را به خودمان وابسته نکنیم. وقتی مداخلات مان زیاد شود، خودش دیگر فکر نمی کند، مدام می خواهد از فکر دیگران استفاده کند، لذا سر بزنگاه دچار مشکل می شود. بگذارید خودشان مشکلاتشان را حل کنند. ممکن است در مواردی عصبی هم شود، شما بی محلی کنید، کوتاه نیایید بگذارید خودش مشکلاتش را حل کند . یک مثل قدیمی بود، دختران که ازدواج می کردند می گفتند با لباس سفید می روی و با کفن برمی گردی! یعنی خودت از پس مشکلات بربیای.
تاکنون نظری ثبت نشده است