display result search
- 43
- 1000
- 1000
- 1000
نکاتی از نامه 31 نهجالبلاغه امیرالمؤمنین علیه السلام، 27
سخنرانی حجت الاسلام محمدجواد نظافت با موضوع «نکاتی از نامه 31 نهجالبلاغه امیرالمؤمنین علیه السلام»، جلسه بیست و هفتم: اخلاص در دعا و استخاره، سال 1403
به این جا رسیدیم که حضرت فرمودند: «أَخْلِصْ فِی الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّکَ» در سؤال کردند و گدایی کردن خالص باش.
در خانهی خدا، اگر میخواهی مستجاب بشود. فرمود: «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» فقط دست خدا است عطا کردن و محروم کردن. خدا بخواهد نمیدهد، خدا بخواهد میدهد. ما انواع اخلاص داریم. گاهی اخلاص در اعمال است که عمل بیعیب داشته باشیم، گاهی اخلاص در نیت است که ریا نداشته باشیم، گاهی اخلاص در دین است که دینمان التقاطی نباشد. دین خالص از وحی بگیریم معلومات را، از خودمان چیزی اضافه نکنیم، گاهی اخلاص در محبت، رفاقت است، محبت بیشترین محبت نثار خدا، گاهی اخلاص در دعا است. این جا منظور اخلاص در دعا هستو ذیلش میفرماید «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» چه زمانی ما در مقابل دعا کردن خالص هستیم؟ وقتی بفهمیم همه چیز دست خدا است. آن وقت دیگر امیدمان از غیر خدا قطع میشود. آن وقت است که از صمیم دل حاجت میخواهیم و این اتفاقا به اخلاص در نیت هم کمک میکند این ذیل بیان که فرمود: «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» فقط در دست خدا است عطا کردن و محروم کردن به آن هم کمک میکند، چرا؟ چون اگر من فهمیدم خدا همه کاره هست دیگر دلیلی ندارد ریا کنم، خودم را شیرین کنم پیش چه کسی؟ خودم را مقرر کنم پیش کدام انسان؟ انسانی که روزی من دست او نیست، انسانی که او مثل من محتاج روزی خدا است، انسانی که عزت من دست او نیست، انسانی که عزت او دست خدا است، «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» میگویند این آیه را زیاد بخوانید. « قلِ اللّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ» تو مالک همهی ملک هستی، روی مصلحتت، روی حکمتت، روی هر جهات مختلف به هر کس بخواهی ملک میدهی از هر کس بخواهی میگیری. «وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ» هر کسی را بخواهی عزیز میکنی، هر کسی را بخواهی ذلیل میکنی. «ِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ» همهی خیرات در دست تو است. اینها کمک میکند به اخلاص. در قرآن داریم «و إِنْ یَمْسَسْکَ اللهُ بِضُرٍّ» اگر خواست خدا به تو ضرری برساند، «فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ»
به این جا رسیدیم که حضرت فرمودند: «أَخْلِصْ فِی الْمَسْأَلَةِ لِرَبِّکَ» در سؤال کردند و گدایی کردن خالص باش.
در خانهی خدا، اگر میخواهی مستجاب بشود. فرمود: «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» فقط دست خدا است عطا کردن و محروم کردن. خدا بخواهد نمیدهد، خدا بخواهد میدهد. ما انواع اخلاص داریم. گاهی اخلاص در اعمال است که عمل بیعیب داشته باشیم، گاهی اخلاص در نیت است که ریا نداشته باشیم، گاهی اخلاص در دین است که دینمان التقاطی نباشد. دین خالص از وحی بگیریم معلومات را، از خودمان چیزی اضافه نکنیم، گاهی اخلاص در محبت، رفاقت است، محبت بیشترین محبت نثار خدا، گاهی اخلاص در دعا است. این جا منظور اخلاص در دعا هستو ذیلش میفرماید «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» چه زمانی ما در مقابل دعا کردن خالص هستیم؟ وقتی بفهمیم همه چیز دست خدا است. آن وقت دیگر امیدمان از غیر خدا قطع میشود. آن وقت است که از صمیم دل حاجت میخواهیم و این اتفاقا به اخلاص در نیت هم کمک میکند این ذیل بیان که فرمود: «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» فقط در دست خدا است عطا کردن و محروم کردن به آن هم کمک میکند، چرا؟ چون اگر من فهمیدم خدا همه کاره هست دیگر دلیلی ندارد ریا کنم، خودم را شیرین کنم پیش چه کسی؟ خودم را مقرر کنم پیش کدام انسان؟ انسانی که روزی من دست او نیست، انسانی که او مثل من محتاج روزی خدا است، انسانی که عزت من دست او نیست، انسانی که عزت او دست خدا است، «فَإِنَّ بِیَدِهِ الْعَطَاءَ وَ الْحِرْمَان» میگویند این آیه را زیاد بخوانید. « قلِ اللّهُمَّ مالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ» تو مالک همهی ملک هستی، روی مصلحتت، روی حکمتت، روی هر جهات مختلف به هر کس بخواهی ملک میدهی از هر کس بخواهی میگیری. «وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ» هر کسی را بخواهی عزیز میکنی، هر کسی را بخواهی ذلیل میکنی. «ِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ» همهی خیرات در دست تو است. اینها کمک میکند به اخلاص. در قرآن داریم «و إِنْ یَمْسَسْکَ اللهُ بِضُرٍّ» اگر خواست خدا به تو ضرری برساند، «فَلا کاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ»
تاکنون نظری ثبت نشده است