display result search
- 471
- 1000
- 1000
- 1000
کجای داستانیم؟، 4
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "کجای داستانیم؟"، جلسه چهارم: اهمیت روایتگری، سال 1404
هر چیزی مورد توجه انسان ها قرار بگیرد و مورد علاقه آدم ها باشد مخصوصا به تعداد فراوان از اقوام و در زمان های طولانی، این یک معنا و رازی و حقیقتی درش هست. خوب یا بد هم ندارد. یکی از چیزهایی که خیلی مردم به آن علاقه دارند، شعر هست. یکی دیگر از چیزهایی که انسان ها به آن علاقه دارند، داستان هست، به همین دلیل کتاب رمان و داستان خیلی فروش دارد و زندگی انسان ها آمیخته است با داستان ها. قرآن یک بیان طبیعی هست و حقایق علمی زیادی پشتش نهفته است، ولی یک بیان طبیعی دارد. اصلا نام گذاری سوره ها نام گذاری علمی نیست، یک داستان دارد، اسم این داستان را براشون گذاشته در سوره، حالا این سوره چقدر مطالب دیگر دارد خیلی به این سادگی هم نمی توان رازش را کشف کرد. قرآن روایتگر قهاری هست.ما روایتگر ضعیفی هستیم. اگر می‌خواهیم دینی صحبت کنیم، باید روایتگر قهاری باشیم. ادبیات دینی ما، ادبیات عالمانه است. ما تکنولوژی تربیت روایتگر نداریم. روایت داستان، به فهم انسان کمک می‌کند. قرآن؛ کاری می‌کند که تو از بالا به خودت نگاه کنی. طراح شخصیت و حادثه در کنار هم، فقط کار خداست. دین؛ یعنی به داستانت راضی باشی.داستان؛ دو عنصر مهم می‌خواهد: شخصیت و حادثه. مهمترین قسمت داستان ما جایی است که داستان ما تمام می شود. واقعا فهم داستان خیلی کمک می کند به معرفت انسان. بعد اگر شما بلد نباشی داستان خودت را تشخیص بدهی و داستان خودت رو درست روایت کنی، داستان بهت تحمیل می کنند. داستان طراحی شخصیت است و طراحی حادثه یکی پس از دیگری. حوادث با این شخصیت باید تناسب داشته باشد، شخصیت باید بتواند آزادانه تصمیم هایی را بگیرد آزادی این شخصیت در محدوده صحنه داستان است که برای او طراحی شده است. کار بزرگ خدا این است که در داستان زندگی هر کسی اجازه اعمالی به او می دهد که از مسیر داستانی اصلی خودش جدا نشود پس آزادی ما در زندگی محدوده ولی همیشه آزادی داریم. داستان زندگی هیچ انسانی مستقل از داستان زندگی بقیه انسان ها نیست، ترکیب داستان زندگی تک تک انسان ها با آزادی و با آن محدودیت هایی که خدا اعمال می کند، فقط کار خدای با عظمت است. امام حسن مجتبی علیه السلام می فرماید: خدا شما رو بیهوده نیافریده و شما را رها نکرده عمرهای شما را نوشته ایشون و تقسیم کرده معیشت های شما را و به هر کسی یک چیزی داده است. اینها به معنای اجباری بودن همه چیز نیست. در طراحی داستان هر یک از ما آنچه که مقدر شده باشد به ما خواهد رسید و آنچه که برای ما مقدر نشده باشد به ما اصابت نخواهد کرد، در بحث مقدرات الهی قطعی نه طمع کن نه بترس.
هر چیزی مورد توجه انسان ها قرار بگیرد و مورد علاقه آدم ها باشد مخصوصا به تعداد فراوان از اقوام و در زمان های طولانی، این یک معنا و رازی و حقیقتی درش هست. خوب یا بد هم ندارد. یکی از چیزهایی که خیلی مردم به آن علاقه دارند، شعر هست. یکی دیگر از چیزهایی که انسان ها به آن علاقه دارند، داستان هست، به همین دلیل کتاب رمان و داستان خیلی فروش دارد و زندگی انسان ها آمیخته است با داستان ها. قرآن یک بیان طبیعی هست و حقایق علمی زیادی پشتش نهفته است، ولی یک بیان طبیعی دارد. اصلا نام گذاری سوره ها نام گذاری علمی نیست، یک داستان دارد، اسم این داستان را براشون گذاشته در سوره، حالا این سوره چقدر مطالب دیگر دارد خیلی به این سادگی هم نمی توان رازش را کشف کرد. قرآن روایتگر قهاری هست.ما روایتگر ضعیفی هستیم. اگر می‌خواهیم دینی صحبت کنیم، باید روایتگر قهاری باشیم. ادبیات دینی ما، ادبیات عالمانه است. ما تکنولوژی تربیت روایتگر نداریم. روایت داستان، به فهم انسان کمک می‌کند. قرآن؛ کاری می‌کند که تو از بالا به خودت نگاه کنی. طراح شخصیت و حادثه در کنار هم، فقط کار خداست. دین؛ یعنی به داستانت راضی باشی.داستان؛ دو عنصر مهم می‌خواهد: شخصیت و حادثه. مهمترین قسمت داستان ما جایی است که داستان ما تمام می شود. واقعا فهم داستان خیلی کمک می کند به معرفت انسان. بعد اگر شما بلد نباشی داستان خودت را تشخیص بدهی و داستان خودت رو درست روایت کنی، داستان بهت تحمیل می کنند. داستان طراحی شخصیت است و طراحی حادثه یکی پس از دیگری. حوادث با این شخصیت باید تناسب داشته باشد، شخصیت باید بتواند آزادانه تصمیم هایی را بگیرد آزادی این شخصیت در محدوده صحنه داستان است که برای او طراحی شده است. کار بزرگ خدا این است که در داستان زندگی هر کسی اجازه اعمالی به او می دهد که از مسیر داستانی اصلی خودش جدا نشود پس آزادی ما در زندگی محدوده ولی همیشه آزادی داریم. داستان زندگی هیچ انسانی مستقل از داستان زندگی بقیه انسان ها نیست، ترکیب داستان زندگی تک تک انسان ها با آزادی و با آن محدودیت هایی که خدا اعمال می کند، فقط کار خدای با عظمت است. امام حسن مجتبی علیه السلام می فرماید: خدا شما رو بیهوده نیافریده و شما را رها نکرده عمرهای شما را نوشته ایشون و تقسیم کرده معیشت های شما را و به هر کسی یک چیزی داده است. اینها به معنای اجباری بودن همه چیز نیست. در طراحی داستان هر یک از ما آنچه که مقدر شده باشد به ما خواهد رسید و آنچه که برای ما مقدر نشده باشد به ما اصابت نخواهد کرد، در بحث مقدرات الهی قطعی نه طمع کن نه بترس.
تاکنون نظری ثبت نشده است