display result search
- 255
- 1000
- 1000
- 1000
کجای داستانیم؟، 3
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "کجای داستانیم؟"، جلسه سوم: اهمیت معرفت نفس، سال 1404
ما بنا شد که چند داستان را بشناسیم، داستان زندگی خودمان، داستان جامعه ای که در آن داریم زندگی می کنیم، داستانی که جامعه ما در متن تاریخ آن قرار گرفته و داستان تاریخی خودمان را بشناسیم که بزرگ تر از جامعه ماست و جامعه ما در آن تاریخ بناست نقش ایفا کند. کم کم می رسیم به داستان اجتماعی خودمان، غیر از داستان شخصی داستان اجتماعی یعنی من چه نقشی در جامعه دارم؟ این یک داستانی به دنبال خواهد داشت و طبیعتا داستان اطرافیانملن را هم باید بشناسیم، یعنی وقتی که رفتار کسی را می بینیم خارج از داستانش نمی توانیم او را قضاوت کنیم، باید او را در داستان خودش بپذیریم. اینکه قضاوت های غلط درباره دیگران پیدا می کنیم به خاطر این است که داستانش را در نظر نمی گیریم و رفتارش را داوری می کنیم. اینکه هر کسی داستان خودش را خوب تشخیص بدهد و خوب روایت بکند مقدم است بر همه داستان ها. در روایت می فرماید: چگونه کسی می تواند دیگران را بشناسد و چیز دیگر را بشناسد وقتی خودش را نمی‌شناسد. وقتی کسی داستان خودش را درک نمی کند، داستان دیگران را هم درک نمی کند. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: کسی که خودش را نشناسد به غیر خودش نادان تر هست. یعنی اگر به خودت آگاه نباشی، نسبت به دیگران نادان تر خواهی بود و قدرت تشخیص داستان دیگران را پیدا نمی کنی. معرفت نفس مهم است. داستان دانستن داستان خود مهم هست. یکی از ارکان داستان روایت و نحوه روایت هست. علم هم می تواند همه جا باشد، علم که مرز ندارد، حکمت هم مرز ندارد و ما متعصب نیستیم. دین، نرم افزار فهم داستان خود است. روایت درمانی، چه کار می‌کند؟ ما باید به قواعد داستان‌پردازی خدا آگاه باشیم. شیطان دوست ندارد انسان فکر کند یا درست فکر کند. سیدالشهدا(ع) داستان زندگی انسان را تغییر می‌دهد. امام زمان عجل الله چگونه همه عالم را یک جا اداره می کند و اینکه همه به نتیجه می رسند؟ الان این وحدتی که در جامعه ما در این جنگ پیش آمده برای این بود که همه به این نتیجه رسیدند درباره اسرائیل و درباره ایران.فردی که داستان زندگی اش را بازگو می کند، روایت های محدود کننده و مخرب را شناسایی می کند و روایت های پنهان ارزشمند را کشف می کند و با بازنویسی داستان خودش هویت قوی تر و معنادارتری می سازد. در قرآن می فرماید: عده ای دیگر خودشان را فراموش کردند. اینجاست که روایت درمانی کمک می کند به افراد. در تعاریف سلامت روان می گویند انسانی که واقع بین باشد و آگاهی هم به طور طبیعی به دست بیاورد و منعی برای آگاهی نداشته باشد، یعنی تعصب خاصی نداشته باشد، نسبت به آگاهی موضع خوبی داشته باشد و با واقعیت بتواند ارتباط خوب برقرار کند، می گویند انسان سالمی هست.
ما بنا شد که چند داستان را بشناسیم، داستان زندگی خودمان، داستان جامعه ای که در آن داریم زندگی می کنیم، داستانی که جامعه ما در متن تاریخ آن قرار گرفته و داستان تاریخی خودمان را بشناسیم که بزرگ تر از جامعه ماست و جامعه ما در آن تاریخ بناست نقش ایفا کند. کم کم می رسیم به داستان اجتماعی خودمان، غیر از داستان شخصی داستان اجتماعی یعنی من چه نقشی در جامعه دارم؟ این یک داستانی به دنبال خواهد داشت و طبیعتا داستان اطرافیانملن را هم باید بشناسیم، یعنی وقتی که رفتار کسی را می بینیم خارج از داستانش نمی توانیم او را قضاوت کنیم، باید او را در داستان خودش بپذیریم. اینکه قضاوت های غلط درباره دیگران پیدا می کنیم به خاطر این است که داستانش را در نظر نمی گیریم و رفتارش را داوری می کنیم. اینکه هر کسی داستان خودش را خوب تشخیص بدهد و خوب روایت بکند مقدم است بر همه داستان ها. در روایت می فرماید: چگونه کسی می تواند دیگران را بشناسد و چیز دیگر را بشناسد وقتی خودش را نمی‌شناسد. وقتی کسی داستان خودش را درک نمی کند، داستان دیگران را هم درک نمی کند. امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: کسی که خودش را نشناسد به غیر خودش نادان تر هست. یعنی اگر به خودت آگاه نباشی، نسبت به دیگران نادان تر خواهی بود و قدرت تشخیص داستان دیگران را پیدا نمی کنی. معرفت نفس مهم است. داستان دانستن داستان خود مهم هست. یکی از ارکان داستان روایت و نحوه روایت هست. علم هم می تواند همه جا باشد، علم که مرز ندارد، حکمت هم مرز ندارد و ما متعصب نیستیم. دین، نرم افزار فهم داستان خود است. روایت درمانی، چه کار می‌کند؟ ما باید به قواعد داستان‌پردازی خدا آگاه باشیم. شیطان دوست ندارد انسان فکر کند یا درست فکر کند. سیدالشهدا(ع) داستان زندگی انسان را تغییر می‌دهد. امام زمان عجل الله چگونه همه عالم را یک جا اداره می کند و اینکه همه به نتیجه می رسند؟ الان این وحدتی که در جامعه ما در این جنگ پیش آمده برای این بود که همه به این نتیجه رسیدند درباره اسرائیل و درباره ایران.فردی که داستان زندگی اش را بازگو می کند، روایت های محدود کننده و مخرب را شناسایی می کند و روایت های پنهان ارزشمند را کشف می کند و با بازنویسی داستان خودش هویت قوی تر و معنادارتری می سازد. در قرآن می فرماید: عده ای دیگر خودشان را فراموش کردند. اینجاست که روایت درمانی کمک می کند به افراد. در تعاریف سلامت روان می گویند انسانی که واقع بین باشد و آگاهی هم به طور طبیعی به دست بیاورد و منعی برای آگاهی نداشته باشد، یعنی تعصب خاصی نداشته باشد، نسبت به آگاهی موضع خوبی داشته باشد و با واقعیت بتواند ارتباط خوب برقرار کند، می گویند انسان سالمی هست.
تاکنون نظری ثبت نشده است