display result search
- 19
- 1000
- 1000
- 1000
ماه رمضان متفاوت، جلسه هشتم
سخنرانی حجت الاسلام محسن عباسی ولدی با موضوع «ماه رمضان متفاوت»، جلسه هشتم: کمک به فقیر، سال 1403
سوال: وقتی در مورد تربیت اجتماعی فرزندان صحبت کردم، برخی پرسیدند: چه کنیم فرزندانمان دغدغۀ کمک به فقیر داشته باشند؟
پاسخ: شما اهل انفاق باشید و دغدغۀ فقرا را داشته باشید، در کنار آن حواستان به نیازهای فرزندانتان باشد و از نظر عاطفی و نیاز به توجه، پاسخگوی نیاز آن‌ها باشید تا در پرتوی رابطۀ عاطفی با فرزندان، رفتار شما برایشان الگو شود. از ائمه علیهم السلام و دغدغۀ کمک به فقرا از دیدگاه آن بزرگواران با فرزندانتان صحبت کنید. با رعایت این نکات، ایجاد دغدغۀ فقرا در فرزندان کار چندان سختی نیست.
وقتی فرزندان از کودکی با دغدغۀ فقرا آشنا بشوند، این دغدغه در وجودشان نهادینه می‌شود. درد فقیر داشتن، باعث رشد فرزندانمان می‌شود.
نکتۀ دوم: یکی از اصلی‌ترین راه‌های جلب توفیق، کمک به فقراست. اگر می‌خواهیم در دنیا و آخرت با میانبرها به مقصد برسیم، بدانیم کمک به فقرا از این میانبرهاست. خدا در مسیر کمک به فقرا توفیقاتی به انسان می‌دهد که به راحتی از سایر مسیرها به دست نمی‌آید.
نکتۀ سوم: در مسألۀ کمک به نیازمندان، حتماً از نزدیک‌ترین افراد شروع کنیم. ابتدا پدر و مادر، خواهر و برادر، سپس اقوام دورتر. اگر این ترتیب را رعایت نکنیم، کمک به فقیر فضیلت به حساب نمی‌آید. ممکن است کسی بدون در نظر گرفتن این نکته به فقیر کمک کند و خداوند او را برای این کمک، عقوبت کند. زیرا جایی که وظیفهاش بوده، کمک نکرده و جایی که وظیفهاش نبوده کمک کرده است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: در کمک کردن از کسی شروع کن که خرجش به عهدۀ توست و بعد نزدیک‌تر و نزدیک‌تر. صدقه قبول نیست در حالی که یکی از بستگانت فقیر و محتاج باشد.
خدا نکند فردی ادّعای مسلمانی داشته باشد و اهل کمک به دیگران باشد، ولی حواسش به پدر و مادرش نباشد و آن‌ها محتاج باشند. چرا این فرزند احساس وظیفه نمی‌کند که به پدر و مادرش کمک کند؟ در حالی که کمک به پدر و مادر واجب شرعی است. پدر و مادر محتاج، واجب‌النفقۀ فرزندشان هستند.
سوال: وقتی در مورد تربیت اجتماعی فرزندان صحبت کردم، برخی پرسیدند: چه کنیم فرزندانمان دغدغۀ کمک به فقیر داشته باشند؟
پاسخ: شما اهل انفاق باشید و دغدغۀ فقرا را داشته باشید، در کنار آن حواستان به نیازهای فرزندانتان باشد و از نظر عاطفی و نیاز به توجه، پاسخگوی نیاز آن‌ها باشید تا در پرتوی رابطۀ عاطفی با فرزندان، رفتار شما برایشان الگو شود. از ائمه علیهم السلام و دغدغۀ کمک به فقرا از دیدگاه آن بزرگواران با فرزندانتان صحبت کنید. با رعایت این نکات، ایجاد دغدغۀ فقرا در فرزندان کار چندان سختی نیست.
وقتی فرزندان از کودکی با دغدغۀ فقرا آشنا بشوند، این دغدغه در وجودشان نهادینه می‌شود. درد فقیر داشتن، باعث رشد فرزندانمان می‌شود.
نکتۀ دوم: یکی از اصلی‌ترین راه‌های جلب توفیق، کمک به فقراست. اگر می‌خواهیم در دنیا و آخرت با میانبرها به مقصد برسیم، بدانیم کمک به فقرا از این میانبرهاست. خدا در مسیر کمک به فقرا توفیقاتی به انسان می‌دهد که به راحتی از سایر مسیرها به دست نمی‌آید.
نکتۀ سوم: در مسألۀ کمک به نیازمندان، حتماً از نزدیک‌ترین افراد شروع کنیم. ابتدا پدر و مادر، خواهر و برادر، سپس اقوام دورتر. اگر این ترتیب را رعایت نکنیم، کمک به فقیر فضیلت به حساب نمی‌آید. ممکن است کسی بدون در نظر گرفتن این نکته به فقیر کمک کند و خداوند او را برای این کمک، عقوبت کند. زیرا جایی که وظیفهاش بوده، کمک نکرده و جایی که وظیفهاش نبوده کمک کرده است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: در کمک کردن از کسی شروع کن که خرجش به عهدۀ توست و بعد نزدیک‌تر و نزدیک‌تر. صدقه قبول نیست در حالی که یکی از بستگانت فقیر و محتاج باشد.
خدا نکند فردی ادّعای مسلمانی داشته باشد و اهل کمک به دیگران باشد، ولی حواسش به پدر و مادرش نباشد و آن‌ها محتاج باشند. چرا این فرزند احساس وظیفه نمی‌کند که به پدر و مادرش کمک کند؟ در حالی که کمک به پدر و مادر واجب شرعی است. پدر و مادر محتاج، واجب‌النفقۀ فرزندشان هستند.
تاکنون نظری ثبت نشده است