display result search
- 4874
- 1000
- 1000
- 1000
امر به معروف و نهی از منکر در حرکت و قیام امام حسین (ع) - بخش اول
سخنرانی آیت الله آقا مجتبی تهرانی با موضوع امر به معروف و نهی از منکر در حرکت و قیام امام حسین (ع)
سخنران، قسمت عمده سخنان خودشان را اختصاص به توضیحاتی از مبحث خود در سال گذشته پرداخته و فلسفه و نوع حرکت امام حسین اشاره می کند و در ادامه شرحی به مسئله فقهی الاثم و العدوان در آیه ولا تعاونوا علی البر و التقوی علی الاثم و العدوان دارد.
ایشان حرکت امام حسین (ع) را به دو حرکت تقسیم می کنند:
1. یک حرکت، حرکتی نفی است که با استناد به آیه و لا تعاونوا علی البر والتقوی علی الاثم و العدوان، حضرت امام حسین (ع) قصد کمک و مساعدت و تأیید حکوت یزید و بنی امیه را نداشتند.
2. حرکت دوم، اینکه تنها عدم کمک و یاری کافی نیست. بلکه حرکت دوم این است که باید نه تنها یاری نکرد بلکه با شناخت از نیت عمل، باید از انجام عمل و اقدام بد جلوگیری و نهی شود. و اما با فرستادن مسلم بن عقیل به کوفه حرکت دوم خود که همان نهی از منکر بود را آغاز کردند و در این مرحله مسئله جلوگیری از اثم و عدوان نمایان می شود.
ایشان با طرح سوالی به تعریف مفهوم فقهی عدوان می پردازد و آن سوال این است که آیا از نظر شرعی که اگر انسان متوجه اثم یا عدوان فردی شد، همین که به او کمک نکند کفایت می کند یا خیر؟
سخنران، قسمت عمده سخنان خودشان را اختصاص به توضیحاتی از مبحث خود در سال گذشته پرداخته و فلسفه و نوع حرکت امام حسین اشاره می کند و در ادامه شرحی به مسئله فقهی الاثم و العدوان در آیه ولا تعاونوا علی البر و التقوی علی الاثم و العدوان دارد.
ایشان حرکت امام حسین (ع) را به دو حرکت تقسیم می کنند:
1. یک حرکت، حرکتی نفی است که با استناد به آیه و لا تعاونوا علی البر والتقوی علی الاثم و العدوان، حضرت امام حسین (ع) قصد کمک و مساعدت و تأیید حکوت یزید و بنی امیه را نداشتند.
2. حرکت دوم، اینکه تنها عدم کمک و یاری کافی نیست. بلکه حرکت دوم این است که باید نه تنها یاری نکرد بلکه با شناخت از نیت عمل، باید از انجام عمل و اقدام بد جلوگیری و نهی شود. و اما با فرستادن مسلم بن عقیل به کوفه حرکت دوم خود که همان نهی از منکر بود را آغاز کردند و در این مرحله مسئله جلوگیری از اثم و عدوان نمایان می شود.
ایشان با طرح سوالی به تعریف مفهوم فقهی عدوان می پردازد و آن سوال این است که آیا از نظر شرعی که اگر انسان متوجه اثم یا عدوان فردی شد، همین که به او کمک نکند کفایت می کند یا خیر؟
کاربر مهمان
کاربر مهمان