display result search
- 6953
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 37 سوره توبه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره توبه - آیه 37
إِنَّمَا النَّسِىءُ زِیادَةٌ فِى الْکُفْرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُحِلُّونَهُ عَاماً وَیُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِّیُوَاطِئُواْ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَیُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَلِهِمْ وَاللَّهُ لَا یَهْدِى الْقَوْمَ الْکَفِرِینَ
ترجمه
همانا تأخیر (و تغییر ماه هاى حرام به ماه هاى دیگر،) سبب افزایش در کفر است، که به وسیله آن کافران گمراه مى شوند. (آنها) یک سال (جنگ در ماه هاى حرام) را(به سلیقه و تمایل و مصلحت اندیشى،) حلال مى دانند و یک سال آن را حرام، تا با تعداد ماههایى که خداوند حرام ساخته، مطابق آید. از این رو آنچه را خدا حرام کرده حلال مى کنند. کارهاى ناپسند آنها، در نظرشان زیبا جلوه یافته است و خداوند کافران را هدایت نمى کند.
«نَسیىء» و «نِسیه» از یک ریشه است. نسیه کردن، یعنى گرفتن جنس و پرداخت پول را به تأخیر انداختن. جا به جا کردن روزهایى را که جنگ در آن حرام است، نسیىء گفته اند.
کافران گاهى روشنفکر شده، در قانون الهى دست مى بردند و در گرماگرم جنگ، چون به ماههاى حرام برمى خوردند، براى آنکه جنگ را متوقّف نکنند مى گفتند: ادامه مى دهیم و به جاى این ماه، در ماه دیگرى آتش بس اعلام مى کنیم.
پیام ها
1- به مقدّسات احترام بگذاریم. دخل و تصرّف و بازى کردن با قانون الهى، کفر است. «انّما النسىء زیادة فى الکفر» چهار ماه تعطیلى مطرح نیست، بلکه نافرمانى در آنچه خدا فرموده مهم است.
2- کفر داراى درجات و مراحلى است. «زیادة فى الکفر»
3- یکى از عوامل گمراهى کفّار، جابه جایى ماههاى حرام است. «یضلّ به الذین کفروا»
4- یکى از عوامل انحراف مردم، تفسیر و تحلیل هاى غلط، براى دست بردن در احکام و قوانین الهى است. «یُحِلَّونه عاماً...»
5 - اعراب جاهلى با اینکه ماهها را جا به جا مى کردند، ولى به مقدار زمان آن معتقد بودند. «لیواطئوا عدّة ما حرّم اللّه»
6- آنکه کار خود را بد بداند، شاید هدایت شود، امّا آنکه زشتکارى هاى خود را زیبا مى بیند، قابل هدایت نیست. «زیّن لهم سوء اعمالهم واللَّه لایهدى...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّمَا النَّسِىءُ زِیادَةٌ فِى الْکُفْرِ یُضَلُّ بِهِ الَّذِینَ کَفَرُواْ یُحِلُّونَهُ عَاماً وَیُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِّیُوَاطِئُواْ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَیُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُیِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَلِهِمْ وَاللَّهُ لَا یَهْدِى الْقَوْمَ الْکَفِرِینَ
ترجمه
همانا تأخیر (و تغییر ماه هاى حرام به ماه هاى دیگر،) سبب افزایش در کفر است، که به وسیله آن کافران گمراه مى شوند. (آنها) یک سال (جنگ در ماه هاى حرام) را(به سلیقه و تمایل و مصلحت اندیشى،) حلال مى دانند و یک سال آن را حرام، تا با تعداد ماههایى که خداوند حرام ساخته، مطابق آید. از این رو آنچه را خدا حرام کرده حلال مى کنند. کارهاى ناپسند آنها، در نظرشان زیبا جلوه یافته است و خداوند کافران را هدایت نمى کند.
«نَسیىء» و «نِسیه» از یک ریشه است. نسیه کردن، یعنى گرفتن جنس و پرداخت پول را به تأخیر انداختن. جا به جا کردن روزهایى را که جنگ در آن حرام است، نسیىء گفته اند.
کافران گاهى روشنفکر شده، در قانون الهى دست مى بردند و در گرماگرم جنگ، چون به ماههاى حرام برمى خوردند، براى آنکه جنگ را متوقّف نکنند مى گفتند: ادامه مى دهیم و به جاى این ماه، در ماه دیگرى آتش بس اعلام مى کنیم.
پیام ها
1- به مقدّسات احترام بگذاریم. دخل و تصرّف و بازى کردن با قانون الهى، کفر است. «انّما النسىء زیادة فى الکفر» چهار ماه تعطیلى مطرح نیست، بلکه نافرمانى در آنچه خدا فرموده مهم است.
2- کفر داراى درجات و مراحلى است. «زیادة فى الکفر»
3- یکى از عوامل گمراهى کفّار، جابه جایى ماههاى حرام است. «یضلّ به الذین کفروا»
4- یکى از عوامل انحراف مردم، تفسیر و تحلیل هاى غلط، براى دست بردن در احکام و قوانین الهى است. «یُحِلَّونه عاماً...»
5 - اعراب جاهلى با اینکه ماهها را جا به جا مى کردند، ولى به مقدار زمان آن معتقد بودند. «لیواطئوا عدّة ما حرّم اللّه»
6- آنکه کار خود را بد بداند، شاید هدایت شود، امّا آنکه زشتکارى هاى خود را زیبا مى بیند، قابل هدایت نیست. «زیّن لهم سوء اعمالهم واللَّه لایهدى...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان