display result search
- 5769
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 24 سوره انفال
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انفال - آیه 24
حیات، اقسام مختلفى دارد:
1- حیات گیاهى. «انّ اللّه یحیى الارض بعد موتها» خداوند زمین را زنده مى کند.
2- حیات حیوانى. «لمحیى الموتى» خداوند مردگان را زنده مى کند.
3- حیات فکرى. «مَن کان میّتاً فأحییناه» آن که مرده بود و زنده اش کردیم.
4- حیات ابدى. «قدّمت لحیاتى» کاش براى زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم.
مقصود از حیاتى که با دعوت انبیا فراهم مى آید، حیات حیوانى نیست، چون بدون دعوت انبیا نیز این نوع حیات وجود دارد، بلکه مقصود حیات فکرى، عقلى و معنوى، اخلاقى و اجتماعى و بالاخره حیات و زندگى در تمام زمینه ها مى باشد. البتّه ممکن است مراد از دعوت به حیات در این جا (به دلیل آن که آیه در کنار آیات جنگ بدر آمده است)، دعوت به جهاد باشد.
حیات انسان، در ایمان و عمل صالح است و خداوند و انبیا هم مردم را به همان دعوت کرده اند. «دعاکم لما یحییکم» اطاعت از فرامین آنان رمز رسیدن به زندگى پاک و طیّب است، چنانکه در جاى دیگر مى خوانیم: «مَن عمل صالحاً من ذکر أو أنثى و هو مؤمن فلنحیینّه حیاة طیّبة» و طبق روایات شیعه وسنّى، یکى از مصادیق حیات طیّبه، پذیرش نداى پیامبر اسلام در مسأله ولایت علىّ بن أبىطالب و اهل بیت اوست.
حایل و فاصله شدن خدا میان انسان و قلبش، نشاندهندهى حاضر و ناظر بودن خداوند در همه جا و احاطهى او بر تمام موجودات است و اینکه قدرت و توفیق از اوست. از رگ گردن به ما نزدیک تر است، فعالیّت عقل و روح نیز به دست اوست و اگر لطف او نبود، هرگز انسان به حقّانیّت حقّ و بطلان باطل پى نمى برد.
از امام صادق (ع) روایت شده است که یکى از مصادیق حایل بودن خدا بین انسان و دل او، مسأله محو و اثبات است؛ محو کفر و اثبات ایمان، محو غفلت و شک و تثبیت تذکّر و یقین. در جاى دیگر فرمودند: خداوند نمى گذارد انسان، باطل را حقّ ببیند. همچنین فرمودند: گاهى انسان با گوش، چشم، زبان و دست خود به چیزى علاقه دارد، ولى اگر آن را انجام دهد، قلبش با آن همراه نیست و مى داند آن چه میل به آن داشته حقّ نیست. و ممکن است حائل شدن، کنایه از مرگ باشد.
پیام ها
1- شرط ایمان واقعى، اجابت کردن دعوت خدا و رسول است. «یا ایها الّذین آمنوا استجیبوا للّه و للرّسول»
2- دعوت خدا و رسول، داراى حقیقت و هویّتى واحد مى باشد. «دعاکم» و نفرمود: «دعواکم»
3- حرکت در مسیر خدا و انبیا، حیات واقعى است و کناره گیرى از آن، مرگ انسانیّت است. «دعاکم لما یحییکم»
4- تمام دستورات دینى و فرامین انبیا، حتّى فرمان جنگ و جهاد، مایه حیات فرد و جامعه مى باشد. «دعاکم لما یحییکم»
5 - کسى که به حضور و احاطه خداوند ایمان داشته باشد، از دعوت پیامبران سرپیچى نمى کند. «استجیبوا... یحول بین المرء و قلبه»
6- تا از دنیا نرفته و فرصت داریم، حقّ را بپذیریم. (بنابراین که حائل شدن خدا بین انسان و قلبش، کنایه از مرگ باشد). «استجیبوا... یحول بین المرء و قلبه»
7- نه مؤمن مغرور شود و نه از کافر مأیوس گردید، چون دل ها به دست خداست و او مقلّب القلوب است. «یحول بین المرء و قلبه»
8 - جاى هیچ عذرى براى نپذیرفتن توحید و یگانگى خداوند نیست. «یحول بین المرء و قلبه» زیرا توحید، امرى فطرى است.
9- هر فکر و اندیشه اى که بر دل انسان بگذرد، خداوند بدان آگاه است. «یحول بین المرء و قلبه»
10- خداوند از هر چیزى به انسان نزدیکتر است، حتّى از قلب او به خودش. «یحول بین المرء و قلبه»
11- همه ما خواسته یا ناخواسته در قیامت محشور خواهیم شد، پس به رسولان الهى پاسخ مثبت دهیم. «استجیبوا للّه وللرّسول... الیه تحشرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
حیات، اقسام مختلفى دارد:
1- حیات گیاهى. «انّ اللّه یحیى الارض بعد موتها» خداوند زمین را زنده مى کند.
2- حیات حیوانى. «لمحیى الموتى» خداوند مردگان را زنده مى کند.
3- حیات فکرى. «مَن کان میّتاً فأحییناه» آن که مرده بود و زنده اش کردیم.
4- حیات ابدى. «قدّمت لحیاتى» کاش براى زندگیم چیزى از پیش فرستاده بودم.
مقصود از حیاتى که با دعوت انبیا فراهم مى آید، حیات حیوانى نیست، چون بدون دعوت انبیا نیز این نوع حیات وجود دارد، بلکه مقصود حیات فکرى، عقلى و معنوى، اخلاقى و اجتماعى و بالاخره حیات و زندگى در تمام زمینه ها مى باشد. البتّه ممکن است مراد از دعوت به حیات در این جا (به دلیل آن که آیه در کنار آیات جنگ بدر آمده است)، دعوت به جهاد باشد.
حیات انسان، در ایمان و عمل صالح است و خداوند و انبیا هم مردم را به همان دعوت کرده اند. «دعاکم لما یحییکم» اطاعت از فرامین آنان رمز رسیدن به زندگى پاک و طیّب است، چنانکه در جاى دیگر مى خوانیم: «مَن عمل صالحاً من ذکر أو أنثى و هو مؤمن فلنحیینّه حیاة طیّبة» و طبق روایات شیعه وسنّى، یکى از مصادیق حیات طیّبه، پذیرش نداى پیامبر اسلام در مسأله ولایت علىّ بن أبىطالب و اهل بیت اوست.
حایل و فاصله شدن خدا میان انسان و قلبش، نشاندهندهى حاضر و ناظر بودن خداوند در همه جا و احاطهى او بر تمام موجودات است و اینکه قدرت و توفیق از اوست. از رگ گردن به ما نزدیک تر است، فعالیّت عقل و روح نیز به دست اوست و اگر لطف او نبود، هرگز انسان به حقّانیّت حقّ و بطلان باطل پى نمى برد.
از امام صادق (ع) روایت شده است که یکى از مصادیق حایل بودن خدا بین انسان و دل او، مسأله محو و اثبات است؛ محو کفر و اثبات ایمان، محو غفلت و شک و تثبیت تذکّر و یقین. در جاى دیگر فرمودند: خداوند نمى گذارد انسان، باطل را حقّ ببیند. همچنین فرمودند: گاهى انسان با گوش، چشم، زبان و دست خود به چیزى علاقه دارد، ولى اگر آن را انجام دهد، قلبش با آن همراه نیست و مى داند آن چه میل به آن داشته حقّ نیست. و ممکن است حائل شدن، کنایه از مرگ باشد.
پیام ها
1- شرط ایمان واقعى، اجابت کردن دعوت خدا و رسول است. «یا ایها الّذین آمنوا استجیبوا للّه و للرّسول»
2- دعوت خدا و رسول، داراى حقیقت و هویّتى واحد مى باشد. «دعاکم» و نفرمود: «دعواکم»
3- حرکت در مسیر خدا و انبیا، حیات واقعى است و کناره گیرى از آن، مرگ انسانیّت است. «دعاکم لما یحییکم»
4- تمام دستورات دینى و فرامین انبیا، حتّى فرمان جنگ و جهاد، مایه حیات فرد و جامعه مى باشد. «دعاکم لما یحییکم»
5 - کسى که به حضور و احاطه خداوند ایمان داشته باشد، از دعوت پیامبران سرپیچى نمى کند. «استجیبوا... یحول بین المرء و قلبه»
6- تا از دنیا نرفته و فرصت داریم، حقّ را بپذیریم. (بنابراین که حائل شدن خدا بین انسان و قلبش، کنایه از مرگ باشد). «استجیبوا... یحول بین المرء و قلبه»
7- نه مؤمن مغرور شود و نه از کافر مأیوس گردید، چون دل ها به دست خداست و او مقلّب القلوب است. «یحول بین المرء و قلبه»
8 - جاى هیچ عذرى براى نپذیرفتن توحید و یگانگى خداوند نیست. «یحول بین المرء و قلبه» زیرا توحید، امرى فطرى است.
9- هر فکر و اندیشه اى که بر دل انسان بگذرد، خداوند بدان آگاه است. «یحول بین المرء و قلبه»
10- خداوند از هر چیزى به انسان نزدیکتر است، حتّى از قلب او به خودش. «یحول بین المرء و قلبه»
11- همه ما خواسته یا ناخواسته در قیامت محشور خواهیم شد، پس به رسولان الهى پاسخ مثبت دهیم. «استجیبوا للّه وللرّسول... الیه تحشرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است