display result search
- 8408
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 17 سوره انفال
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انفال - آیه 17
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ ۚ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ ۚ وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
[به کشتن دشمنان بر خود مبالید] شما آنان را نکشتید، بلکه خدا آنان را کشت. [ای پیامبر!] هنگامی که به سوی دشمنان تیر پرتاب کردی، تو پرتاب نکردی، بلکه خدا پرتاب کرد [تا آنان را هلاک کند] و مؤمنان را از سوی خود به آزمایشی نیکو بیازماید؛ زیرا خدا شنوا و داناست.
در روز جنگ بدر، پیامبر به على علیه‌السلام فرمود: مشتى خاک و سنگ ریزه از زمین بردار و به من بده. على علیه‌السلام چنین کرد و پیامبر با خواندن دعایى آنها را به سوى دشمن پرتاب کرد واین کار اثر معجزه آسایى داشت، طوفانى به پا کرد و باعث وحشتى عجیب در دل دشمن شد.
آرى، عامل مهم پیروزى در جنگ بدر، اراده و امداد الهى بود، نه نیروى مادّى و قواعد و تاکتیک هاى نظامى و گرنه لشگرى اندک و تنها با یک یا دو اسب سوار، چگونه بر سپاهى انبوه و کاملاً مجهّز و داراى یکصد اسب سوار، پیروز مى شد؟
«بلاء»، به معناى آزمایش است که اگر با نعمت و پیروزى باشد، «بلاء حَسَن» است و اگر به وسیله مصیبت و مجازات باشد «بلاء سیّىء» است، چنانکه قرآن درباره بنىاسرائیل مىفرماید: «و بَلَوناهم بِالحَسنات و السیّئات»
انسان اگر با اعتقاد صحیح و در مسیر حقّ حرکت کرده و به فرمان الهى تلاش و کوشش کند، امدادهاى خداوند را در پى خود دارد، «لیبلى المؤمنین منه بلاء حسناً» و وجود او وجودى خدایى مى گردد، چنانکه در روایتى خداوند مى فرماید: بنده با نافله و کارهاى مستحب به مقام قرب رسیده و دست او دست من، گوش او گوش من و تمام اعضا و جوارح او خدایى مىشود و آنچه بخواهد، همان مى شود. «انّه لیتقرّب الىّ بالنافلة حتّى اُحبّه فاذا احببتُه کنتُ سمعه الّذى یسمع به و بصره الّذى یبصر به و لسانه الّذى ینطق به و یده الّذى یبطش بها اِن دعانى أجبتُه و اِن سألنى أعطیتُه...» پس اگر حرکتى نیز انجام مى دهد، در واقع آن حرکت از خداوند است. «و ما رمیتَ اذ رمیت و لکنّ اللّه رَمى» امّا در مقابل اگر در مسیر غیر الهى و به فرمان دیگران حرکت کند، در حقیقت وجودى شیطانى پیدا نموده است، چنانکه عایشه در رویارویى با سپاه امیرالمؤمنین على (ع) در جنگ جمل، به تأسّى از پیامبر مشتى خاک به سوى آنان پرتاب کرد و دعا نمود، پس از آن حضرت على علیه السلام به او فرمودند: این شیطان بود که چنین کرد. «و ما رمیتِ اذ رمیتِ و لکنّ الشیطان رمى».
- پیام ها:
1- پیروزى در جنگ موجب غرور و عُجب شما نشود، خداوند و امدادهاى او را فراموش نکنید. «فلم تقتلوهم و لکنّ اللّه قَتَلهم...»
2- انسان در افعال خود، نه مستقل از اراده خداوند است و نه مجبور. کارها، از آن جهت که با اختیار از انسان سر مى زند، به او نسبت داده مى شود، ولى چون نیرو وتأثیر از خداست، به خدا نسبت داده مى شود. «مارمیتَ... ولکنّ اللّه رَمى»
3- وجود پیامبر و رهبر، نقش به سزایى در جلب امدادهاى غیبى خداوند دارد. «وما رمیتَ اذ رمیتَ...»
4- جنگ و جهاد، یکى از وسایل آزمایش الهى است، تا مؤمنان واقعى از افراد ضعیف الایمان و یا بى ایمان شناخته شوند. «بلاء حسناً»
5 - امداد الهى و پیروزى مؤمنان و شکست دشمنان اتّفاقى و بى حساب نیست، بلکه از روى علم وآگاهى خداوند است. «اِنّ اللّه سمیع علیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ ۚ وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَٰکِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ ۚ وَلِیُبْلِیَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
[به کشتن دشمنان بر خود مبالید] شما آنان را نکشتید، بلکه خدا آنان را کشت. [ای پیامبر!] هنگامی که به سوی دشمنان تیر پرتاب کردی، تو پرتاب نکردی، بلکه خدا پرتاب کرد [تا آنان را هلاک کند] و مؤمنان را از سوی خود به آزمایشی نیکو بیازماید؛ زیرا خدا شنوا و داناست.
در روز جنگ بدر، پیامبر به على علیه‌السلام فرمود: مشتى خاک و سنگ ریزه از زمین بردار و به من بده. على علیه‌السلام چنین کرد و پیامبر با خواندن دعایى آنها را به سوى دشمن پرتاب کرد واین کار اثر معجزه آسایى داشت، طوفانى به پا کرد و باعث وحشتى عجیب در دل دشمن شد.
آرى، عامل مهم پیروزى در جنگ بدر، اراده و امداد الهى بود، نه نیروى مادّى و قواعد و تاکتیک هاى نظامى و گرنه لشگرى اندک و تنها با یک یا دو اسب سوار، چگونه بر سپاهى انبوه و کاملاً مجهّز و داراى یکصد اسب سوار، پیروز مى شد؟
«بلاء»، به معناى آزمایش است که اگر با نعمت و پیروزى باشد، «بلاء حَسَن» است و اگر به وسیله مصیبت و مجازات باشد «بلاء سیّىء» است، چنانکه قرآن درباره بنىاسرائیل مىفرماید: «و بَلَوناهم بِالحَسنات و السیّئات»
انسان اگر با اعتقاد صحیح و در مسیر حقّ حرکت کرده و به فرمان الهى تلاش و کوشش کند، امدادهاى خداوند را در پى خود دارد، «لیبلى المؤمنین منه بلاء حسناً» و وجود او وجودى خدایى مى گردد، چنانکه در روایتى خداوند مى فرماید: بنده با نافله و کارهاى مستحب به مقام قرب رسیده و دست او دست من، گوش او گوش من و تمام اعضا و جوارح او خدایى مىشود و آنچه بخواهد، همان مى شود. «انّه لیتقرّب الىّ بالنافلة حتّى اُحبّه فاذا احببتُه کنتُ سمعه الّذى یسمع به و بصره الّذى یبصر به و لسانه الّذى ینطق به و یده الّذى یبطش بها اِن دعانى أجبتُه و اِن سألنى أعطیتُه...» پس اگر حرکتى نیز انجام مى دهد، در واقع آن حرکت از خداوند است. «و ما رمیتَ اذ رمیت و لکنّ اللّه رَمى» امّا در مقابل اگر در مسیر غیر الهى و به فرمان دیگران حرکت کند، در حقیقت وجودى شیطانى پیدا نموده است، چنانکه عایشه در رویارویى با سپاه امیرالمؤمنین على (ع) در جنگ جمل، به تأسّى از پیامبر مشتى خاک به سوى آنان پرتاب کرد و دعا نمود، پس از آن حضرت على علیه السلام به او فرمودند: این شیطان بود که چنین کرد. «و ما رمیتِ اذ رمیتِ و لکنّ الشیطان رمى».
- پیام ها:
1- پیروزى در جنگ موجب غرور و عُجب شما نشود، خداوند و امدادهاى او را فراموش نکنید. «فلم تقتلوهم و لکنّ اللّه قَتَلهم...»
2- انسان در افعال خود، نه مستقل از اراده خداوند است و نه مجبور. کارها، از آن جهت که با اختیار از انسان سر مى زند، به او نسبت داده مى شود، ولى چون نیرو وتأثیر از خداست، به خدا نسبت داده مى شود. «مارمیتَ... ولکنّ اللّه رَمى»
3- وجود پیامبر و رهبر، نقش به سزایى در جلب امدادهاى غیبى خداوند دارد. «وما رمیتَ اذ رمیتَ...»
4- جنگ و جهاد، یکى از وسایل آزمایش الهى است، تا مؤمنان واقعى از افراد ضعیف الایمان و یا بى ایمان شناخته شوند. «بلاء حسناً»
5 - امداد الهى و پیروزى مؤمنان و شکست دشمنان اتّفاقى و بى حساب نیست، بلکه از روى علم وآگاهى خداوند است. «اِنّ اللّه سمیع علیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان