display result search
- 6710
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 189 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 189
هُوَ الَّذِى خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَ حِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا فَلَمَّا تَغَشَّهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِیفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّآ أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ ءَاتَیْتَنَا صَلِحاً لَّنَکُونَنَّ مِنَ الشَّکِرِینَ
ترجمه
او خدایى است که شما را از یک نفس (جان) آفرید و همسرش را از (نوع) او قرار داد تا بدان آرام گیرد. پس چون با او بیامیخت، بارى سبک بر گرفت (و باردار شد) و (مدّتى) با آن سر کرد، چون زن سنگین شد، آن دو (زن و شوهر) از خداوند، پروردگارشان، درخواست کرده (و گفتند:) که اگر فرزند شایسته اى به ما بدهى، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم بود.
1- گوهر وجودى زن و مرد یکى است. «وجعل منها زوجها»
2- ازدواج و همسر، عامل آرامش روح و زندگى است وناآرامىهاى روانى را برطرف مى کند. «لیسکن الیها»
3- اساس زندگى بر انس و الفت است، نه اختلاف و شقاق. «لیسکن الیها»
4- مسائل جنسى را با کنایه بیان کنیم. «تغشّاها»
5 - آمیزش زن و شوهر باید در پنهانى باشد. «تغشّاها»
6- رشد جنین، تدریجى است، تا زن آمادگى داشته باشد. «خفیفاً، أثقلت»
7- تا بار انسان سنگین نشود، متوجّه مسئولیّت خود نمى شود. «فلما أثقلت دعوا»
مشکلات، وسیله توجّه به خدا و پیدایش حالت روحى و معنوى و آماده نمودن دل و وجدان انسان است. مانند زنان باردار که چون از تقدیر الهى بى خبرند دائم در اضطراب به سر مى برند و پذیراى هرگونه موعظه و راهنمایى مى باشند. 8 - پدر و مادر در سرنوشت فرزند، احساس مسئولیّت مى کنند. «دَعَوا»
9- انسان فطرتاً میل به بقاى نسل و فرزند دارد. «آتیتنا»
10- فرزند را از خدا بدانیم، نه از وسائل دیگر یا خودمان. «آتیتنا»
11- آمیزش جنسى تنها براى لذّت و شهوت نیست، بلکه براى بقا و دوام نسل صالح است. «صالحاً»
12- انسان فطرتاً به دنبال صلاح و اصلاح است، نه بىتفاوتى وفساد. «آتینا صالحاً» و نفرمود: «آتیتنا ولداً».
13- براى صلاح و تربیت صحیح فرزند، باید پیش از تولّد او اقدام کرد و از خدا استمداد نمود. «فلمّا اثقلت دعوا اللّه ربّهما لئن آتیتنا صالحا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
هُوَ الَّذِى خَلَقَکُم مِّن نَّفْسٍ وَ حِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْکُنَ إِلَیْهَا فَلَمَّا تَغَشَّهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِیفاً فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّآ أَثْقَلَت دَّعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ ءَاتَیْتَنَا صَلِحاً لَّنَکُونَنَّ مِنَ الشَّکِرِینَ
ترجمه
او خدایى است که شما را از یک نفس (جان) آفرید و همسرش را از (نوع) او قرار داد تا بدان آرام گیرد. پس چون با او بیامیخت، بارى سبک بر گرفت (و باردار شد) و (مدّتى) با آن سر کرد، چون زن سنگین شد، آن دو (زن و شوهر) از خداوند، پروردگارشان، درخواست کرده (و گفتند:) که اگر فرزند شایسته اى به ما بدهى، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم بود.
1- گوهر وجودى زن و مرد یکى است. «وجعل منها زوجها»
2- ازدواج و همسر، عامل آرامش روح و زندگى است وناآرامىهاى روانى را برطرف مى کند. «لیسکن الیها»
3- اساس زندگى بر انس و الفت است، نه اختلاف و شقاق. «لیسکن الیها»
4- مسائل جنسى را با کنایه بیان کنیم. «تغشّاها»
5 - آمیزش زن و شوهر باید در پنهانى باشد. «تغشّاها»
6- رشد جنین، تدریجى است، تا زن آمادگى داشته باشد. «خفیفاً، أثقلت»
7- تا بار انسان سنگین نشود، متوجّه مسئولیّت خود نمى شود. «فلما أثقلت دعوا»
مشکلات، وسیله توجّه به خدا و پیدایش حالت روحى و معنوى و آماده نمودن دل و وجدان انسان است. مانند زنان باردار که چون از تقدیر الهى بى خبرند دائم در اضطراب به سر مى برند و پذیراى هرگونه موعظه و راهنمایى مى باشند. 8 - پدر و مادر در سرنوشت فرزند، احساس مسئولیّت مى کنند. «دَعَوا»
9- انسان فطرتاً میل به بقاى نسل و فرزند دارد. «آتیتنا»
10- فرزند را از خدا بدانیم، نه از وسائل دیگر یا خودمان. «آتیتنا»
11- آمیزش جنسى تنها براى لذّت و شهوت نیست، بلکه براى بقا و دوام نسل صالح است. «صالحاً»
12- انسان فطرتاً به دنبال صلاح و اصلاح است، نه بىتفاوتى وفساد. «آتینا صالحاً» و نفرمود: «آتیتنا ولداً».
13- براى صلاح و تربیت صحیح فرزند، باید پیش از تولّد او اقدام کرد و از خدا استمداد نمود. «فلمّا اثقلت دعوا اللّه ربّهما لئن آتیتنا صالحا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است