display result search
- 5802
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 182 و 183 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 182 و 183
وَالَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ
وَ أُمْلِى لَهُمْ إِنَّ کَیْدِى مَتِینٌ
ترجمه
و کسانى که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج، آنان را از جایى که ندانند، گرفتار خواهیم کرد.
و به آنان مهلت مىدهم (تا پیمانه پر شود،) همانا تدبیر من محکم و استوار است (و هیچ کس را قدرت فرار از آن نیست).
نکته ها
«استدراج» که یکى از سنّتهاى الهى نسبت به مکذّبین و مُترفین است، از «درجة» به معناى درهم پیچیدن تدریجى است. این سنّت در آیه 44 سورهى قلم هم آمده است. حضرت على (ع) فرمود: آنان که در رفاه و آسایش زندگى مىکنند، به فکر خطر استدراج باشند، مبادا نعمتها وسیلهى خواب و غفلت آنان شود. همچنین فرمودند: کسى که در مواهب و امکانات بسیار زندگى کند و آن را مجازات استدراجى نداند، از نشانه هاى خطر غافل مانده است. آرى، خداوند مهلت مىدهد، امّا اهمال نمىکند. چنانکه بزرگان گفتهاند: «انّ اللّه یمهل و لایهمل»
حضرت على (ع) فرمود: هنگامى که خداوند اراده خیرى براى بندهاى نماید، به هنگام انجام گناه او را گوشمالى مىدهد تا توبه نماید، ولى هنگامى که بر اثر اعمالش، بدى و شرى مقدّر شود، هنگام گناه نعمتى به او مىبخشد تا توبه و استغفار را فراموش کند و به گناه ادامه دهد که در واقع نوعى عذاب مخفیانه و به تدریج است. چنانکه خداوند مىفرماید: «سنستدرجهم من حیث لایعلمون».
کید الهى و مهلت و طول عمر دادن به عنوان «استدراج»، بارها در آیات قرآن آمده است، مثل این آیات: «لا تحسبنّ الّذین کفروا انّما نُملى لهم خیرٌ لانفسهم انّما نُملى لهم لیزدادوا اثماً» کفّار گمان نکنند که مهلتى که به آنان مىدهیم، خیر آنهاست بلکه ما از این جهت به آنان مهلت مىدهیم تا بر گناهانشان بیافزایند، «فذرهم فى غمرتهم حتّى حین» ، پس ایشان را در غفلتشان واگذار. و نیز آیات: 196 سورهى آلعمران، 44 سورهى انعام، 55 سورهى توبه و 55 و 56 سورهى مؤمنون.
گاهى نعمتهاى الهى، پرده پوشىهاى خداوند و ستایشهاى مردمى، همه و همه، از وسائل غرور و سرگرمى و به نحوى استدراج است.
حضرت على علیه السلام فرمود: تحریفگران توجیهکار که هر روز مطیع طاغوتى هستند، مشمول قانون استدراج مىباشند.
امام صادق (ع) فرمود: خداوند، دوستان خود را با تلخىها هشدار مى دهد و نااهلان را در رفاه، رها مى کند.
پیام ها
1- تکذیب آیات روشن الهى، به سقوط تدریجى وهلاکت مخفى مىانجامد. «و الّذین کذّبوا بآیاتنا سنسستدرجهم من حیث لا یعلمون» (چوب خدا، صدا ندارد)
2- مهلت دادن به مردم، از سنّتهاى خداست، تا هر کس در راهى که برگزیده، به نتیجه برسد و درها به روى همه باز باشد، هم فرصت طغیان داشته باشند، هم مجال توبه و جبران. «سنستدرجهم»
3- غالباً سقوط انسان، پلّه پله و آرام آرام است. «سنستدرجهم من حیث لا یعلمون»
4- عمر و زندگى، به دست خداست و گنهکار را از قدرت خدا گریزى نیست. «و اُملى لهم»
5 - خداوند فرصت توبه و جبران را به کافران مىدهد، ولى آنان لایق نیستند. «و اُملى لهم»
6- همیشه نعمتها نشانهى لطف خدا نیست، گاهى زمینهاى براى قهر ناگهانى خداوند است. «اُملى - کیدى»
7- مرفّهان غافل، با تدبیر خدا طرفند. «اُملى لهم انّ کیدى» (همان گونه که کید، عملى پنهانى است، استدراج نیز عذابى مخفیانه مىباشد)
8 - خطر غرور و غفلت تا حدّى است که خداوند با سه تعبیر پیاپى آن را مطرح کرده است. «سنستدرجهم - اُملى لهم - کیدى»
9- طرح و تدبیر الهى، شکست ناپذیر است. «انّ کیدى متین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَالَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ
وَ أُمْلِى لَهُمْ إِنَّ کَیْدِى مَتِینٌ
ترجمه
و کسانى که آیات ما را تکذیب کردند، به تدریج، آنان را از جایى که ندانند، گرفتار خواهیم کرد.
و به آنان مهلت مىدهم (تا پیمانه پر شود،) همانا تدبیر من محکم و استوار است (و هیچ کس را قدرت فرار از آن نیست).
نکته ها
«استدراج» که یکى از سنّتهاى الهى نسبت به مکذّبین و مُترفین است، از «درجة» به معناى درهم پیچیدن تدریجى است. این سنّت در آیه 44 سورهى قلم هم آمده است. حضرت على (ع) فرمود: آنان که در رفاه و آسایش زندگى مىکنند، به فکر خطر استدراج باشند، مبادا نعمتها وسیلهى خواب و غفلت آنان شود. همچنین فرمودند: کسى که در مواهب و امکانات بسیار زندگى کند و آن را مجازات استدراجى نداند، از نشانه هاى خطر غافل مانده است. آرى، خداوند مهلت مىدهد، امّا اهمال نمىکند. چنانکه بزرگان گفتهاند: «انّ اللّه یمهل و لایهمل»
حضرت على (ع) فرمود: هنگامى که خداوند اراده خیرى براى بندهاى نماید، به هنگام انجام گناه او را گوشمالى مىدهد تا توبه نماید، ولى هنگامى که بر اثر اعمالش، بدى و شرى مقدّر شود، هنگام گناه نعمتى به او مىبخشد تا توبه و استغفار را فراموش کند و به گناه ادامه دهد که در واقع نوعى عذاب مخفیانه و به تدریج است. چنانکه خداوند مىفرماید: «سنستدرجهم من حیث لایعلمون».
کید الهى و مهلت و طول عمر دادن به عنوان «استدراج»، بارها در آیات قرآن آمده است، مثل این آیات: «لا تحسبنّ الّذین کفروا انّما نُملى لهم خیرٌ لانفسهم انّما نُملى لهم لیزدادوا اثماً» کفّار گمان نکنند که مهلتى که به آنان مىدهیم، خیر آنهاست بلکه ما از این جهت به آنان مهلت مىدهیم تا بر گناهانشان بیافزایند، «فذرهم فى غمرتهم حتّى حین» ، پس ایشان را در غفلتشان واگذار. و نیز آیات: 196 سورهى آلعمران، 44 سورهى انعام، 55 سورهى توبه و 55 و 56 سورهى مؤمنون.
گاهى نعمتهاى الهى، پرده پوشىهاى خداوند و ستایشهاى مردمى، همه و همه، از وسائل غرور و سرگرمى و به نحوى استدراج است.
حضرت على علیه السلام فرمود: تحریفگران توجیهکار که هر روز مطیع طاغوتى هستند، مشمول قانون استدراج مىباشند.
امام صادق (ع) فرمود: خداوند، دوستان خود را با تلخىها هشدار مى دهد و نااهلان را در رفاه، رها مى کند.
پیام ها
1- تکذیب آیات روشن الهى، به سقوط تدریجى وهلاکت مخفى مىانجامد. «و الّذین کذّبوا بآیاتنا سنسستدرجهم من حیث لا یعلمون» (چوب خدا، صدا ندارد)
2- مهلت دادن به مردم، از سنّتهاى خداست، تا هر کس در راهى که برگزیده، به نتیجه برسد و درها به روى همه باز باشد، هم فرصت طغیان داشته باشند، هم مجال توبه و جبران. «سنستدرجهم»
3- غالباً سقوط انسان، پلّه پله و آرام آرام است. «سنستدرجهم من حیث لا یعلمون»
4- عمر و زندگى، به دست خداست و گنهکار را از قدرت خدا گریزى نیست. «و اُملى لهم»
5 - خداوند فرصت توبه و جبران را به کافران مىدهد، ولى آنان لایق نیستند. «و اُملى لهم»
6- همیشه نعمتها نشانهى لطف خدا نیست، گاهى زمینهاى براى قهر ناگهانى خداوند است. «اُملى - کیدى»
7- مرفّهان غافل، با تدبیر خدا طرفند. «اُملى لهم انّ کیدى» (همان گونه که کید، عملى پنهانى است، استدراج نیز عذابى مخفیانه مىباشد)
8 - خطر غرور و غفلت تا حدّى است که خداوند با سه تعبیر پیاپى آن را مطرح کرده است. «سنستدرجهم - اُملى لهم - کیدى»
9- طرح و تدبیر الهى، شکست ناپذیر است. «انّ کیدى متین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است