display result search
منو
تفسیر آیه 176 سوره اعراف

تفسیر آیه 176 سوره اعراف

  • 1 تعداد قطعات
  • 10 دقیقه مدت قطعه
  • 372 دریافت شده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 176

وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَهُ بِهَا وَلکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَیهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَث ذَّ لِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ‏

ترجمه
و اگر مى‏ خواستیم، (قدر وارزش) او را به وسیله‏ آیات (و علومى که به او داده بودیم) بالا مى ‏بردیم، ولى او به زمین (و مادّیات) چسبید و از هوس خود پیروى کرد. پس مَثَل او مَثَل سگ است که اگر به آن حمله کنى دهان باز کرده و پارس مى‏ کند و زبان بیرون مى‏ آورد و اگر او را واگذارى، باز چنین مى‏ کند (همیشه دهان دنیاپرستان باز است،) این، مَثَل کسانى است که آیات مارا تکذیب کردند. پس این داستان را (برایشان) بازگو، باشد که بیندیشند.


در این آیه، چون کلمه‏ «أرض» در برابر رفعت معنوى قرار گرفته، مراد از آن مسائل حقیر، مادّى و دنیوى است.
پیامبر فرمودند: کسى که علم و معلوماتش زیاد شود، امّا هدایت‏ یابى او بیشتر نشود، آن علم سبب دورى بیشتر او از خداوند شده است.
قصّه ‏هاى قرآن بر پایه‏ حقّ و حقیقت استوار است و براى دلدارى و ثبات قدم پیامبر و اهل ایمان، نا امیدى دشمنان و وسیله‏ موعظه و تذکّر مؤمنان بوده و مایه‏ عبرتى براى خردمندان است.

پیام ها
1- پایبندى به آیات الهى، سبب تقرّب به خداوند و مقامات والاست. «لرفعناه بها»
2- در عین حاکمیّت اراده و خواست خداوند بر جهان، انسان مختار و آزاد است. «و لو شئنا لرفعناه بها ولکنّه اخلد الى الارض...»
3- خواست خداوند، بر پایه‏ عملکرد خودماست. «و لو شئنا لرفعناه بها ولکنّه اخلد الى الارض و اتّبع الهوى» آرى، رسیدن به مقام قرب، مشروط به پرهیز از دنیاگرایى و هوس است.
4- مردم غافل، به چهار پایان مى ‏مانند، ولى دانشمند دنیاپرست، مثل سگ حریص است. «کمثل الکلب»
5 - دانشمند بى ‏عمل، منفور است. «کمثل الکلب ان تحمل علیه یلهث...»
6- اسیر دنیا، هرگز آرامش ندارد. «ان تحمل علیه یلهث أو تترکه یلهث» انسان حریص هر چه داشته باشد، باز هم زبان طمعش بیرون است، زیرا دنیاپرستى و حرص، نهایت ندارد.
7- علاقه به دنیا و هواپرستى، انسان را نسبت به امور دیگر بى‏ تفاوت مى‏ کند. «ان تحمل ... أو تترکه...»
8 - علماى دین اگر دنیاگرا شدند، در معرض تکذیب آیات الهى و گرایش به کفر قرار مى‏ گیرند. «اخلد الى الارض... کذّبوا بآیاتنا»
9- سرنوشت علما و دانشمندان فریب خورده، باید مایه عبرت و اندیشه‏ مردم باشد. (در آیه‏ قبل آمد: «وَاتلُ»، در اینجا مى‏ خوانیم: «فاقصص»).
10- داستان ‏نویسى و داستان‏‌سرایى باید در مسیر رشد فکرى انسان باشد، نه تخدیر و سرگرمى. قصّه‏ گویى جهت‏ دار، کار انبیاست. «فاقصص القصص لعلّهم یتفکّرون»


منبع: پایگاه درس هایی از قرآن

قطعات

  • عنوان
    زمان
  • 10:04

مشخصات

ثبت نقد و نظر نقد و نظر

  • کاربر مهمان
    بهتر نیس بجای کلمه پارس از کلمه واق استفاده شود .

تصاویر

پایگاه سخنرانی مذهبی