display result search
- 8164
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 157 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 157
أَلَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِندَهُمْ فِى التَّوْرَیةِ وَالْإِنجِیلِ یَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَهُمْ عَنِ الْمُنکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَئِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلَلَ الَّتِى کَانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذِینَ ءَامَنُواْ بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِى أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
ترجمه
(رحمت الهى، شامل کسانى است که علاوه بر ایمان، زکات و تقوا،) از رسول و پیامبر درس نخواندهاى پیروى مى کنند که (نام و نشانههاى او را) نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مى یابند. (پیامبرى که) آنان را به نیکى فرمان مى دهد و از زشتى باز مى دارد و آنچه را پاکیزه و پسندیده است برایشان حلال مى کند و پلیدىها را بر ایشان حرام مىکند و از آنان بار گران (تکالیف سخت) و بندهایى را که بر آنان بوده برمى دارد (و آزادشان مى کند). پس آنان که به او ایمان آورده و او را گرامى داشته و یارى کنند و از (قرآن) نورى که همراه او نازل شده است پیروى کنند، آنان همان رستگارانند.
کلمه «اُمّى»، منسوب به «اُمّ»، به معناى مادر، به کسى گفته مى شود که درس نخوانده باشد، مثل کسى که از مادر متولّد شده است. بعضى گفته اند: اُمّى، یعنى برخاسته از امّت و توده مردم، نه اَشراف. برخى هم آن را منسوب به «اُمّ القُرى» دانسته اند که نام مکّه است، پس اُمّى یعنى مکّى.
پیامبر اسلام امّى و درس نخوانده بود، «الرّسول النّبىّ الاُمّى» چنانکه در آیه 48 سوره عنکبوت نیز مى خوانیم: «و ما کنت تتلوا من قبله من کتاب و لاتخطّه بیمینک» تو هرگز پیش از این کتابى نمى خواندى و با دست خود نمى نوشتى. البتّه آن حضرت توانایى نوشتن و خواندن هر دو را داشت.
در تمام مکّه در عصر بعثت، 17 مرد و یک زن با سواد بیشتر وجود نداشت و اگر پیامبر حتّى کلمه اى از یک نفر آموخته بود، نمى توانست خود را در میان مردم، امّى بنامد.
کلمه «اِصر»، در اصل به معناى نگهدارى و محبوس کردن است و به هر کار و تکلیف سخت و دشوار که انسان را از فعّالیّت باز دارد گفته مى شود، چنان که به عهد و پیمان و کیفر نیز گفته شده است. «اَغلال»، جمع «غُلّ»، به معناى زنجیر، شامل عقائد باطل، خرافات، بتپرستى، بدعت و سنّت هاى دست و پاگیر جاهلى مى شود.
گرچه به دلایلى، تورات و انجیل را تحریف شده مى دانیم، امّا در همین تورات و انجیل موجود نیز اشارات و بشاراتى نسبت به پیامبر اسلام به چشم مى خورد و سبب مى شود که اهل کتاب، پیامبر خدا را بشناسند، آنگونه که پدر فرزند خود را مى شناسد. اگر نام و نشان پیامبر اسلام در تورات و انجیل نبود، مخالفان، آن دو کتاب را آورده و مى گفتند: نیافتیم و از این راه وارد خصومت مى شدند، نه از راه لشکرکشى و پرداخت هزینه هاى آن چنانى و جزیه دادن.
در احادیث متعدّدى از شیعه و سنّى مى خوانیم که پیامبر فرمودند: هر آیه اى در قرآن که درباره مؤمنان و صفات نیک آنان آمده، علىّ در رأس آن و رهبر آنان است. «ما انزل اللّه آیة فیها «یا ایّها الّذین آمنوا» الاّ و علىٌّ رأسها و امیرها».
پیامبر به اصحاب خود فرمودند: پس از شما قومى مى آیند که پیامبرى را دیده اند و تنها به وسیله کتاب و مکتوبى ایمان مى آورند و آن گاه این آیه را تلاوت فرمودند.
پیام ها
1- تقوا، زکات و ایمان ارزش دارد، امّا مهم، تبعیّت از پیامبر است. «للّذین یتّقون و یؤتون الزکاة و... یؤمنون الّذین یتّبعون»
2- پیروان پیامبر اسلام، از رحمت خاصّ الهى برخوردارند. «ساکتبها... الّذین یتّبعون الرّسول»
3- پیامبر اسلام، مجراى رحمت واسعه الهى است. «و رحمتى وَسِعت کلّ شىء فساکتبها... الّذین یتّبعون الرّسول الاُمّى»
4- پیامبر اسلام هم مقام نبوّت داشت، هم مقام رسالت. «الرّسول النبىّ» «نبىّ» به کسى مى گویند که از وحى الهى آگاهى دارد و خبر مى دهد، ولى «رسول» مسئول ابلاغ، اجرا و نظارت هم مى باشد.
5 - نشانه ها و صفات ذکر شده از پیامبر در تورات و انجیل، به گونه اى با آن حضرت تطبیق داشت که گویا خود او را در آن دو کتاب مى یافتند. «یجدونه» و نفرمود: «یجدون علائمه»
6- براى نفوذ سخن و اثبات حقّ، مدرک رسمى و سند کتبى لازم است. «مکتوباً»
7- پیامبران پیشین، به آمدن پیامبر اسلام بشارت دادهاند. «مکتوباً عندهم فى التوراة و الانجیل...»
8 - امر به معروف و نهى از منکر، در رأس برنامههاى بعثت پیامبران است. «یأمرهم بالمعروف ...»
9- موضوع مصرف و تغذیه، مورد عنایت اسلام است. «یحلّ... یحرّم» (قبل از نزول قرآن، یهود ونصارا در دام خرافات وبرنامههاى طاقتفرسا و تحریم حلالها و بدعتگذارىها بودند که با ظهور اسلام، تمام آنها برداشته شد.)
10- براى اصلاح جامعه، ابتدا باید امکانات حلال را فراهم کرد، سپس براى امور حرام، محدودیّت ایجاد نمود. («یحلّ»، قبل از «یحرّم» است).
11- حلال ها و حرام هاى الهى، بر اساس فطرت است. «یحلّ لهم الطیّبات و یحرّم علیهم الخبائث» («طیّب»، به چیزى گفته مىشود که مطابق طبع انسان باشد)
12- عادات و رسوم غلط، زنجیرى بر افکار مردم است. انسان بدون انبیا، وابسته و اسیر است. «یضع عنهم اِصرَهم و الاغلال»
13- احترام و تکریم، باید همراه امداد و تعاون باشد. «عزّروه و نصروه» («عزّروه» از «تعزیر»، به معناى حمایت با شمشیر است ومراد کسانى هستند که پیامبر اسلام را در جبهه ها یارى مى کردند.)
14- تنها ایمان به پیامبر کافى نیست، حمایت هم لازم است.«عزّروه... نصروه»
15- قرآن، نورى است که دل ها و اندیشه ها را روشن مى کند و همواره قرین پیامبر بود. «النّور الّذى اُنزل معه» (نبوّت پیامبر همراه قرآن از طرف خدا نازل شده است)
16- عامل رستگارى و فلاح، ایمان و حمایت از پیامبر و پیروى از قرآن است. «فالّذین آمنوا به واتّبعوا... اولئک هم المفلحون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَلَّذِینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِندَهُمْ فِى التَّوْرَیةِ وَالْإِنجِیلِ یَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَهُمْ عَنِ الْمُنکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبَتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبَئِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلَلَ الَّتِى کَانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذِینَ ءَامَنُواْ بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِى أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
ترجمه
(رحمت الهى، شامل کسانى است که علاوه بر ایمان، زکات و تقوا،) از رسول و پیامبر درس نخواندهاى پیروى مى کنند که (نام و نشانههاى او را) نزد خویش در تورات و انجیل نوشته مى یابند. (پیامبرى که) آنان را به نیکى فرمان مى دهد و از زشتى باز مى دارد و آنچه را پاکیزه و پسندیده است برایشان حلال مى کند و پلیدىها را بر ایشان حرام مىکند و از آنان بار گران (تکالیف سخت) و بندهایى را که بر آنان بوده برمى دارد (و آزادشان مى کند). پس آنان که به او ایمان آورده و او را گرامى داشته و یارى کنند و از (قرآن) نورى که همراه او نازل شده است پیروى کنند، آنان همان رستگارانند.
کلمه «اُمّى»، منسوب به «اُمّ»، به معناى مادر، به کسى گفته مى شود که درس نخوانده باشد، مثل کسى که از مادر متولّد شده است. بعضى گفته اند: اُمّى، یعنى برخاسته از امّت و توده مردم، نه اَشراف. برخى هم آن را منسوب به «اُمّ القُرى» دانسته اند که نام مکّه است، پس اُمّى یعنى مکّى.
پیامبر اسلام امّى و درس نخوانده بود، «الرّسول النّبىّ الاُمّى» چنانکه در آیه 48 سوره عنکبوت نیز مى خوانیم: «و ما کنت تتلوا من قبله من کتاب و لاتخطّه بیمینک» تو هرگز پیش از این کتابى نمى خواندى و با دست خود نمى نوشتى. البتّه آن حضرت توانایى نوشتن و خواندن هر دو را داشت.
در تمام مکّه در عصر بعثت، 17 مرد و یک زن با سواد بیشتر وجود نداشت و اگر پیامبر حتّى کلمه اى از یک نفر آموخته بود، نمى توانست خود را در میان مردم، امّى بنامد.
کلمه «اِصر»، در اصل به معناى نگهدارى و محبوس کردن است و به هر کار و تکلیف سخت و دشوار که انسان را از فعّالیّت باز دارد گفته مى شود، چنان که به عهد و پیمان و کیفر نیز گفته شده است. «اَغلال»، جمع «غُلّ»، به معناى زنجیر، شامل عقائد باطل، خرافات، بتپرستى، بدعت و سنّت هاى دست و پاگیر جاهلى مى شود.
گرچه به دلایلى، تورات و انجیل را تحریف شده مى دانیم، امّا در همین تورات و انجیل موجود نیز اشارات و بشاراتى نسبت به پیامبر اسلام به چشم مى خورد و سبب مى شود که اهل کتاب، پیامبر خدا را بشناسند، آنگونه که پدر فرزند خود را مى شناسد. اگر نام و نشان پیامبر اسلام در تورات و انجیل نبود، مخالفان، آن دو کتاب را آورده و مى گفتند: نیافتیم و از این راه وارد خصومت مى شدند، نه از راه لشکرکشى و پرداخت هزینه هاى آن چنانى و جزیه دادن.
در احادیث متعدّدى از شیعه و سنّى مى خوانیم که پیامبر فرمودند: هر آیه اى در قرآن که درباره مؤمنان و صفات نیک آنان آمده، علىّ در رأس آن و رهبر آنان است. «ما انزل اللّه آیة فیها «یا ایّها الّذین آمنوا» الاّ و علىٌّ رأسها و امیرها».
پیامبر به اصحاب خود فرمودند: پس از شما قومى مى آیند که پیامبرى را دیده اند و تنها به وسیله کتاب و مکتوبى ایمان مى آورند و آن گاه این آیه را تلاوت فرمودند.
پیام ها
1- تقوا، زکات و ایمان ارزش دارد، امّا مهم، تبعیّت از پیامبر است. «للّذین یتّقون و یؤتون الزکاة و... یؤمنون الّذین یتّبعون»
2- پیروان پیامبر اسلام، از رحمت خاصّ الهى برخوردارند. «ساکتبها... الّذین یتّبعون الرّسول»
3- پیامبر اسلام، مجراى رحمت واسعه الهى است. «و رحمتى وَسِعت کلّ شىء فساکتبها... الّذین یتّبعون الرّسول الاُمّى»
4- پیامبر اسلام هم مقام نبوّت داشت، هم مقام رسالت. «الرّسول النبىّ» «نبىّ» به کسى مى گویند که از وحى الهى آگاهى دارد و خبر مى دهد، ولى «رسول» مسئول ابلاغ، اجرا و نظارت هم مى باشد.
5 - نشانه ها و صفات ذکر شده از پیامبر در تورات و انجیل، به گونه اى با آن حضرت تطبیق داشت که گویا خود او را در آن دو کتاب مى یافتند. «یجدونه» و نفرمود: «یجدون علائمه»
6- براى نفوذ سخن و اثبات حقّ، مدرک رسمى و سند کتبى لازم است. «مکتوباً»
7- پیامبران پیشین، به آمدن پیامبر اسلام بشارت دادهاند. «مکتوباً عندهم فى التوراة و الانجیل...»
8 - امر به معروف و نهى از منکر، در رأس برنامههاى بعثت پیامبران است. «یأمرهم بالمعروف ...»
9- موضوع مصرف و تغذیه، مورد عنایت اسلام است. «یحلّ... یحرّم» (قبل از نزول قرآن، یهود ونصارا در دام خرافات وبرنامههاى طاقتفرسا و تحریم حلالها و بدعتگذارىها بودند که با ظهور اسلام، تمام آنها برداشته شد.)
10- براى اصلاح جامعه، ابتدا باید امکانات حلال را فراهم کرد، سپس براى امور حرام، محدودیّت ایجاد نمود. («یحلّ»، قبل از «یحرّم» است).
11- حلال ها و حرام هاى الهى، بر اساس فطرت است. «یحلّ لهم الطیّبات و یحرّم علیهم الخبائث» («طیّب»، به چیزى گفته مىشود که مطابق طبع انسان باشد)
12- عادات و رسوم غلط، زنجیرى بر افکار مردم است. انسان بدون انبیا، وابسته و اسیر است. «یضع عنهم اِصرَهم و الاغلال»
13- احترام و تکریم، باید همراه امداد و تعاون باشد. «عزّروه و نصروه» («عزّروه» از «تعزیر»، به معناى حمایت با شمشیر است ومراد کسانى هستند که پیامبر اسلام را در جبهه ها یارى مى کردند.)
14- تنها ایمان به پیامبر کافى نیست، حمایت هم لازم است.«عزّروه... نصروه»
15- قرآن، نورى است که دل ها و اندیشه ها را روشن مى کند و همواره قرین پیامبر بود. «النّور الّذى اُنزل معه» (نبوّت پیامبر همراه قرآن از طرف خدا نازل شده است)
16- عامل رستگارى و فلاح، ایمان و حمایت از پیامبر و پیروى از قرآن است. «فالّذین آمنوا به واتّبعوا... اولئک هم المفلحون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است