display result search
- 3878
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 141 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 141
وَهُوَ الَّذِى أَنْشَأَ جَنَّتٍ مَعْرُوشَتٍ وَغَیْرِ معْرُوشَتٍ وَالنَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَبِهاً وغَیْرَ مَتَشَبِهٍ کُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَءَاتُواْ حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَ لَا تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
ترجمه
و اوست کسى که به وجود آورد باغهایى با داربست و بىداربست، و درخت خرما و کشتزار با خوردنىهاى گوناگون، و زیتون و انار، (برخى میوه ها) شبیه به همند و برخى شباهتى با هم ندارند. همین که باغها ثمر داد، از میوه اش بخورید و روز درو کردن و میوه چیدن حقّ آن (محرومان) را بدهید و اسراف نکنید، چرا که خداوند، اسراف کاران را دوست ندارد.
«جَنّات»، باغ هاى پر درخت و زمین هاى پوشیده از زراعت است. «معروش»، درختى است که نیاز به داربست دارد. «اُکُل» به معناى مأکول و خوراکى است.
در آیه 99 همین سوره خواندیم: «اُنظروا الى ثمره اذا أثمر» هنگامى که درخت بار آورد، با دقّت به آن نگاه کنید. در این آیه مى خوانیم که «کلوا من ثمره اذا اثمر»، هنگامى که بار داد، بخورید. نتیجه اینکه: خوردن باید با تأمّل و دقّت باشد، نه غافلانه.
امام باقر (ع) پس از تلاوت این آیه فرمود: شخصى زراعتى داشت که تمام محصولاتش را صدقه مى داد و خود و عیالش بى چیز مى ماندند. خداوند این عمل را اسراف خواند.
این آیه، درس خداشناسى را همراه با اجازه مصرف خوارکى ها و رسیدگى به طبقات محروم و انفاق به آنان و اعتدال داشتن و زیادهروى نکردن در مصرف و انفاق را بیان مى کند. «انشأ، کلوا، آتو، لا تسرفوا» چنانکه در جاى دیگر نیز مى خوانیم: «و الّذین اذا انفقوا لمیسرفوا و لمیقتروا و کان بین ذلک قواماً»
امام صادق (ع) ذیل این آیه فرمودند: حتّى اگر مسلمان یافت نشد، حقِّ برداشت را به مشرک فقیر بپردازید در روایتى دیگر فرمود: این حقِّ برداشت، غیر از زکات است.
امام صادق (ع) فرمود: میوه را در شب برداشت نکنید و شبانه درو نکنید تا فقیران نیز بتوانند حاضر شوند و چیزى بگیرند.
در سوره «ن والقلم» نیز مى خوانیم که خداوند باغ کسانى را که تصمیم گرفتند شبانه و به دور از چشم فقرا میوه ها را بچینند و به آنها ندهند، سوزاند.
پیام ها
1- تنوّع میوه ها و محصولات کشاورزى، آن هم از یک آب وخاک، نشانه قدرت الهى است. «انشأ... مختلفاً اُکله»
2- خداوند براى خود در محصولات، حقّى قرار داده است. «آتوا حقّه»
(آرى، نور و هوا، آب و خاک، توان و نیرو و فکر و استعداد، همه و همه از آنِ خداوند است و او بر همه حقّ دارد.)
3- در انفاق نیز میانهرو باشیم. «و آتوا حقّه یوم حصاده و لاتسرفوا»
4- اسلام، دین اعتدال است، هم تحریم نابجا را ممنوع مىکند (در آیه قبل) و هم مصرف بىرویّه را. «لاتسرفوا»
5 - شرط مصرف، پرداخت حقّ محرومان است. «کلوا... آتوا حقّه»
6- مقدار مصرف، محدود به عدم اسراف است. «کلوا... لا تسرفوا»
7- هنگام برداشت محصول، به یاد محرومان باشیم. «یوم حصاده»
8 - تولید و محصول را در زمانى برداشت کنیم تا زمینهى بهره بردارى دیگران هم باشد. «یوم حصاده»
9- هنگام رسیدن و برداشت محصول، آمادگى انسان براى انفاق بیشتر است، پس فرصت را از دست ندهیم. «آتوا حقّه یوم حصاده»
10- میوهى نارس نخورید ومیوه را تازه مصرف کنید. «کلوا من ثمره اذا اثمر»
11- اسرافکار، مبغوض خداوند است. «انّه لایحبّ المسرفین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَهُوَ الَّذِى أَنْشَأَ جَنَّتٍ مَعْرُوشَتٍ وَغَیْرِ معْرُوشَتٍ وَالنَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفاً أُکُلُهُ وَالزَّیْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَبِهاً وغَیْرَ مَتَشَبِهٍ کُلُواْ مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَءَاتُواْ حَقَّهُ یَوْمَ حَصَادِهِ وَ لَا تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
ترجمه
و اوست کسى که به وجود آورد باغهایى با داربست و بىداربست، و درخت خرما و کشتزار با خوردنىهاى گوناگون، و زیتون و انار، (برخى میوه ها) شبیه به همند و برخى شباهتى با هم ندارند. همین که باغها ثمر داد، از میوه اش بخورید و روز درو کردن و میوه چیدن حقّ آن (محرومان) را بدهید و اسراف نکنید، چرا که خداوند، اسراف کاران را دوست ندارد.
«جَنّات»، باغ هاى پر درخت و زمین هاى پوشیده از زراعت است. «معروش»، درختى است که نیاز به داربست دارد. «اُکُل» به معناى مأکول و خوراکى است.
در آیه 99 همین سوره خواندیم: «اُنظروا الى ثمره اذا أثمر» هنگامى که درخت بار آورد، با دقّت به آن نگاه کنید. در این آیه مى خوانیم که «کلوا من ثمره اذا اثمر»، هنگامى که بار داد، بخورید. نتیجه اینکه: خوردن باید با تأمّل و دقّت باشد، نه غافلانه.
امام باقر (ع) پس از تلاوت این آیه فرمود: شخصى زراعتى داشت که تمام محصولاتش را صدقه مى داد و خود و عیالش بى چیز مى ماندند. خداوند این عمل را اسراف خواند.
این آیه، درس خداشناسى را همراه با اجازه مصرف خوارکى ها و رسیدگى به طبقات محروم و انفاق به آنان و اعتدال داشتن و زیادهروى نکردن در مصرف و انفاق را بیان مى کند. «انشأ، کلوا، آتو، لا تسرفوا» چنانکه در جاى دیگر نیز مى خوانیم: «و الّذین اذا انفقوا لمیسرفوا و لمیقتروا و کان بین ذلک قواماً»
امام صادق (ع) ذیل این آیه فرمودند: حتّى اگر مسلمان یافت نشد، حقِّ برداشت را به مشرک فقیر بپردازید در روایتى دیگر فرمود: این حقِّ برداشت، غیر از زکات است.
امام صادق (ع) فرمود: میوه را در شب برداشت نکنید و شبانه درو نکنید تا فقیران نیز بتوانند حاضر شوند و چیزى بگیرند.
در سوره «ن والقلم» نیز مى خوانیم که خداوند باغ کسانى را که تصمیم گرفتند شبانه و به دور از چشم فقرا میوه ها را بچینند و به آنها ندهند، سوزاند.
پیام ها
1- تنوّع میوه ها و محصولات کشاورزى، آن هم از یک آب وخاک، نشانه قدرت الهى است. «انشأ... مختلفاً اُکله»
2- خداوند براى خود در محصولات، حقّى قرار داده است. «آتوا حقّه»
(آرى، نور و هوا، آب و خاک، توان و نیرو و فکر و استعداد، همه و همه از آنِ خداوند است و او بر همه حقّ دارد.)
3- در انفاق نیز میانهرو باشیم. «و آتوا حقّه یوم حصاده و لاتسرفوا»
4- اسلام، دین اعتدال است، هم تحریم نابجا را ممنوع مىکند (در آیه قبل) و هم مصرف بىرویّه را. «لاتسرفوا»
5 - شرط مصرف، پرداخت حقّ محرومان است. «کلوا... آتوا حقّه»
6- مقدار مصرف، محدود به عدم اسراف است. «کلوا... لا تسرفوا»
7- هنگام برداشت محصول، به یاد محرومان باشیم. «یوم حصاده»
8 - تولید و محصول را در زمانى برداشت کنیم تا زمینهى بهره بردارى دیگران هم باشد. «یوم حصاده»
9- هنگام رسیدن و برداشت محصول، آمادگى انسان براى انفاق بیشتر است، پس فرصت را از دست ندهیم. «آتوا حقّه یوم حصاده»
10- میوهى نارس نخورید ومیوه را تازه مصرف کنید. «کلوا من ثمره اذا اثمر»
11- اسرافکار، مبغوض خداوند است. «انّه لایحبّ المسرفین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان