display result search
- 2530
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 136 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 136
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَمِ نَصِیباً فَقَالُواْ هَذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَکَائِنَا فَمَا کَانَ لِشُرَکَائِهِمْ فَلَا یَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَمَا کَانَ لِلَّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلَى شُرَکَائِهِمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ
ترجمه
و (بت پرستان) از آنچه خداوند از کشت و چهارپایان آفریده است، سهمى را براى خدا قرار دادند و به پندار خودشان گفتند: این قسمت براى خداست و این قسمت براى (بت هایى که هم) شریکان (خدایند، هم شریک اموال) ما پس آنچه سهم شُرکا و بتها بود به خدا نمى رسید، ولى هرچه سهم خدا بود به شرکا مى رسید، چه بد است آنچه داورى مىکنند!
آنان که از مدار تربیت انبیا بیرون رفته و به وادى خیال مى روند، حرف ها و تصمیم هایشان نیز خیالى و بى منطق است و خود را مالک همه چیز مى دانند و تقسیم بندى مى کنند. یک بار پسران را سهم خود و دختران را سهم خدا مى دانند. «الکم الذکر و له الانثى» یکبار هم غلات و حیوانات را بین خدا و بتها تقسیم مى کنند. مشرکان مى پنداشتند سهم بت ها غیر قابل تغییر است و آن را خرج بتکده ها و خدمه آنها مى کردند، و سهم خدا را نیز به این بهانه که خداى آسمان ها بى نیاز است، هنگام کم و کسر آمدنها خرج بت خانه ها مى کردند. نه خرج کودکان، فقرا و مهمانان.
پیام ها
1- در کشاورزى و دامدارى، گرچه انسان نقش دارد، امّا زارع و خالق اصلى خداست. «للّه ممّا ذرأ» در آیهاى دیگر مى فرماید: «ءانتم تزرعونه أم نحن الزّارعون»
2- قانون زکات و تقسیم درآمد و منافع، در عقائد انسان هاى قبلى نیز بوده است، هر چند به صورت خرافى. «هذا للّه... هذا لشرکائنا»
3- مشرکان با آنکه بت ها را شریک خدا مى پنداشتند، ولى براى خداوند موقعیّت ویژه اى از عزّت و غنا قائل بودند و تلفات را از سهم خدا کم مى کردند و مىگفتند: او نیازى ندارد. «ما کان للّه فهو یصل الى شرکائهم»
4- رسالت انبیا، مبارزه با خرافات است. «ساء ما یحکمون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ مِمّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَمِ نَصِیباً فَقَالُواْ هَذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَذَا لِشُرَکَائِنَا فَمَا کَانَ لِشُرَکَائِهِمْ فَلَا یَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَمَا کَانَ لِلَّهِ فَهُوَ یَصِلُ إِلَى شُرَکَائِهِمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ
ترجمه
و (بت پرستان) از آنچه خداوند از کشت و چهارپایان آفریده است، سهمى را براى خدا قرار دادند و به پندار خودشان گفتند: این قسمت براى خداست و این قسمت براى (بت هایى که هم) شریکان (خدایند، هم شریک اموال) ما پس آنچه سهم شُرکا و بتها بود به خدا نمى رسید، ولى هرچه سهم خدا بود به شرکا مى رسید، چه بد است آنچه داورى مىکنند!
آنان که از مدار تربیت انبیا بیرون رفته و به وادى خیال مى روند، حرف ها و تصمیم هایشان نیز خیالى و بى منطق است و خود را مالک همه چیز مى دانند و تقسیم بندى مى کنند. یک بار پسران را سهم خود و دختران را سهم خدا مى دانند. «الکم الذکر و له الانثى» یکبار هم غلات و حیوانات را بین خدا و بتها تقسیم مى کنند. مشرکان مى پنداشتند سهم بت ها غیر قابل تغییر است و آن را خرج بتکده ها و خدمه آنها مى کردند، و سهم خدا را نیز به این بهانه که خداى آسمان ها بى نیاز است، هنگام کم و کسر آمدنها خرج بت خانه ها مى کردند. نه خرج کودکان، فقرا و مهمانان.
پیام ها
1- در کشاورزى و دامدارى، گرچه انسان نقش دارد، امّا زارع و خالق اصلى خداست. «للّه ممّا ذرأ» در آیهاى دیگر مى فرماید: «ءانتم تزرعونه أم نحن الزّارعون»
2- قانون زکات و تقسیم درآمد و منافع، در عقائد انسان هاى قبلى نیز بوده است، هر چند به صورت خرافى. «هذا للّه... هذا لشرکائنا»
3- مشرکان با آنکه بت ها را شریک خدا مى پنداشتند، ولى براى خداوند موقعیّت ویژه اى از عزّت و غنا قائل بودند و تلفات را از سهم خدا کم مى کردند و مىگفتند: او نیازى ندارد. «ما کان للّه فهو یصل الى شرکائهم»
4- رسالت انبیا، مبارزه با خرافات است. «ساء ما یحکمون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است