display result search
- 3166
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 130 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 130
یَمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ ءَایَتِى وَیُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَوةُ الدُّنْیَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُواْ کَفِرِینَ
ترجمه
(در قیامت به آنان گفته مى شود:) اى گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانى از خودتان به سویتان نیامدند تا آیات مرا بر شما بخوانند و شما را از دیدار این روز بیم‌تان دهند؟ گویند: ما علیه خودمان گواهى مى دهیم و زندگى دنیا آنان را فریب داد و بر علیه خود شهادت دادند که کافر بوده اند.
از آیات قرآن استفاده مى شود که حضرت محمّد، براى جنّ نیز فرستاده شده و آنان نیز قرآن را مى فهمند، گروهى هم ایمان مى آورند. به گفته برخى مفسّران (مثل آلوسى، قرطبى، طبرسى و سیّد قطب) رسولان جنّ، وحى را از طریق رسولان انس دریافت کرده و به نژاد خود مى رساندند. زیرا کلمه «رسول» به غیر انسان هم گفته مى شود، مثل: «اللَّه یصطفى من الملائکة رسلاً»
در این آیه، دو اقرار از سوى کافران آمده است، یکى گواهى به آمدن پیامبران، دوّم اعتراف به کفر خویش.
مواقف در قیامت مختلف است؛ گاهى در موقفى کفّار ابتدا انحراف خود را انکار مى کنند، مثل آیه 23 همین سوره: «واللَّه ربّنا ما کنّا مشرکین»، آنگاه که فهمیدند قیامت جاى انکار نیست، به گناه خود اعتراف مى کنند.
پیام ها
1- جنّ و انس هر دو مکلف به پذیرش دعوت انبیایند و رسولان براى هر دو نژاد آمدهاند. «الجنّ والانس»
2- انذار، قوى ترین اهرم تربیت و وظیفه مهم پیامبران است. «و ینذرونکم»
3- قوى ترین ضامن اجراى احکام الهى براى اصلاح فرد و جامعه، ایمان به معاد است. «ینذرونکم لقاء یومکم هذا»
4- قیامت، جاى کتمان و انکار نیست، لذا انسان ها علیه خود اقرار مى کنند. «شهدوا على انفسهم»
5 - دنیاخواهى، عامل بى اعتنایى به دعوت هاى انبیاست. «غرّتهم الحیاة...» (فریفته شدن به دنیا، موجب فراموشى آخرت است.)
6- علاقه افراطى به دنیا، انسان را به کفر مى کشاند. «غرّتهم الحیاة الدنیا... انهم کانوا کافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یَمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ ءَایَتِى وَیُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَى أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَوةُ الدُّنْیَا وَ شَهِدُواْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُواْ کَفِرِینَ
ترجمه
(در قیامت به آنان گفته مى شود:) اى گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانى از خودتان به سویتان نیامدند تا آیات مرا بر شما بخوانند و شما را از دیدار این روز بیم‌تان دهند؟ گویند: ما علیه خودمان گواهى مى دهیم و زندگى دنیا آنان را فریب داد و بر علیه خود شهادت دادند که کافر بوده اند.
از آیات قرآن استفاده مى شود که حضرت محمّد، براى جنّ نیز فرستاده شده و آنان نیز قرآن را مى فهمند، گروهى هم ایمان مى آورند. به گفته برخى مفسّران (مثل آلوسى، قرطبى، طبرسى و سیّد قطب) رسولان جنّ، وحى را از طریق رسولان انس دریافت کرده و به نژاد خود مى رساندند. زیرا کلمه «رسول» به غیر انسان هم گفته مى شود، مثل: «اللَّه یصطفى من الملائکة رسلاً»
در این آیه، دو اقرار از سوى کافران آمده است، یکى گواهى به آمدن پیامبران، دوّم اعتراف به کفر خویش.
مواقف در قیامت مختلف است؛ گاهى در موقفى کفّار ابتدا انحراف خود را انکار مى کنند، مثل آیه 23 همین سوره: «واللَّه ربّنا ما کنّا مشرکین»، آنگاه که فهمیدند قیامت جاى انکار نیست، به گناه خود اعتراف مى کنند.
پیام ها
1- جنّ و انس هر دو مکلف به پذیرش دعوت انبیایند و رسولان براى هر دو نژاد آمدهاند. «الجنّ والانس»
2- انذار، قوى ترین اهرم تربیت و وظیفه مهم پیامبران است. «و ینذرونکم»
3- قوى ترین ضامن اجراى احکام الهى براى اصلاح فرد و جامعه، ایمان به معاد است. «ینذرونکم لقاء یومکم هذا»
4- قیامت، جاى کتمان و انکار نیست، لذا انسان ها علیه خود اقرار مى کنند. «شهدوا على انفسهم»
5 - دنیاخواهى، عامل بى اعتنایى به دعوت هاى انبیاست. «غرّتهم الحیاة...» (فریفته شدن به دنیا، موجب فراموشى آخرت است.)
6- علاقه افراطى به دنیا، انسان را به کفر مى کشاند. «غرّتهم الحیاة الدنیا... انهم کانوا کافرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است