display result search
- 6211
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 108 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 108
وَلَا تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّواْ اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَ لِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
و به (معبود) کسانى که غیر خدا را مى خوانند ناسزا نگویید که آنان نیز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى گویند. ما این گونه عمل هر امّتى را برایشان جلوه دادیم. سپس بازگشت آنان به سوى پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آنچه مىکردند خبر مى دهد.
خداوند، انسان را چنان آفریده که چه کارهاى خوب و چه کارهاى بد، کمکم در روح او تأثیر مى گذارد و به آن عادت مى کند. از این رو، زینت دادن کارها گاهى به خدا نسبت داده شده، «زَیَّنّا»، که خالق این تأثیر است، و گاهى به شیطان نسبت داده شده که از طریق وسوسه و وعده، زشت ها را زیبا جلوه مى دهد. «زیّن لهم الشّیطان»
حضرت على (ع) در جنگ صفّین به سربازان خود توصیه مى کرد که به پیروان معاویه دشنام و ناسزا نگویند، بلکه سیماى آنان را مطرح کنند که بهتر از دشنام است.
امیرالمؤمنین على (ع) فرمودند: از مصادیقِ دشنام به خدا، دشنام به ولىّ خداست.
حساب لعن و نفرین و برائت، از حساب دشنام و ناسزا جداست. لعن و برائت که در آیات دیگر قرآن از سوى خداوند اعلام شده، در واقع بیانگر اظهار موضعِ ما در برابر ستمگران و مشرکان است که بیزارى خود را از راه آنان اعلام مى کنیم. «لعنة اللّه على الظالمین» ، «برائة من اللَّه...»
پیام ها
1- احساسات خود را نسبت به مخالفان کنترل کنیم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهیزیم. «لاتسبّوا»
2- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه کنیم. «لاتسبّوا... فیسبّوااللَّه»
3- با فحش و ناسزا، نمى توان مردم را از مسیر غلط باز داشت. «لا تسبّوا»
4- ناسزاگویى، عامل بروز دشمنى و کینه و ناسزا شنیدن است. «لاتسبّوا... فیسبّوا... عَدْواً»
5 - دشنام، یا نشانه نداشتن منطق است، یا نداشتن ادب و یا صبر. (مسلمان با پرهیز از ناسزا، باید نشان دهد که صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تسبّوا»
6- هر کارى که سبب توهین به مقدّسات شود، حرام است. «فیسبّوا اللَّه»
7- استفاده از حربه دشنام و ناسزا، در نهى از منکر و تبلیغات و مناظرات ممنوع است. «لاتسبّوا»
8 - کارى که سبب کشیده شدن دیگران به گناه و حرام مى شود، حرام است. «لاتسبّوا... فیسبّوا»
9- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه دیگران شریک مى شود، آنجا که مقدّمات گناه دیگران را فراهم کند. «فیسبّوااللَّه»
10- از سنّت هاى الهى، زیبا جلوه کردن اعمال امّتها در نظر آنان است. «زیّنا لکلّ اُمّة عملهم» (هر اُمّتى اعمال خود را هرچند ناحقّ باشد، زیبا مى پندارد)
11- جلوه نمایى و زیبا دیدن، نشانه حقانیّت نیست. «زیّنا لکل اُمّة عملهم»
12- آگاه کردن مردم از کرده هاى خویش در قیامت، از شئون ربوبیّت الهى است. «الى ربّهم مرجعهم فینبّهم...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَا تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّواْ اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَ لِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
ترجمه
و به (معبود) کسانى که غیر خدا را مى خوانند ناسزا نگویید که آنان نیز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى گویند. ما این گونه عمل هر امّتى را برایشان جلوه دادیم. سپس بازگشت آنان به سوى پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آنچه مىکردند خبر مى دهد.
خداوند، انسان را چنان آفریده که چه کارهاى خوب و چه کارهاى بد، کمکم در روح او تأثیر مى گذارد و به آن عادت مى کند. از این رو، زینت دادن کارها گاهى به خدا نسبت داده شده، «زَیَّنّا»، که خالق این تأثیر است، و گاهى به شیطان نسبت داده شده که از طریق وسوسه و وعده، زشت ها را زیبا جلوه مى دهد. «زیّن لهم الشّیطان»
حضرت على (ع) در جنگ صفّین به سربازان خود توصیه مى کرد که به پیروان معاویه دشنام و ناسزا نگویند، بلکه سیماى آنان را مطرح کنند که بهتر از دشنام است.
امیرالمؤمنین على (ع) فرمودند: از مصادیقِ دشنام به خدا، دشنام به ولىّ خداست.
حساب لعن و نفرین و برائت، از حساب دشنام و ناسزا جداست. لعن و برائت که در آیات دیگر قرآن از سوى خداوند اعلام شده، در واقع بیانگر اظهار موضعِ ما در برابر ستمگران و مشرکان است که بیزارى خود را از راه آنان اعلام مى کنیم. «لعنة اللّه على الظالمین» ، «برائة من اللَّه...»
پیام ها
1- احساسات خود را نسبت به مخالفان کنترل کنیم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهیزیم. «لاتسبّوا»
2- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه کنیم. «لاتسبّوا... فیسبّوااللَّه»
3- با فحش و ناسزا، نمى توان مردم را از مسیر غلط باز داشت. «لا تسبّوا»
4- ناسزاگویى، عامل بروز دشمنى و کینه و ناسزا شنیدن است. «لاتسبّوا... فیسبّوا... عَدْواً»
5 - دشنام، یا نشانه نداشتن منطق است، یا نداشتن ادب و یا صبر. (مسلمان با پرهیز از ناسزا، باید نشان دهد که صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تسبّوا»
6- هر کارى که سبب توهین به مقدّسات شود، حرام است. «فیسبّوا اللَّه»
7- استفاده از حربه دشنام و ناسزا، در نهى از منکر و تبلیغات و مناظرات ممنوع است. «لاتسبّوا»
8 - کارى که سبب کشیده شدن دیگران به گناه و حرام مى شود، حرام است. «لاتسبّوا... فیسبّوا»
9- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه دیگران شریک مى شود، آنجا که مقدّمات گناه دیگران را فراهم کند. «فیسبّوااللَّه»
10- از سنّت هاى الهى، زیبا جلوه کردن اعمال امّتها در نظر آنان است. «زیّنا لکلّ اُمّة عملهم» (هر اُمّتى اعمال خود را هرچند ناحقّ باشد، زیبا مى پندارد)
11- جلوه نمایى و زیبا دیدن، نشانه حقانیّت نیست. «زیّنا لکل اُمّة عملهم»
12- آگاه کردن مردم از کرده هاى خویش در قیامت، از شئون ربوبیّت الهى است. «الى ربّهم مرجعهم فینبّهم...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است