display result search
- 2256
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 89 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 89
أُوْلَئِکَ الَّذِینَ ءَاتَیْنَهُمُ الْکِتَبَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ فَإِن یَکْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَکَّلْنَا بِهَا قَوْماً لَیْسُواْ بِهَا بِکَفِرِینَ
ترجمه
آنان کسانى بودند که کتاب آسمانى و حکومت و قضاوت و مقام نبوّت به آنان دادیم. پس اگر این مشرکان به آنها کفر ورزند و نپذیرند (ناراحت نباش، چرا که) ما گروهى دیگر را که به آن کافر نیستند مى گماریم.
کلمه «حُکم»، هم به معناى حکومت و زمامدارى است، هم به معناى قضاوت و داورى و هم به معناى درک و عقل. در مفردات راغب، معناى اصلى آن منع و جلوگیرى ذکر شده و چون عقل و قضاوت و حکومتِ صحیح مانع اشتباه و خلافند، به آنها حُکم اطلاق شده است.
در تفسیر المنار و روح المعانى از مفسّران نقل شده که مراد از (قومى که کفر نمىورزند و حقّ را پذیرفته و حمایت مى کنند) ایرانیانند.
امام صادق (ع) فرمود: اصحاب صاحب این امر، محفوظ هستند، اگر همه مردم از او دور شوند، خداوند اصحاب او را مى آورد. آنان همان کسانى هستند که خداوند درباره آنان فرمود: «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا...»
پیام ها
1- پیامبران، حقّ حکومت و قضاوت دارند. «آتیناهم الکتاب و الحکم و النبوّة»
2- نیکوکارى، صلاح پیشگى و راه یافتن به راه مستقیم، از اوصاف انبیاست. «نجزى المحسنین....کلٌّ من الصالحین....هدیناهم الى صراط مستقیم.....آتیناهم الکتاب»
3- هر مکتب طرفداران و مخالفانى دارد ومیان آنان نیز ریزش است و هم رویش. گاهى طرفدار، مخالف و یا مخالف، طرفدار مى شود. مسلمان، مرتدّ و کافر، مسلمان مى شود. «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا بها قوماً»
4- با کفر گروهى، مکتب حقّ بى طرفدار نمى ماند. وقتى راه، حقّ و الهى باشد، آمد و رفت افراد نباید در انسان اثر کند. «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا بها قوماً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أُوْلَئِکَ الَّذِینَ ءَاتَیْنَهُمُ الْکِتَبَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ فَإِن یَکْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَکَّلْنَا بِهَا قَوْماً لَیْسُواْ بِهَا بِکَفِرِینَ
ترجمه
آنان کسانى بودند که کتاب آسمانى و حکومت و قضاوت و مقام نبوّت به آنان دادیم. پس اگر این مشرکان به آنها کفر ورزند و نپذیرند (ناراحت نباش، چرا که) ما گروهى دیگر را که به آن کافر نیستند مى گماریم.
کلمه «حُکم»، هم به معناى حکومت و زمامدارى است، هم به معناى قضاوت و داورى و هم به معناى درک و عقل. در مفردات راغب، معناى اصلى آن منع و جلوگیرى ذکر شده و چون عقل و قضاوت و حکومتِ صحیح مانع اشتباه و خلافند، به آنها حُکم اطلاق شده است.
در تفسیر المنار و روح المعانى از مفسّران نقل شده که مراد از (قومى که کفر نمىورزند و حقّ را پذیرفته و حمایت مى کنند) ایرانیانند.
امام صادق (ع) فرمود: اصحاب صاحب این امر، محفوظ هستند، اگر همه مردم از او دور شوند، خداوند اصحاب او را مى آورد. آنان همان کسانى هستند که خداوند درباره آنان فرمود: «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا...»
پیام ها
1- پیامبران، حقّ حکومت و قضاوت دارند. «آتیناهم الکتاب و الحکم و النبوّة»
2- نیکوکارى، صلاح پیشگى و راه یافتن به راه مستقیم، از اوصاف انبیاست. «نجزى المحسنین....کلٌّ من الصالحین....هدیناهم الى صراط مستقیم.....آتیناهم الکتاب»
3- هر مکتب طرفداران و مخالفانى دارد ومیان آنان نیز ریزش است و هم رویش. گاهى طرفدار، مخالف و یا مخالف، طرفدار مى شود. مسلمان، مرتدّ و کافر، مسلمان مى شود. «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا بها قوماً»
4- با کفر گروهى، مکتب حقّ بى طرفدار نمى ماند. وقتى راه، حقّ و الهى باشد، آمد و رفت افراد نباید در انسان اثر کند. «فاِن یکفر بها هؤلاء فقد وکّلنا بها قوماً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است