display result search
- 3729
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 74 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام - آیه 74
کلمه «أب» به طور طبیعى به معناى پدر است، ولى به معناى جدّ مادرى، عمو و مربّى هم گفته مى شود. چنانکه فرزندان یعقوب به پدران و عموى پدر خود حضرت اسماعیل نیز اب گفتند: «نعبد الهک و اله آبائک ابراهیم و اسماعیل و اسحاق» و پیامبر اسلام نیز فرمود: «أنا و علىّ أبَوا هذه الاُمّة»، من و على، پدران این اُمّتیم. آزر، عموى ابراهیم بود، نه پدرش. پدران ابراهیم همه موحّد بوده اند.
از علماى اهل سنّت نیز، طبرى، آلوسى و سیوطى مى گویند: آزر پدر ابراهیم نبوده است. به علاوه، ابراهیم به پدر و مادر خویش دعا کرد: «ربّنَا اغفِر لى و لوالدىّ...» در حالى که مسلمان حقّ ندارد براى مشرک طلب مغفرت کند، هرچند فامیل او باشد.
از مجموع اینها برمى آید که «أب» در این آیه به معناى پدر نیست. به علاوه نام پدر ابراهیم (ع) در کتب تاریخ، «تارُخ» ذکر شده است، نه آزر.
استغفار حضرت ابراهیم براى عمویش آزر نیز قبل از روشن شدن روحیّه کفر او و به خاطر وعده اى بود که به او داده بود، و چون فهمید که حقّ پذیر نیست، از او تبرّى جست و جدا شد. «فلمّا تبیّن له انّه عدوٌّ للّه تبرّأ منه»
پیام ها
1- خویشاوندى، مانع نهى از منکر نیست. «اذ قال ابراهیم لابیه...»
2- ملاک در برخورد، حقّ است نه سنّ و سال. «قال ابراهیم لابیه»
(حضرت ابراهیم به عموى خود که سن بیشتر داشته، آشکارا حقّ را بیان کرده و هشدار داده است.)
3- در شیوه دعوت به حق، باید از بستگان نزدیک شروع کرد. «لابیه» و باید از مسائل اصلى سخن گفت. «أتتّخذ اصناماً آلهة»
4- سابقه شرک و بت پرستى، به پیش از رسالت حضرت ابراهیم بازمى گردد. «أتتّخذ اصناماً»
5 - اکثریّت، سابقه و سنّ، باطل را تبدیل به حقّ نمى کند و همه جا ارزش نیست. «أراک و قومک فى ضلال»
6- بت پرستى، انحرافى است که وجدان هاى سالم و عقل، از آن انتقاد مى کنند. «أتتّخذ أصناماً... ضلال مبین»
7- گرچه ابراهیم (ع) حلیم بود، «اِنّ أبراهیم لاوّاه حلیم» و پیامبر باید حتّى با فرعون هم نرم حرف بزند، ولى لحن برخورد حضرت ابراهیم (ع) در این آیه، به خاطر اصرار عمویش بر کفر بود. «اِنّى اراک و قومک فى ضلال مبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کلمه «أب» به طور طبیعى به معناى پدر است، ولى به معناى جدّ مادرى، عمو و مربّى هم گفته مى شود. چنانکه فرزندان یعقوب به پدران و عموى پدر خود حضرت اسماعیل نیز اب گفتند: «نعبد الهک و اله آبائک ابراهیم و اسماعیل و اسحاق» و پیامبر اسلام نیز فرمود: «أنا و علىّ أبَوا هذه الاُمّة»، من و على، پدران این اُمّتیم. آزر، عموى ابراهیم بود، نه پدرش. پدران ابراهیم همه موحّد بوده اند.
از علماى اهل سنّت نیز، طبرى، آلوسى و سیوطى مى گویند: آزر پدر ابراهیم نبوده است. به علاوه، ابراهیم به پدر و مادر خویش دعا کرد: «ربّنَا اغفِر لى و لوالدىّ...» در حالى که مسلمان حقّ ندارد براى مشرک طلب مغفرت کند، هرچند فامیل او باشد.
از مجموع اینها برمى آید که «أب» در این آیه به معناى پدر نیست. به علاوه نام پدر ابراهیم (ع) در کتب تاریخ، «تارُخ» ذکر شده است، نه آزر.
استغفار حضرت ابراهیم براى عمویش آزر نیز قبل از روشن شدن روحیّه کفر او و به خاطر وعده اى بود که به او داده بود، و چون فهمید که حقّ پذیر نیست، از او تبرّى جست و جدا شد. «فلمّا تبیّن له انّه عدوٌّ للّه تبرّأ منه»
پیام ها
1- خویشاوندى، مانع نهى از منکر نیست. «اذ قال ابراهیم لابیه...»
2- ملاک در برخورد، حقّ است نه سنّ و سال. «قال ابراهیم لابیه»
(حضرت ابراهیم به عموى خود که سن بیشتر داشته، آشکارا حقّ را بیان کرده و هشدار داده است.)
3- در شیوه دعوت به حق، باید از بستگان نزدیک شروع کرد. «لابیه» و باید از مسائل اصلى سخن گفت. «أتتّخذ اصناماً آلهة»
4- سابقه شرک و بت پرستى، به پیش از رسالت حضرت ابراهیم بازمى گردد. «أتتّخذ اصناماً»
5 - اکثریّت، سابقه و سنّ، باطل را تبدیل به حقّ نمى کند و همه جا ارزش نیست. «أراک و قومک فى ضلال»
6- بت پرستى، انحرافى است که وجدان هاى سالم و عقل، از آن انتقاد مى کنند. «أتتّخذ أصناماً... ضلال مبین»
7- گرچه ابراهیم (ع) حلیم بود، «اِنّ أبراهیم لاوّاه حلیم» و پیامبر باید حتّى با فرعون هم نرم حرف بزند، ولى لحن برخورد حضرت ابراهیم (ع) در این آیه، به خاطر اصرار عمویش بر کفر بود. «اِنّى اراک و قومک فى ضلال مبین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است