display result search
- 1979
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 118 سوره مائده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مائده - آیه 118
إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه
(عیسى گفت: خدایا!) اگر عذابشان کنى، پس آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را بیامرزى، پس همانا تو خود توانمند و حکیمى.
حضرت عیسى در پاسخ خداوند که فرمود: آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را خدا بگیرد؟ با جدا کردن خود از مرد و اینکه تنها خداوند مالک آنان است، فرمود: در گرایش هاى شرکآلود امّت خود نقشى نداشته است.
به روایت ابوذر، پیامبر اکرم شبى تا صبح در رکوع و سجود این آیه را تلاوت مى نمود. از آن حضرت سؤال کردم چگونه بود که تا صبح این آیه را تلاوت فرمودید. حضرت فرمود: از خداوند طلب شفاعت براى امّتم مى کردم و خداوند سرانجام آن را به من داد و امّتم در صورتى که شرک نورزند، به آن نائل خواهند شد.
در روایتى دیگر آمده است وقتى حضرت این آیه را تلاوت فرمود، دستان مبارک را بلند کرده و با حال گریه فرمود: «اللّهم امّتى» وبه امّت خود دعا مى کرد. خداوند جبرئیل را بر حضرت فرستاد و فرمود: «انّا سنرضیک فى امّتک و لا نسوئک» ما تو را خشنود خواهیم کرد و نمى گذاریم ناراحت شوى.
پیام ها
1- انبیا، تسلیم پروردگارند. «ان تعذّبهم... و ان تغفر لهم» از کار خدا نمى توان سؤال کرد: «لایسئل عمّا یفعل»
2- عذاب و یا آمرزش مشرکان به دست خداست. «ان تعذّبهم...و ان تغفر لهم»
3- انبیا، مقام شفاعت دارند، ولى گاهى گناه و جرم در حدّى است که آنان نیز پاى خود را کنار مى کشند. «ان تعذّبهم فانّهم عبادک»
4- قهر یا مهر خداوند، بر اساس عزّت و حکمت است. «انت العزیز الحکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ إِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّکَ أَنتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه
(عیسى گفت: خدایا!) اگر عذابشان کنى، پس آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را بیامرزى، پس همانا تو خود توانمند و حکیمى.
حضرت عیسى در پاسخ خداوند که فرمود: آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را خدا بگیرد؟ با جدا کردن خود از مرد و اینکه تنها خداوند مالک آنان است، فرمود: در گرایش هاى شرکآلود امّت خود نقشى نداشته است.
به روایت ابوذر، پیامبر اکرم شبى تا صبح در رکوع و سجود این آیه را تلاوت مى نمود. از آن حضرت سؤال کردم چگونه بود که تا صبح این آیه را تلاوت فرمودید. حضرت فرمود: از خداوند طلب شفاعت براى امّتم مى کردم و خداوند سرانجام آن را به من داد و امّتم در صورتى که شرک نورزند، به آن نائل خواهند شد.
در روایتى دیگر آمده است وقتى حضرت این آیه را تلاوت فرمود، دستان مبارک را بلند کرده و با حال گریه فرمود: «اللّهم امّتى» وبه امّت خود دعا مى کرد. خداوند جبرئیل را بر حضرت فرستاد و فرمود: «انّا سنرضیک فى امّتک و لا نسوئک» ما تو را خشنود خواهیم کرد و نمى گذاریم ناراحت شوى.
پیام ها
1- انبیا، تسلیم پروردگارند. «ان تعذّبهم... و ان تغفر لهم» از کار خدا نمى توان سؤال کرد: «لایسئل عمّا یفعل»
2- عذاب و یا آمرزش مشرکان به دست خداست. «ان تعذّبهم...و ان تغفر لهم»
3- انبیا، مقام شفاعت دارند، ولى گاهى گناه و جرم در حدّى است که آنان نیز پاى خود را کنار مى کشند. «ان تعذّبهم فانّهم عبادک»
4- قهر یا مهر خداوند، بر اساس عزّت و حکمت است. «انت العزیز الحکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است