display result search
- 3010
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 25 سوره مائده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مائده - آیه 25
قَالَ رَبِّ إِنِّى لَا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِى وَ أَخِى فَافْرُقْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الْقَوْمِ الْفَسِقِینَ
ترجمه
(موسى ) گفت: پروردگارا! همانا من جز خود و برادرم، اختیار کسى را ندارم، پس میان ما و قوم فاسق و تبهکار فاصله بینداز.
حضرت موسى (ع)، پس از یأس از حرکت بنى اسرائیل، به درگاه خداوند شکایت کرد.
درخواست فاصله افتادن، براى آن بود که آتش قهر الهى یاران موسى را نیز فرا نگیرد و تنها دشمنان به کیفر برسند، یا اینکه درخواست مى کرد با مرگ کفّار، میان آنان و دشمنان فاصله افتد.
در اینکه چرا حضرت موسى فقط از خود و برادرش یاد مىکند و از آن دو نفر پرهیزکار که با موسى همصدا شدند و مردم را براى ورود به شهر دعوت کردند یادى نمى کند، مفسّران سخنانى دارند، از جمله:
* موسى به ثبات قدم آن دو نفر هم اطمینان نداشت.
* چون آن دو نفر از سوى مردم به سنگ سار تهدید شده بودند، لذا موسى گفت: خدایا! من هیچ قدرتى ندارم، حتّى آن دو نفر در معرض خطرند.
پیام ها
1- غالب دعاهاى قرآنى با استمداد از اسم ربّ است. «قال ربّ...»
2- در حالى همه مردم از ما بریده اند، به نجات دهنده اصلى متوسّل شویم. «فاذهب انت و ربّک... قال ربّ...»
3- شکایت پیامبران به خداوند و نفرین، وقتى است که از ایمان واطاعت مردم مأیوس شوند. «ربّ انّى...»
4- سرپیچى از جهاد، فسق است. «فافرُق بیننا و بین القوم الفاسقین»
5 - یکى از بلاهاى اجتماعى دور شدن مردم از اولیاى خدا ومحروم شدن از فیض وجودشان است. «فافرُق بیننا وبین القوم الفاسقین»
6- یکى از بلاها و سختى هاى مؤمنان، زندگى با فاسقان و در میان آنان بودن است. «فافرُق بیننا وبین القوم الفاسقین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَالَ رَبِّ إِنِّى لَا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِى وَ أَخِى فَافْرُقْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الْقَوْمِ الْفَسِقِینَ
ترجمه
(موسى ) گفت: پروردگارا! همانا من جز خود و برادرم، اختیار کسى را ندارم، پس میان ما و قوم فاسق و تبهکار فاصله بینداز.
حضرت موسى (ع)، پس از یأس از حرکت بنى اسرائیل، به درگاه خداوند شکایت کرد.
درخواست فاصله افتادن، براى آن بود که آتش قهر الهى یاران موسى را نیز فرا نگیرد و تنها دشمنان به کیفر برسند، یا اینکه درخواست مى کرد با مرگ کفّار، میان آنان و دشمنان فاصله افتد.
در اینکه چرا حضرت موسى فقط از خود و برادرش یاد مىکند و از آن دو نفر پرهیزکار که با موسى همصدا شدند و مردم را براى ورود به شهر دعوت کردند یادى نمى کند، مفسّران سخنانى دارند، از جمله:
* موسى به ثبات قدم آن دو نفر هم اطمینان نداشت.
* چون آن دو نفر از سوى مردم به سنگ سار تهدید شده بودند، لذا موسى گفت: خدایا! من هیچ قدرتى ندارم، حتّى آن دو نفر در معرض خطرند.
پیام ها
1- غالب دعاهاى قرآنى با استمداد از اسم ربّ است. «قال ربّ...»
2- در حالى همه مردم از ما بریده اند، به نجات دهنده اصلى متوسّل شویم. «فاذهب انت و ربّک... قال ربّ...»
3- شکایت پیامبران به خداوند و نفرین، وقتى است که از ایمان واطاعت مردم مأیوس شوند. «ربّ انّى...»
4- سرپیچى از جهاد، فسق است. «فافرُق بیننا و بین القوم الفاسقین»
5 - یکى از بلاهاى اجتماعى دور شدن مردم از اولیاى خدا ومحروم شدن از فیض وجودشان است. «فافرُق بیننا وبین القوم الفاسقین»
6- یکى از بلاها و سختى هاى مؤمنان، زندگى با فاسقان و در میان آنان بودن است. «فافرُق بیننا وبین القوم الفاسقین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است