display result search
- 3518
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 20 سوره مائده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مائده - آیه 20
وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَقَوْمِ اذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَآءَ وَجَعَلَکُم مُّلُوکاً وَءَاتَکُمْ مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَداً مِّنَ الْعَلَمِینَ
ترجمه
و (به یاد آورید) زمانى که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! نعمت خدا را بر خود یاد آورید، هنگامى که در میان شما پیامبرانى قرار داد و شما را پادشاهان قرار داد (که صاحب اختیار مال و جان و ناموس و حکومت شدید) و به شما چیزهایى داد که به هیچ یک از جهانیان نداده بود.
یاد نعمت ها، عامل عشق به خدا، شکر نعمت هاى او و تعبّد و تسلیم در برابر دستورات اوست. «اذکروا نعمة اللّه علکیم»
«ملِک» در لغت هم به معناى حاکم و زمامدار و هم به معناى صاحب و مالک آمده است و در روایتى از پیامبر نقل شده است: هر کس از بنى اسرائیل که داراى همسر، خدمتکار و مَرکب بود به او ملک مى گفتند. ضمناً اگر ملوک به معناى سلاطین باشد، همه مردم نمى توانند پادشاه باشند. بنابراین ملک، به معناى صاحب اختیار است.
نعمت هایى چون: عبور از رود نیل، نزول منّ و سلوى و جوشیدن دوازده چشمه آب از نعمت هاى ویژه بنىاسرائیل بود که این آیه با جمله «آتاکم ما لم یؤت احداً» به آن اشاره مى کند.
پیام ها
1- براى دعوت مردم، باید از اهرم عاطفه استفاده کرد. «یاقوم»
2- باید پیش از دستورات الهى، مردم را با ذکر الطاف الهى، آماده کنیم. «اذکروا نعمة اللَّه...» (در این آیه ذکر نعمت هاست و در آیه بعد یک فرمان مهم صادر شده است)
3- از بزرگترین نعمت ها، نعمت نبوّت، حکومت و قدرت است. «اذ جَعل فیکم انبیاء و جَعلکم ملوکاً...»
4- از وظایف انبیا، یادآورى نعمت هاى الهى به مردم است. «اذکروا نعمة اللّه»
5 - قبل از حضرت موسى نیز در میان بنى اسرائیل پیامبرانى وجود داشته که حضرت موسى وجود آنان را به عنوان نعمت یادآورى مى کند. «جَعل فیکم انبیاء»
6- انبیا از زمینه سازان حاکمیّت و استقلال بوده اند. (جمله «جَعل فیکم انبیاء» قبل از جمله «جعلکم ملوکاً» آمده است.)
7- از تاریخ عبرت بگیریم. قوم موسى پس از برخوردارى از لطف ویژه الهى و رسیدن به حکومت، گرفتار ذلت و مسکنت شدند. «لم یؤت احداً من العالمین» به «باؤا بغضب من اللّه» تبدیل شد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَقَوْمِ اذْکُرُواْ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَعَلَ فِیکُمْ أَنبِیَآءَ وَجَعَلَکُم مُّلُوکاً وَءَاتَکُمْ مَّا لَمْ یُؤْتِ أَحَداً مِّنَ الْعَلَمِینَ
ترجمه
و (به یاد آورید) زمانى که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! نعمت خدا را بر خود یاد آورید، هنگامى که در میان شما پیامبرانى قرار داد و شما را پادشاهان قرار داد (که صاحب اختیار مال و جان و ناموس و حکومت شدید) و به شما چیزهایى داد که به هیچ یک از جهانیان نداده بود.
یاد نعمت ها، عامل عشق به خدا، شکر نعمت هاى او و تعبّد و تسلیم در برابر دستورات اوست. «اذکروا نعمة اللّه علکیم»
«ملِک» در لغت هم به معناى حاکم و زمامدار و هم به معناى صاحب و مالک آمده است و در روایتى از پیامبر نقل شده است: هر کس از بنى اسرائیل که داراى همسر، خدمتکار و مَرکب بود به او ملک مى گفتند. ضمناً اگر ملوک به معناى سلاطین باشد، همه مردم نمى توانند پادشاه باشند. بنابراین ملک، به معناى صاحب اختیار است.
نعمت هایى چون: عبور از رود نیل، نزول منّ و سلوى و جوشیدن دوازده چشمه آب از نعمت هاى ویژه بنىاسرائیل بود که این آیه با جمله «آتاکم ما لم یؤت احداً» به آن اشاره مى کند.
پیام ها
1- براى دعوت مردم، باید از اهرم عاطفه استفاده کرد. «یاقوم»
2- باید پیش از دستورات الهى، مردم را با ذکر الطاف الهى، آماده کنیم. «اذکروا نعمة اللَّه...» (در این آیه ذکر نعمت هاست و در آیه بعد یک فرمان مهم صادر شده است)
3- از بزرگترین نعمت ها، نعمت نبوّت، حکومت و قدرت است. «اذ جَعل فیکم انبیاء و جَعلکم ملوکاً...»
4- از وظایف انبیا، یادآورى نعمت هاى الهى به مردم است. «اذکروا نعمة اللّه»
5 - قبل از حضرت موسى نیز در میان بنى اسرائیل پیامبرانى وجود داشته که حضرت موسى وجود آنان را به عنوان نعمت یادآورى مى کند. «جَعل فیکم انبیاء»
6- انبیا از زمینه سازان حاکمیّت و استقلال بوده اند. (جمله «جَعل فیکم انبیاء» قبل از جمله «جعلکم ملوکاً» آمده است.)
7- از تاریخ عبرت بگیریم. قوم موسى پس از برخوردارى از لطف ویژه الهى و رسیدن به حکومت، گرفتار ذلت و مسکنت شدند. «لم یؤت احداً من العالمین» به «باؤا بغضب من اللّه» تبدیل شد.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است