display result search
- 4698
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 77 سوره نساء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نساء - آیه 77
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّواْ أَیْدِیَکُمْ وَأَقِیمُواْ الصَّلَوةَ وَءَاتُواْ الزَّکَوة فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَخْشَوْنَ النَّاسَ کَخَشْیَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَةَ وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتَالَ لَوْلَآ أَخَّرْتَنَآ إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ قُلْ مَتَعُ الدُّنْیَا قَلِیلٌ وَالْأَخِرَةُ خَیْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِیلاً
ترجمه
آیا نمى نگرى کسانى را که (پیش از هجرت) به آنان گفته شد (اکنون) دست نگهدارید و نماز به پا دارید و زکات بپردازید. لیکن چون جهاد (در مدینه) بر آنان مقرّر شد، گروهى از آنان از مردم (مشرک مکّه) چنان مى ترسیدند که گویا از خدا مىترسند، بلکه بیش از خدا (از کفّار مى ترسیدند) و (از روى اعتراض) گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما واجب کردى؟ چرا ما را تا سرآمدى نزدیک (مرگ طبیعى) مهلت ندادى؟ بگو: برخوردارى دنیا اندک و ناچیز است و براى کسى که تقوا پیشه کند آخرت بهتر است، و به اندازه رشته میان هسته خرما، به شما ستم نخواهد شد.
مسلمانان صدر اسلام در دوران سخت مکّه، از پیامبر اسلام اجازه جنگ با مشرکان را مى خواستند و مى گفتند: پیش از اسلام عزیز بودیم، اینک به خاطر اسلام گرفتار فشاریم، بگذار بجنگیم تا عزّت خود را به دست آوریم. پیامبر که آن هنگام مأمور به جنگ نبود، اجازه نمى داد، ولى پس از هجرت که فرمان جهاد آمد، جمعى از همان جهاد طلبان، دست به اعتراض و بهانه جویى زدند و کفّار مکّه را بزرگ شمرده و از آنان به شدّت مى ترسیدند.
«خَشیة» به ترسى گفته مى شود که برخاسته از عظمت و بزرگ دانستن طرف باشد.
امام صادق (ع) فرمود: مراد از «کُفّوا ایدیکم»، «کفّوا السنتکم» است، گویا شعارهاى توخالى مى دادند که آیه نازل شد، دست بردارید.
امام باقر (ع) یکى از نمونه ها را صلح امام حسن (ع) معرّفى فرمودند که آن صلح از آنچه خورشید بر آن مى تابد براى امّت اسلام بهتر بود.
آرى، رهبر معصوم گاهى مثل امام حسن (ع) فرمان آتش بس مى دهد و گاهى مانند امام حسین (ع) جنگ و شهادت را لازم مى داند.
در روایات متعددى مى خوانیم که مراد از اجل قریب که مردم تقاضاى تأخیر جهاد را تا آن زمان دارند، قیام حضرت مهدى (عج) است. یعنى افرادى مى گویند: تا زمان قیام امام زمان (عج) نباید حکم قتال بیاید.
پیام:
1- توجّه به تاریخ، سازنده است. «ألم تر...»
2- در آغاز هر انقلابى، تحمل مشکلات و سعه صدر لازم است. «کفوا ایدیکم»
3- باید احساسات زودرس و شعارهاى توخالى را کنترل کرد. «کفوا ایدیکم»
4- دستورهاى خداوند، طبق مصالح واقعى است، نه تقاضاى مردم. «کُفّوا ایدیکم» (با توجّه به شأن نزول)
5 - همیشه و همه جا شمشیر کارساز نیست. در شرایط بحرانى و عدم آمادگى، نباید بهانه به دشمن قوى پنجه داد. «کُفّوا ایدیکم»
6- از رسول خدا و فرمان خدا جلو نیفتید و در امور دینى، اظهار سلیقه شخصى نکنید. «کفّوا ایدیکم»
7- با نماز که یاد خداست، آرامش درونى کسب کنید و با زکات، خلاهاى اقتصادى را پر کنید. «اقیموا الصلوة و آتواالزکاة»
8 - مسائل عبادى اسلام با مسائل اقتصادى آن بهم پیوسته است. «الصلوة، الزکاة»
9- در میان عبادات، نماز و زکات جایگاه ویژه دارد. «اقیموا الصلوة و آتوا الزکاة»
10- نماز بر زکات مقدّم است. (هر کجا نامى از این دو است، اوّل نام نماز است)
11- فرمان نماز و زکات قبل از جهاد صادر وتشریع شده است. «کُفّوا ایدیکم و اقیموا الصلوة...»
12 - خودسازى، مقدّم بر جامعه سازى است، آنکه اهل نماز و زکات نباشد، اهل اخلاص و ایثار هم نخواهد بود. «اقیموا الصلوة و آتواالزکاة»
13- آنان که زود داغ مى شوند، زود هم سرد مى شوند. آرى هر داغى، سرد مى شود، ولى هیچ پخته اى خام نمى شود. «کفّوا ایدیکم... فلما کتب... لِمَ کتبت»
14- انقلابى بودن مهم نیست، انقلابى ماندن مهم است. گاهى از شعار تا عمل فاصله زیاد است. «فلما کتب...اذا فریق منهم یخشون»
15- فرمان جهاد، وسیله آزمایش مردم است. «کتب... القتال... فریقمنهم یخشون»
17- عامل مهم ترک جهاد، دلبستگى هاى دنیوى است. «لولااخرتنا الى اجل»
16- سرچشمه اعتراض به فرمان جهاد ترس است. «یخشون... لِمَ کتبت»
18- به فرمان هاى خدا و زمان صدور آنها اعتراض نکنید. در برابر امر الهى، محاسبات زمانى و مکانى خود را کنار بگذارید. «لولا اخّرتنا الى اجل قریب»
19- اعتراض به فرمان خدا نشانه بى تقوایى است. «لِمَ کتبت... خیرٌ لمن اتّقى»
20- اگر چشم اندازتان را وسیع تر از این جهان مادّى قرار دهید، به متاع اندک دنیا دلبسته نمىشوید. «والاخرة خیر»
21- کامیابان آخرت، تنها اهل تقوایند. «خیر لمن اتّقى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّواْ أَیْدِیَکُمْ وَأَقِیمُواْ الصَّلَوةَ وَءَاتُواْ الزَّکَوة فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُمْ یَخْشَوْنَ النَّاسَ کَخَشْیَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَةَ وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتَالَ لَوْلَآ أَخَّرْتَنَآ إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ قُلْ مَتَعُ الدُّنْیَا قَلِیلٌ وَالْأَخِرَةُ خَیْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِیلاً
ترجمه
آیا نمى نگرى کسانى را که (پیش از هجرت) به آنان گفته شد (اکنون) دست نگهدارید و نماز به پا دارید و زکات بپردازید. لیکن چون جهاد (در مدینه) بر آنان مقرّر شد، گروهى از آنان از مردم (مشرک مکّه) چنان مى ترسیدند که گویا از خدا مىترسند، بلکه بیش از خدا (از کفّار مى ترسیدند) و (از روى اعتراض) گفتند: پروردگارا! چرا جنگ را بر ما واجب کردى؟ چرا ما را تا سرآمدى نزدیک (مرگ طبیعى) مهلت ندادى؟ بگو: برخوردارى دنیا اندک و ناچیز است و براى کسى که تقوا پیشه کند آخرت بهتر است، و به اندازه رشته میان هسته خرما، به شما ستم نخواهد شد.
مسلمانان صدر اسلام در دوران سخت مکّه، از پیامبر اسلام اجازه جنگ با مشرکان را مى خواستند و مى گفتند: پیش از اسلام عزیز بودیم، اینک به خاطر اسلام گرفتار فشاریم، بگذار بجنگیم تا عزّت خود را به دست آوریم. پیامبر که آن هنگام مأمور به جنگ نبود، اجازه نمى داد، ولى پس از هجرت که فرمان جهاد آمد، جمعى از همان جهاد طلبان، دست به اعتراض و بهانه جویى زدند و کفّار مکّه را بزرگ شمرده و از آنان به شدّت مى ترسیدند.
«خَشیة» به ترسى گفته مى شود که برخاسته از عظمت و بزرگ دانستن طرف باشد.
امام صادق (ع) فرمود: مراد از «کُفّوا ایدیکم»، «کفّوا السنتکم» است، گویا شعارهاى توخالى مى دادند که آیه نازل شد، دست بردارید.
امام باقر (ع) یکى از نمونه ها را صلح امام حسن (ع) معرّفى فرمودند که آن صلح از آنچه خورشید بر آن مى تابد براى امّت اسلام بهتر بود.
آرى، رهبر معصوم گاهى مثل امام حسن (ع) فرمان آتش بس مى دهد و گاهى مانند امام حسین (ع) جنگ و شهادت را لازم مى داند.
در روایات متعددى مى خوانیم که مراد از اجل قریب که مردم تقاضاى تأخیر جهاد را تا آن زمان دارند، قیام حضرت مهدى (عج) است. یعنى افرادى مى گویند: تا زمان قیام امام زمان (عج) نباید حکم قتال بیاید.
پیام:
1- توجّه به تاریخ، سازنده است. «ألم تر...»
2- در آغاز هر انقلابى، تحمل مشکلات و سعه صدر لازم است. «کفوا ایدیکم»
3- باید احساسات زودرس و شعارهاى توخالى را کنترل کرد. «کفوا ایدیکم»
4- دستورهاى خداوند، طبق مصالح واقعى است، نه تقاضاى مردم. «کُفّوا ایدیکم» (با توجّه به شأن نزول)
5 - همیشه و همه جا شمشیر کارساز نیست. در شرایط بحرانى و عدم آمادگى، نباید بهانه به دشمن قوى پنجه داد. «کُفّوا ایدیکم»
6- از رسول خدا و فرمان خدا جلو نیفتید و در امور دینى، اظهار سلیقه شخصى نکنید. «کفّوا ایدیکم»
7- با نماز که یاد خداست، آرامش درونى کسب کنید و با زکات، خلاهاى اقتصادى را پر کنید. «اقیموا الصلوة و آتواالزکاة»
8 - مسائل عبادى اسلام با مسائل اقتصادى آن بهم پیوسته است. «الصلوة، الزکاة»
9- در میان عبادات، نماز و زکات جایگاه ویژه دارد. «اقیموا الصلوة و آتوا الزکاة»
10- نماز بر زکات مقدّم است. (هر کجا نامى از این دو است، اوّل نام نماز است)
11- فرمان نماز و زکات قبل از جهاد صادر وتشریع شده است. «کُفّوا ایدیکم و اقیموا الصلوة...»
12 - خودسازى، مقدّم بر جامعه سازى است، آنکه اهل نماز و زکات نباشد، اهل اخلاص و ایثار هم نخواهد بود. «اقیموا الصلوة و آتواالزکاة»
13- آنان که زود داغ مى شوند، زود هم سرد مى شوند. آرى هر داغى، سرد مى شود، ولى هیچ پخته اى خام نمى شود. «کفّوا ایدیکم... فلما کتب... لِمَ کتبت»
14- انقلابى بودن مهم نیست، انقلابى ماندن مهم است. گاهى از شعار تا عمل فاصله زیاد است. «فلما کتب...اذا فریق منهم یخشون»
15- فرمان جهاد، وسیله آزمایش مردم است. «کتب... القتال... فریقمنهم یخشون»
17- عامل مهم ترک جهاد، دلبستگى هاى دنیوى است. «لولااخرتنا الى اجل»
16- سرچشمه اعتراض به فرمان جهاد ترس است. «یخشون... لِمَ کتبت»
18- به فرمان هاى خدا و زمان صدور آنها اعتراض نکنید. در برابر امر الهى، محاسبات زمانى و مکانى خود را کنار بگذارید. «لولا اخّرتنا الى اجل قریب»
19- اعتراض به فرمان خدا نشانه بى تقوایى است. «لِمَ کتبت... خیرٌ لمن اتّقى»
20- اگر چشم اندازتان را وسیع تر از این جهان مادّى قرار دهید، به متاع اندک دنیا دلبسته نمىشوید. «والاخرة خیر»
21- کامیابان آخرت، تنها اهل تقوایند. «خیر لمن اتّقى»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است