display result search
- 4014
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 97 سوره آل عمران
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره آل عمران - آیه 97
فِیهِ ءَایَتٌ بَیِّنَتٌ مَّقَامُ إِبْرَ هِیمَ وَمَنْ دَخَلَهُ کَانَ ءَامِناً وَلِلَّهِ عَلَى الْنَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِّىٌ عَنِ الْعَلَمِینَ
ترجمه
در آن (خانه) نشانه هاى روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است و هر کس به آن درآید، درامان است وبراى خدا بر عهده مردم است که قصد حج آن خانه را نمایند، (البتّه) هرکه توانایى این راه را دارد. و هرکس کفر ورزد (وبا داشتن توانایى به حج نرود، بداند که) همانا خداوند از همه جهانیان بىنیاز است.
مکّه و کعبه، نمایشگاهى از قدرت و نشانه هاى الهى، وتاریخ آن مملوّ از خاطرات و سرگذشتهایى است که توجّه به آنها درسآموز و عبرتانگیز مى باشد. در ساختن آن ابراهیم (ع) بنّایى، و اسماعیل (ع) کارگرى مى کرده اند. سپاهیان فیلسوار ابرهه که به قصد ویرانى آن آمده اند، به قدرت الهى توسط پرندگان ابابیل نابود شده اند. دیوار آن به هنگام تولّد علىّ (ع) براى مادرش شکافته مى شود تا در داخل آن، نوزادى متولد شود که در آینده اى نه چندان دور، بتهاى داخل آن را فرو ریزد. بلال، برده سیاهپوست حبشى، در برابر چشمان حیرت زده اشراف مکّه بر بالاى آن اذان مى گوید و روزى نیز مى رسد که آخرین حجّت الهى به دیوار آن تکیه زده و نداى نجات انسان ها را سر مى دهد و عالم را به اسلام دعوت مى کند.
مکّه، شهر أمن الهى است که هر کس در آن وارد شود، در امان است. حتّى اگر جنایتکار وارد مسجدالحرام شود، نمى توان متعرّض او شد، تنها مى توان او را در مضیقه قرار داد تا خود مجبور به خارج شدن شود.
در کنار کعبه، مقام ابراهیم است. به گفته روایات، مقام ابراهیم سنگى است که به هنگام ساختن کعبه و بالا بردن دیوارهاى آن، زیر پاى ابراهیم علیه السلام قرار داشت و اثر پاى آن حضرت بر روى آن مانده است. بقاى این سنگ و اثر پا روى آن، از قرنها پیش از عیسى 0ع) و موسى (ع) با آن همه تغییر وتحوّلى که در کعبه واطراف آن در اثر حمله ها، سیل ها و خرابى ها بوجود آمده، خود نشانه اى از قدرت الهى است.
«حج» به معناى قصد همراه با حرکت است و «مَحجّة» به راه صاف و مستقیم مى گویند که انسان را به مقصد مى رساند. حج در اسلام به معناى قصد خانه خدا و انجام اعمال مربوط به آن است.
پیامبر اسلام به علىّ (ع) فرمود: «تارک الحج و هو مستطیع کافر» هر توانمندى که حج را انکار و ترک کند، کافر است. و کسى که امروز و فردا کند تا بمیرد، گویا یهودى و نصرانى از دنیا رفته است.
استطاعت مالى براى حج، لازم نیست از خود انسان باشد، بلکه اگر کسى دیگرى را میهمان کند، یا هزینه حجّ او را بپردازد، او مستطیع شده وحج بر او واجب است.
امام صادق (ع) درباره «آیات بیّنات» فرمودند: مقصود مقام ابراهیم، حجرالاسود و حجر اسماعیل است. و از آن حضرت پرسیدند مراد از «مَن دخله» کعبه است یا حرم؟ حضرت فرمودند: حرم.
شخصى از امام صادق (ع) درباره «مَن دخله کان آمنا» سؤال کرد: حضرت فرمودند: کسى که این خانه را قصد کند و بداند که این همان خانه اى است که خداوند رفتن به آنرا فرمان داده، و اهل بیت را نیز آنگونه که باید بشناسد، او در دنیا و آخرت درامان خواهد بود.
پیام ها
1- در خانه خدا، نشانه هاى روشن بسیار است. نشانه هاى قداست و معنویّت، خاطرات انبیا از آدم تا خاتم، مطاف بودن براى انبیا و قبله گاه براى همه نمازگزاران. «فیه آیات بیّنات»
2- ابراهیم (ع) مقامى دارد که جاى پاى او، به مکّه ارزش داده است. «مقام ابراهیم»
3- بر خلاف تفکّر وهابیّت، اگر جماد در جوار اولیاى خدا قرار گیرد، قداست مى یابد. «مقام ابراهیم»
4- از امتیازات اسلام آن است که یک منطقه از زمین را منطقه امن قرار داده، تا ضعیف و قوى در کنار یکدیگر مجتمع شوند. «مَن دخله کان آمنا»
5 - واجبات، یک نوع تعهّد الهى برگردن انسان است. «وللّه علىالنّاس حِجّالبیت»
6- حج، باید خالصانه و تنها براى خدا باشد. «للّه على النّاس حِجّ البیت»
7- تکلیف و وظیفه، به مقدار توان است. توان فرد از نظر مالى و بدنى، و فراهم بودن شرایط بیرونى. «من استطاع الیه سبیلاً»
8 - استطاعت شرط حج است. «من استطاع الیه سبیلاً»
9- انکار حج و ترک آن، سبب کفر است. «و من کفر»
10- فایده انجام دستورات الهى، به خود انسان برمى گردد وگرنه خداوند نیازى به اعمال ما ندارد. «فان اللّه غنىّ عن العالمین»
11- خداوند دعوت مى کند، ولى منّت نمى کشد. «وللّه على النّاس حِجّ البیت... و من کفر فانّ اللّه غنىّ عنالعالمین»
منبع: پایگاه درس های از قرآن
فِیهِ ءَایَتٌ بَیِّنَتٌ مَّقَامُ إِبْرَ هِیمَ وَمَنْ دَخَلَهُ کَانَ ءَامِناً وَلِلَّهِ عَلَى الْنَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ سَبِیلاً وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِّىٌ عَنِ الْعَلَمِینَ
ترجمه
در آن (خانه) نشانه هاى روشن، (از جمله) مقام ابراهیم است و هر کس به آن درآید، درامان است وبراى خدا بر عهده مردم است که قصد حج آن خانه را نمایند، (البتّه) هرکه توانایى این راه را دارد. و هرکس کفر ورزد (وبا داشتن توانایى به حج نرود، بداند که) همانا خداوند از همه جهانیان بىنیاز است.
مکّه و کعبه، نمایشگاهى از قدرت و نشانه هاى الهى، وتاریخ آن مملوّ از خاطرات و سرگذشتهایى است که توجّه به آنها درسآموز و عبرتانگیز مى باشد. در ساختن آن ابراهیم (ع) بنّایى، و اسماعیل (ع) کارگرى مى کرده اند. سپاهیان فیلسوار ابرهه که به قصد ویرانى آن آمده اند، به قدرت الهى توسط پرندگان ابابیل نابود شده اند. دیوار آن به هنگام تولّد علىّ (ع) براى مادرش شکافته مى شود تا در داخل آن، نوزادى متولد شود که در آینده اى نه چندان دور، بتهاى داخل آن را فرو ریزد. بلال، برده سیاهپوست حبشى، در برابر چشمان حیرت زده اشراف مکّه بر بالاى آن اذان مى گوید و روزى نیز مى رسد که آخرین حجّت الهى به دیوار آن تکیه زده و نداى نجات انسان ها را سر مى دهد و عالم را به اسلام دعوت مى کند.
مکّه، شهر أمن الهى است که هر کس در آن وارد شود، در امان است. حتّى اگر جنایتکار وارد مسجدالحرام شود، نمى توان متعرّض او شد، تنها مى توان او را در مضیقه قرار داد تا خود مجبور به خارج شدن شود.
در کنار کعبه، مقام ابراهیم است. به گفته روایات، مقام ابراهیم سنگى است که به هنگام ساختن کعبه و بالا بردن دیوارهاى آن، زیر پاى ابراهیم علیه السلام قرار داشت و اثر پاى آن حضرت بر روى آن مانده است. بقاى این سنگ و اثر پا روى آن، از قرنها پیش از عیسى 0ع) و موسى (ع) با آن همه تغییر وتحوّلى که در کعبه واطراف آن در اثر حمله ها، سیل ها و خرابى ها بوجود آمده، خود نشانه اى از قدرت الهى است.
«حج» به معناى قصد همراه با حرکت است و «مَحجّة» به راه صاف و مستقیم مى گویند که انسان را به مقصد مى رساند. حج در اسلام به معناى قصد خانه خدا و انجام اعمال مربوط به آن است.
پیامبر اسلام به علىّ (ع) فرمود: «تارک الحج و هو مستطیع کافر» هر توانمندى که حج را انکار و ترک کند، کافر است. و کسى که امروز و فردا کند تا بمیرد، گویا یهودى و نصرانى از دنیا رفته است.
استطاعت مالى براى حج، لازم نیست از خود انسان باشد، بلکه اگر کسى دیگرى را میهمان کند، یا هزینه حجّ او را بپردازد، او مستطیع شده وحج بر او واجب است.
امام صادق (ع) درباره «آیات بیّنات» فرمودند: مقصود مقام ابراهیم، حجرالاسود و حجر اسماعیل است. و از آن حضرت پرسیدند مراد از «مَن دخله» کعبه است یا حرم؟ حضرت فرمودند: حرم.
شخصى از امام صادق (ع) درباره «مَن دخله کان آمنا» سؤال کرد: حضرت فرمودند: کسى که این خانه را قصد کند و بداند که این همان خانه اى است که خداوند رفتن به آنرا فرمان داده، و اهل بیت را نیز آنگونه که باید بشناسد، او در دنیا و آخرت درامان خواهد بود.
پیام ها
1- در خانه خدا، نشانه هاى روشن بسیار است. نشانه هاى قداست و معنویّت، خاطرات انبیا از آدم تا خاتم، مطاف بودن براى انبیا و قبله گاه براى همه نمازگزاران. «فیه آیات بیّنات»
2- ابراهیم (ع) مقامى دارد که جاى پاى او، به مکّه ارزش داده است. «مقام ابراهیم»
3- بر خلاف تفکّر وهابیّت، اگر جماد در جوار اولیاى خدا قرار گیرد، قداست مى یابد. «مقام ابراهیم»
4- از امتیازات اسلام آن است که یک منطقه از زمین را منطقه امن قرار داده، تا ضعیف و قوى در کنار یکدیگر مجتمع شوند. «مَن دخله کان آمنا»
5 - واجبات، یک نوع تعهّد الهى برگردن انسان است. «وللّه علىالنّاس حِجّالبیت»
6- حج، باید خالصانه و تنها براى خدا باشد. «للّه على النّاس حِجّ البیت»
7- تکلیف و وظیفه، به مقدار توان است. توان فرد از نظر مالى و بدنى، و فراهم بودن شرایط بیرونى. «من استطاع الیه سبیلاً»
8 - استطاعت شرط حج است. «من استطاع الیه سبیلاً»
9- انکار حج و ترک آن، سبب کفر است. «و من کفر»
10- فایده انجام دستورات الهى، به خود انسان برمى گردد وگرنه خداوند نیازى به اعمال ما ندارد. «فان اللّه غنىّ عن العالمین»
11- خداوند دعوت مى کند، ولى منّت نمى کشد. «وللّه على النّاس حِجّ البیت... و من کفر فانّ اللّه غنىّ عنالعالمین»
منبع: پایگاه درس های از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است