display result search
- 8488
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیات 1 و2 سوره آل عمران
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره آل عمران آیات 1و2
الم
اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ
ترجمه
الف لام میم
خداوند که معبودى جز او نیست، زنده وپاینده است.
در جلد اوّل تفسیر، درباره آیه «بِسم اللّه الرّحمن الرّحیم» گفته شد که از جایگاه خاصّى برخوردار و خود آیه اى مستقل است. گفتن آن در اوّل هر کار سفارش شده و تکرار آن در ابتداى هر سوره، نشانه اهمیّت آن است. «بسم اللَّه» مخصوص اسلام نیست و پیامبران دیگر نیز این آیه را با همین عبارت بکار برده اند. اینکه «بسم اللَّه» با حرف «باء» شروع شده که به معناى استمداد و کمک خواهى است، نشانه آن است که بدون خواست و اراده او هیچ کارى صورت نمى گیرد.
استعانت از خدا، یعنى کمک گرفتن از تمام صفات او. او رحمن و رحیم است و چشم امید ما به رحمت اوست، رحمتى گسترده و عمومى براى این جهان و آن جهان. آرى! دیگران یا رحم ندارند و یا رحمشان محدود به افراد خاص و یا زمان و مکان خاصّى است و هدفشان از رحم کردن بازگشت آن است، نظیر علفى که به حیوان یا دانه اى که به مرغ مى دهند تا از او بهره مند شوند. رحمتى گسترده و ابدى براى همه بدون قصد بازگشت مخصوص خداوند است. پس از چنین خداى رحمن و رحیمى استمداد کنیم و بگوییم: «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»
چنانکه در سوره بقره ذکر شد «الم» از حروف مقطعه است. شاید مشهورترین و بهترین نظر درباره حروف مقطعه همین باشد که بگوییم رمزى است میان خدا و پیامبرش. و یا اعلام این موضوع باشد که قرآن، کلام الهى نیز از همین حروف الفبا تألیف یافته، ولى با این حال معجزه است. اگر شما هم مى توانید از همین حروف، کتابى همچون قرآن بیاورید. همان گونه که قدرت الهى از خاک، انسان مى آفریند ولى بشر از خاک، سفال و آجر و کوزه مى سازد. این تفاوت قدرت الهى با قدرت بشرى است.
حروف مقطّعه «الم» در ابتداى شش سوره بقره، آلعمران، عنکبوت، روم، لقمان و سجده آمده است.
امام صادق (ع) فرمودند: «الم» در اوّل سوره آل عمران، رمز این جمله است: «اَنا اللّه المجید» یعنى منم خداى مجید.
«قَیّوم» به کسى گفته مى شود که خود به دیگرى تکیه نداشته باشد، ولى دیگران به او تکیه دارند و یا قوام بخش همه چیز است.
خداوند در آفریدن، تدبیر و تسلّط کامل دارد. عوامل و اسباب مادّى وسیله پیدایش مى شوند، ولى مستقل نیستند و سبب بودنشان از خودشان نیست. موجودات دیگر، علم، حیات و قدرت مستقلّى ندارند. تنها او زنده اى است که زندگى هر موجود زنده وابسته به اوست.
در دعاى جوشن کبیر مى خوانیم: او قبل از هر زنده اى زنده و بعد از هر زنده اى زنده است. هیچ زنده اى شریک او نیست و به کسى نیاز ندارد. جان همهى زنده ها و رزق آنها به دست اوست. او زنده اى است که زنده بودن خود را از کسى ارث نبرده است.
سیماى سوره آلعمران
سوره آلعمران داراى دویست آیه است و آیات آن از یک نظام و هماهنگى خاصّى برخوردارند. این سوره در مدینه نازل شد و نزول آن زمانى بود که نداى دعوت اسلام درجهان آن روز بلند و دشمنان حساس و گوش به زنگ شده بودند.
چنانکه در تفسیر المیزان آمده است، عدّهاى از مسیحیان منطقه نجرانِ یمن، براى شنیدن سخنان پیامبر به مدینه آمدند که هشتاد وچند آیه اوّل این سوره براى توضیح معارفاسلام به آنان یکجا نازل گردید و با ماجراى مباهله به انجام رسید.
همچنین ماجراى جنگ اُحد و دعوت مسلمانان به صبر و پایدارى، در این سوره مطرح شده است. نام این سوره بر اساس آیات 33 و 35 آن مىباشد که ماجراى تولّد مریم فرزند عِمران را بیان مىدارد. لذا مراد از آلعمران در این سوره، حضرت مریم و حضرت عیسى مى باشند، گرچه نام پدر حضرت موسى نیز، عمران بوده است.
پیام ها
1- توحید، سرلوحه کتب آسمانى است. «لااله الاّ هو»
2- شرط معبود شدن، داشتن کمالات ذاتى است و تنها خداوند است که قائم به ذات خویش و بىنیاز مطلق است. «الحىّ القیّوم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
الم
اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ
ترجمه
الف لام میم
خداوند که معبودى جز او نیست، زنده وپاینده است.
در جلد اوّل تفسیر، درباره آیه «بِسم اللّه الرّحمن الرّحیم» گفته شد که از جایگاه خاصّى برخوردار و خود آیه اى مستقل است. گفتن آن در اوّل هر کار سفارش شده و تکرار آن در ابتداى هر سوره، نشانه اهمیّت آن است. «بسم اللَّه» مخصوص اسلام نیست و پیامبران دیگر نیز این آیه را با همین عبارت بکار برده اند. اینکه «بسم اللَّه» با حرف «باء» شروع شده که به معناى استمداد و کمک خواهى است، نشانه آن است که بدون خواست و اراده او هیچ کارى صورت نمى گیرد.
استعانت از خدا، یعنى کمک گرفتن از تمام صفات او. او رحمن و رحیم است و چشم امید ما به رحمت اوست، رحمتى گسترده و عمومى براى این جهان و آن جهان. آرى! دیگران یا رحم ندارند و یا رحمشان محدود به افراد خاص و یا زمان و مکان خاصّى است و هدفشان از رحم کردن بازگشت آن است، نظیر علفى که به حیوان یا دانه اى که به مرغ مى دهند تا از او بهره مند شوند. رحمتى گسترده و ابدى براى همه بدون قصد بازگشت مخصوص خداوند است. پس از چنین خداى رحمن و رحیمى استمداد کنیم و بگوییم: «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»
چنانکه در سوره بقره ذکر شد «الم» از حروف مقطعه است. شاید مشهورترین و بهترین نظر درباره حروف مقطعه همین باشد که بگوییم رمزى است میان خدا و پیامبرش. و یا اعلام این موضوع باشد که قرآن، کلام الهى نیز از همین حروف الفبا تألیف یافته، ولى با این حال معجزه است. اگر شما هم مى توانید از همین حروف، کتابى همچون قرآن بیاورید. همان گونه که قدرت الهى از خاک، انسان مى آفریند ولى بشر از خاک، سفال و آجر و کوزه مى سازد. این تفاوت قدرت الهى با قدرت بشرى است.
حروف مقطّعه «الم» در ابتداى شش سوره بقره، آلعمران، عنکبوت، روم، لقمان و سجده آمده است.
امام صادق (ع) فرمودند: «الم» در اوّل سوره آل عمران، رمز این جمله است: «اَنا اللّه المجید» یعنى منم خداى مجید.
«قَیّوم» به کسى گفته مى شود که خود به دیگرى تکیه نداشته باشد، ولى دیگران به او تکیه دارند و یا قوام بخش همه چیز است.
خداوند در آفریدن، تدبیر و تسلّط کامل دارد. عوامل و اسباب مادّى وسیله پیدایش مى شوند، ولى مستقل نیستند و سبب بودنشان از خودشان نیست. موجودات دیگر، علم، حیات و قدرت مستقلّى ندارند. تنها او زنده اى است که زندگى هر موجود زنده وابسته به اوست.
در دعاى جوشن کبیر مى خوانیم: او قبل از هر زنده اى زنده و بعد از هر زنده اى زنده است. هیچ زنده اى شریک او نیست و به کسى نیاز ندارد. جان همهى زنده ها و رزق آنها به دست اوست. او زنده اى است که زنده بودن خود را از کسى ارث نبرده است.
سیماى سوره آلعمران
سوره آلعمران داراى دویست آیه است و آیات آن از یک نظام و هماهنگى خاصّى برخوردارند. این سوره در مدینه نازل شد و نزول آن زمانى بود که نداى دعوت اسلام درجهان آن روز بلند و دشمنان حساس و گوش به زنگ شده بودند.
چنانکه در تفسیر المیزان آمده است، عدّهاى از مسیحیان منطقه نجرانِ یمن، براى شنیدن سخنان پیامبر به مدینه آمدند که هشتاد وچند آیه اوّل این سوره براى توضیح معارفاسلام به آنان یکجا نازل گردید و با ماجراى مباهله به انجام رسید.
همچنین ماجراى جنگ اُحد و دعوت مسلمانان به صبر و پایدارى، در این سوره مطرح شده است. نام این سوره بر اساس آیات 33 و 35 آن مىباشد که ماجراى تولّد مریم فرزند عِمران را بیان مىدارد. لذا مراد از آلعمران در این سوره، حضرت مریم و حضرت عیسى مى باشند، گرچه نام پدر حضرت موسى نیز، عمران بوده است.
پیام ها
1- توحید، سرلوحه کتب آسمانى است. «لااله الاّ هو»
2- شرط معبود شدن، داشتن کمالات ذاتى است و تنها خداوند است که قائم به ذات خویش و بىنیاز مطلق است. «الحىّ القیّوم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان