display result search
- 1389
- 1000
- 1000
- 1000
چگونه شیعه شدیم؟، جلسه دوازدهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «چگونه شیعه شدیم؟»، جلسه دوازدهم، سال 1401
خدای متعال در جنگ بدر معجزات گسترده‌ای کرد، برای اینکه مسلمین کم بودند، خدای متعال می‌خواست به این‌ها بفهماند که اگر ایمان داشته باشید «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»پیروز و برتر و بالا هستید.
چون ممکن بود آن تازه مسلمان‌ها بگویند که شعار نده، ما کم هستیم و سلاح نداریم، گرسنه هستیم، آن‌ها تجهیزات جنگی دارند و حرفه‌ای هستند و پول دارند و سیر هستند و شتر و اسب دارند.
اینجا خدای متعال با یک معجزه مقدّماتی و سه معجزه، یعنی کم دیدنِ دشمن که نترسند، حضور ملائکه برای پیروزی و آرامش، آن کاری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم کردند «وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَى»، و حضور امیرالمؤمنین صلوات الله علیه مسلمان‌ها پیروز شدند.
بعضی از منابع تاریخی نوشته‌اند آن ابتدای کار که خواستند سه به سه بجنگند، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هر سه نفر را کشتند. خیلی چیزهای دیگر هم هست، مثل اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند رأیت یعنی پرچم یا عَلَم در دست امیرالمؤمنین صلوات الله علیه باشد.
هر سپاهی علامتی در جنگ دارد. شما دسته‌های عزاداری را دیده‌اید که عَلَمی به همراه خود دارند، آن عَلَم یا عَلَم‌های تیغه‌دار است یا یک پرچم بزرگ است که روی آن نام هیئت و سال تأسیس و نام منطقه را نوشته‌اند، این علامتِ آن سپاه است، مانند پلاک ماشین.
هر کجا که بخواهد جنگ صورت بگیرد ابتدا به سراغ علمدار می‌روند. در همین دفاع مقدس، گاهی برای اینکه این پرچم را ثابت نگه دارند ده‌ها نفر کشته شده‌اند که پرچم بالا بماند، مدام پرچم و صاحب پرچم را می‌زنند.
در کربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام علمدار هستند. امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در جایی از نهج البلاغه فرمودند: پرچم را به دست هر بچه‌ای ندهید، پرچم باید به دست آبروی سپاه باشد. هر کسی در جنگ فرار کند درواقع خودش ضایع می‌شود، اما اگر علمدار فرار کند لشگر ضایع می‌شود.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در همه جنگ‌ها امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را امیر می‌کردند، یعنی امیر و فرمانده لشگر بودند، و علمدار. این کار به چند جهت سخت است، چون در اینصورت آن کسی که می‌خواهد بجنگد یک دستِ او گیرِ عَلَم است، یعنی در جنگ تن به تن یک دست او بند می‌شود و نمی‌تواند با آن کاری کند، باید با یک دست بجنگد، این کار خیلی مشکلی است. همه‌ی تیراندازی‌ها و حمله‌ها همیشه روی علمدار است. برای اینکه اگر علمدار بخورد در واقع لشگر زمین خورده است، روحیه کم می‌شود، همیشه هر کجا که بزرگ را بزنند بقیه روحیه خودشان را از دست می‌دهند.
در خیلی از جنگ‌ها وقتی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه علمدار را زدند مابقی رفتند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند علمدار امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است. بعد به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: «أَنْتَ صَاحِبُ رَایَتِی فِی اَلدُّنْیَا وَ صَاحِبُ لِوَائِی فِی اَلْآخِرَهِ»، تو در قیامت هم، وقتی همه‌ی مردم در روز قیامت گرفتار هستند که ببینند چه می‌شود، آن‌هایی که شیعه تو هستند و مسلمانان حقیقی هستند، وقتی پرچم تو را می‌بینند زیر پرچم تو جمع می‌شوند، تو علامت حق هستی.
خدای متعال در جنگ بدر معجزات گسترده‌ای کرد، برای اینکه مسلمین کم بودند، خدای متعال می‌خواست به این‌ها بفهماند که اگر ایمان داشته باشید «أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ»پیروز و برتر و بالا هستید.
چون ممکن بود آن تازه مسلمان‌ها بگویند که شعار نده، ما کم هستیم و سلاح نداریم، گرسنه هستیم، آن‌ها تجهیزات جنگی دارند و حرفه‌ای هستند و پول دارند و سیر هستند و شتر و اسب دارند.
اینجا خدای متعال با یک معجزه مقدّماتی و سه معجزه، یعنی کم دیدنِ دشمن که نترسند، حضور ملائکه برای پیروزی و آرامش، آن کاری که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم کردند «وَمَا رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَمَى»، و حضور امیرالمؤمنین صلوات الله علیه مسلمان‌ها پیروز شدند.
بعضی از منابع تاریخی نوشته‌اند آن ابتدای کار که خواستند سه به سه بجنگند، امیرالمؤمنین صلوات الله علیه هر سه نفر را کشتند. خیلی چیزهای دیگر هم هست، مثل اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند رأیت یعنی پرچم یا عَلَم در دست امیرالمؤمنین صلوات الله علیه باشد.
هر سپاهی علامتی در جنگ دارد. شما دسته‌های عزاداری را دیده‌اید که عَلَمی به همراه خود دارند، آن عَلَم یا عَلَم‌های تیغه‌دار است یا یک پرچم بزرگ است که روی آن نام هیئت و سال تأسیس و نام منطقه را نوشته‌اند، این علامتِ آن سپاه است، مانند پلاک ماشین.
هر کجا که بخواهد جنگ صورت بگیرد ابتدا به سراغ علمدار می‌روند. در همین دفاع مقدس، گاهی برای اینکه این پرچم را ثابت نگه دارند ده‌ها نفر کشته شده‌اند که پرچم بالا بماند، مدام پرچم و صاحب پرچم را می‌زنند.
در کربلا حضرت اباالفضل العباس علیه السلام علمدار هستند. امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در جایی از نهج البلاغه فرمودند: پرچم را به دست هر بچه‌ای ندهید، پرچم باید به دست آبروی سپاه باشد. هر کسی در جنگ فرار کند درواقع خودش ضایع می‌شود، اما اگر علمدار فرار کند لشگر ضایع می‌شود.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در همه جنگ‌ها امیرالمؤمنین صلوات الله علیه را امیر می‌کردند، یعنی امیر و فرمانده لشگر بودند، و علمدار. این کار به چند جهت سخت است، چون در اینصورت آن کسی که می‌خواهد بجنگد یک دستِ او گیرِ عَلَم است، یعنی در جنگ تن به تن یک دست او بند می‌شود و نمی‌تواند با آن کاری کند، باید با یک دست بجنگد، این کار خیلی مشکلی است. همه‌ی تیراندازی‌ها و حمله‌ها همیشه روی علمدار است. برای اینکه اگر علمدار بخورد در واقع لشگر زمین خورده است، روحیه کم می‌شود، همیشه هر کجا که بزرگ را بزنند بقیه روحیه خودشان را از دست می‌دهند.
در خیلی از جنگ‌ها وقتی امیرالمؤمنین صلوات الله علیه علمدار را زدند مابقی رفتند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند علمدار امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است. بعد به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: «أَنْتَ صَاحِبُ رَایَتِی فِی اَلدُّنْیَا وَ صَاحِبُ لِوَائِی فِی اَلْآخِرَهِ»، تو در قیامت هم، وقتی همه‌ی مردم در روز قیامت گرفتار هستند که ببینند چه می‌شود، آن‌هایی که شیعه تو هستند و مسلمانان حقیقی هستند، وقتی پرچم تو را می‌بینند زیر پرچم تو جمع می‌شوند، تو علامت حق هستی.
تاکنون نظری ثبت نشده است