display result search
- 772
- 1000
- 1000
- 1000
آثار گریه عالم بر سیدالشهداء، جلسه هشتم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "آثار گریه عالم بر سیدالشهداء"، جلسه هشتم، سال 1400
در سوره مبارکه اسراء قران کریم فرموده است: «وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ»(اسراء/33) بحث ما در آیاتی بود که تأویل به عاشورا شده یا عاشورا مصداقش است. یکی از آیاتی که دلالت بر این می کند که خدای متعال سید الشهداء را در این میدان یاری می کنند و پیروزی نصیب حضرت می شود همین آیه شریفه است.
خدای متعال در آیات اولیه این سوره از یک طغیان خبر داده است: «لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیراً»(اسراء/4) شما دوبار در زمین فساد می کنید و یک علو کبیر دارید. ظاهرا این آیه ناظر به قوم یهود و حوادثی که قبل از اسلام داشتند است، ولی در تأویل این آیه گفته شده که این دو مرتبه فسادی که در روی زمین کردند یکی قتل وجود مقدس امیرالمؤمنین است و دیگری قتل امام مجتبی است و آن علو کبیر هم قتل سید الشهداست.
این آیات در ساحت تأویل، ناظر به یهود امت اسلام است. ما یک یهودی داریم که در امت حضرت موسی بودند و بعد از رحلت حضرت مسیر امت را تغییر دادند و نگذاشتند کار به دست وصی حضرت برسد و در دل تغییر این مسیر خودشان به قدرت رسیدند و دین را تبدیل کردند به ابزار قدرت «اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ»(تؤبه/31) یک یهود هم داریم که در همین امت مسلمان وجود دارد. حضرت فرمودند آنچه در قوم حضرت موسی واقع شده طابق النعل بالنعل در امت من واقع می شود. لذا هر کجای قرآن که از بنی اسرائیل بحث بشود، تأویلش امت اسلام است. از جمله این بحث ها، همین بحث فساد و علو است که ناظر به یهود همین امت است.
در ضمن آیات سوره اسراء آمده است: «وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ» ظاهر این آیه مسئله حرمت قتل نفس محترمه است. اگر نفس، نفس محترم است، حق ندارید او را بکشید. یک جایی نفس احترام ندارد و اصلا در مقابل دین خدا ایستاده و اهل نصب و عداوت با خداست، این نفس اصلا محترم نیست. ولی نفسی که محترم و مؤمن است و شما حق ندارید خونش را بریزید «إِلاَّ بِالْحَقِّ» مگر این که کسی از شما را کشته باشد و شما بخواهید قصاص کنید؛ اینجا اگر هم مؤمن باشد می توانید قصاص کنید. پس مواظب باشید خون محترمی را نریزید مگر جایی که خدای متعال به شما حق داده باشد. در ادامه می فرماید «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً» اگر کسی مظلومانه کشته بشود «فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً» ما برای ولی این دم، یک حق و اجازه و سلطه ای قرار داده ایم و می تواند انتقام بگیرد و قصاص بکند. ولی باید مواظب باشد که زیاده روی نکند «فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ»؛ یعنی اگر یک نفر را از شما کشتند، شما حق دارید یک نفر را قصاص کنید نه بیشتر. پس این آیه شریفه در عین حالی که از آلوده شدن دست انسان به خون مؤمنین منع می کند، اجازه قصاص را هم می دهد و در اجازه قصاص هم می فرماید حق زیاده روی ندارید.
خدای متعال حتما در مقابل این اسراف و علو کبیر، این ها را عقوبت می کند. خون سید الشهداء که بدون عقوبت نمی شود. عقوبتش هم جمع شدن کل بساط شیطنت در عالم است. امام زمان کل بساط شیطنت را به خون خواهی سید الشهداء جمع می کنند. «فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ» می خواهد بگوید این کار اصلا اسراف نیست. حالا غیر از این که خیلی از سران آن قتله و شیاطین، در دوره رجعت به دنیا برمی گردند و قصاص می شوند، ذریه آن ها هم قصاص می شوند. می دانید در رجعت هم بزرگان و سران مؤمنین رجعت می کنند و هم سران کفار. لذا غیر از آن انتقام هایی که از این رجعت کنندگان گرفته می شود، حضرت کل بساط شیطان و ذریه این ها را از بین می برد و این آیه می خواهد بگوید این کار اسراف نیست. همان گونه که می شود در ثواب عمل شریک شد، عقاب هم همین طور است. جبهه کفار، عمل یکدیگر را دوست می دارند و با پیروزی همدیگر خوشحال می شوند. دشمنان فعلی حضرت امیر از این که معاویه در صفین به حسب ظاهر بر حضرت غلبه کرد ناراحت نیستند. دشمنان امیرالمؤمنین از ماجرای سقیفه و صفین و جمل ناراحت نیستند، بلکه خوشحالند. بنابراین این طور در عقاب آن ها شریک می شوند.
ما در عالم دو تا جبهه تاریخی داریم؛ جبهه حق و جبهه باطل. شما وقتی آیات قرآن را می شنوید که حضرت موسی بر فرعون پیروز شد، لذت می برید و هیچ غصه ای نمی خورید که چرا فرعون و یارانش در آب غرق شدند؛ این حب و بغض، مشارکت در ثواب می آورد. ما همه انبیاء را ما قبول داریم و لذا در ثواب همه آن ها هم شریک هستیم. جبهه باطل هم همین طور است. این ها به خاطر نیاتشان در عذاب هم شریکند و یک عذاب مضاعفی دارند. در روز قیامت وقتی پیروان سران جبهه باطل به خدا عرضه می دارند که خدایا این ها ما را گول زدند، عذاب آن ها را دو برابر قرار بده، خدای متعال می فرماید: «لِکُلٍّ ضِعْفٌ»(اعراف/38) همان قدری که آن ها در گناه شما شریکند، شما هم در گناه آن ها شریک هستید.
امام زمان پرچم دار حق اند و وقتی ظهور می کنند پرچم امام حسین دستشان است و همان راه را ادامه می دهند. اگر کسی آمد در جبهه حضرت، امنیت پیدا می کند، ولی اگر مقابل امام زمان علیه السلام ایستاد و دشمنی کرد خونش هدر می شود. کسانی که مقابل امام زمان می ایستند همان هایی هستند که در جبهه بنی امیه اند و مقابل امام حسین ایستادند؛ این ها همان ذراری و نسل قاتلین سید الشهداء هستند. لذا اگر مقابل امام زمان بایستند، وقتی حضرت خون خواهی می کنند و می خواهند راه امام حسین را در عالم باز بکنند با آن ها می جنگند و آن ها را از بین می برند.
در سوره مبارکه اسراء قران کریم فرموده است: «وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ»(اسراء/33) بحث ما در آیاتی بود که تأویل به عاشورا شده یا عاشورا مصداقش است. یکی از آیاتی که دلالت بر این می کند که خدای متعال سید الشهداء را در این میدان یاری می کنند و پیروزی نصیب حضرت می شود همین آیه شریفه است.
خدای متعال در آیات اولیه این سوره از یک طغیان خبر داده است: «لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبیراً»(اسراء/4) شما دوبار در زمین فساد می کنید و یک علو کبیر دارید. ظاهرا این آیه ناظر به قوم یهود و حوادثی که قبل از اسلام داشتند است، ولی در تأویل این آیه گفته شده که این دو مرتبه فسادی که در روی زمین کردند یکی قتل وجود مقدس امیرالمؤمنین است و دیگری قتل امام مجتبی است و آن علو کبیر هم قتل سید الشهداست.
این آیات در ساحت تأویل، ناظر به یهود امت اسلام است. ما یک یهودی داریم که در امت حضرت موسی بودند و بعد از رحلت حضرت مسیر امت را تغییر دادند و نگذاشتند کار به دست وصی حضرت برسد و در دل تغییر این مسیر خودشان به قدرت رسیدند و دین را تبدیل کردند به ابزار قدرت «اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ»(تؤبه/31) یک یهود هم داریم که در همین امت مسلمان وجود دارد. حضرت فرمودند آنچه در قوم حضرت موسی واقع شده طابق النعل بالنعل در امت من واقع می شود. لذا هر کجای قرآن که از بنی اسرائیل بحث بشود، تأویلش امت اسلام است. از جمله این بحث ها، همین بحث فساد و علو است که ناظر به یهود همین امت است.
در ضمن آیات سوره اسراء آمده است: «وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ» ظاهر این آیه مسئله حرمت قتل نفس محترمه است. اگر نفس، نفس محترم است، حق ندارید او را بکشید. یک جایی نفس احترام ندارد و اصلا در مقابل دین خدا ایستاده و اهل نصب و عداوت با خداست، این نفس اصلا محترم نیست. ولی نفسی که محترم و مؤمن است و شما حق ندارید خونش را بریزید «إِلاَّ بِالْحَقِّ» مگر این که کسی از شما را کشته باشد و شما بخواهید قصاص کنید؛ اینجا اگر هم مؤمن باشد می توانید قصاص کنید. پس مواظب باشید خون محترمی را نریزید مگر جایی که خدای متعال به شما حق داده باشد. در ادامه می فرماید «وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً» اگر کسی مظلومانه کشته بشود «فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً» ما برای ولی این دم، یک حق و اجازه و سلطه ای قرار داده ایم و می تواند انتقام بگیرد و قصاص بکند. ولی باید مواظب باشد که زیاده روی نکند «فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ»؛ یعنی اگر یک نفر را از شما کشتند، شما حق دارید یک نفر را قصاص کنید نه بیشتر. پس این آیه شریفه در عین حالی که از آلوده شدن دست انسان به خون مؤمنین منع می کند، اجازه قصاص را هم می دهد و در اجازه قصاص هم می فرماید حق زیاده روی ندارید.
خدای متعال حتما در مقابل این اسراف و علو کبیر، این ها را عقوبت می کند. خون سید الشهداء که بدون عقوبت نمی شود. عقوبتش هم جمع شدن کل بساط شیطنت در عالم است. امام زمان کل بساط شیطنت را به خون خواهی سید الشهداء جمع می کنند. «فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ» می خواهد بگوید این کار اصلا اسراف نیست. حالا غیر از این که خیلی از سران آن قتله و شیاطین، در دوره رجعت به دنیا برمی گردند و قصاص می شوند، ذریه آن ها هم قصاص می شوند. می دانید در رجعت هم بزرگان و سران مؤمنین رجعت می کنند و هم سران کفار. لذا غیر از آن انتقام هایی که از این رجعت کنندگان گرفته می شود، حضرت کل بساط شیطان و ذریه این ها را از بین می برد و این آیه می خواهد بگوید این کار اسراف نیست. همان گونه که می شود در ثواب عمل شریک شد، عقاب هم همین طور است. جبهه کفار، عمل یکدیگر را دوست می دارند و با پیروزی همدیگر خوشحال می شوند. دشمنان فعلی حضرت امیر از این که معاویه در صفین به حسب ظاهر بر حضرت غلبه کرد ناراحت نیستند. دشمنان امیرالمؤمنین از ماجرای سقیفه و صفین و جمل ناراحت نیستند، بلکه خوشحالند. بنابراین این طور در عقاب آن ها شریک می شوند.
ما در عالم دو تا جبهه تاریخی داریم؛ جبهه حق و جبهه باطل. شما وقتی آیات قرآن را می شنوید که حضرت موسی بر فرعون پیروز شد، لذت می برید و هیچ غصه ای نمی خورید که چرا فرعون و یارانش در آب غرق شدند؛ این حب و بغض، مشارکت در ثواب می آورد. ما همه انبیاء را ما قبول داریم و لذا در ثواب همه آن ها هم شریک هستیم. جبهه باطل هم همین طور است. این ها به خاطر نیاتشان در عذاب هم شریکند و یک عذاب مضاعفی دارند. در روز قیامت وقتی پیروان سران جبهه باطل به خدا عرضه می دارند که خدایا این ها ما را گول زدند، عذاب آن ها را دو برابر قرار بده، خدای متعال می فرماید: «لِکُلٍّ ضِعْفٌ»(اعراف/38) همان قدری که آن ها در گناه شما شریکند، شما هم در گناه آن ها شریک هستید.
امام زمان پرچم دار حق اند و وقتی ظهور می کنند پرچم امام حسین دستشان است و همان راه را ادامه می دهند. اگر کسی آمد در جبهه حضرت، امنیت پیدا می کند، ولی اگر مقابل امام زمان علیه السلام ایستاد و دشمنی کرد خونش هدر می شود. کسانی که مقابل امام زمان می ایستند همان هایی هستند که در جبهه بنی امیه اند و مقابل امام حسین ایستادند؛ این ها همان ذراری و نسل قاتلین سید الشهداء هستند. لذا اگر مقابل امام زمان بایستند، وقتی حضرت خون خواهی می کنند و می خواهند راه امام حسین را در عالم باز بکنند با آن ها می جنگند و آن ها را از بین می برند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان