display result search
- 890
- 1000
- 1000
- 1000
دشواری همراهی با اولیاء الهی، جلسه اول
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "دشواری همراهی با اولیاء الهی"، " آسان بودن سیر با امام حسین (ع)"، جلسه اول، سال 1397
همراهی با انبیاء و اولیاء الهی و معصومین علیهم السلام کار دشواری است بخصوص در این سفر سخت، که در آن، هر قدمی که پیش می رویم کار دشوارتر، امتحان ها سخت تر و مسیر دشوارتر می گردد چرا که قرار است مراتب بالاتری از اخلاص برای انسان حاصل شود. به همین خاطر انسان هر قدمی که با اولیاء خدا پیش می رود کار سخت تر می گردد این قافله ای که با وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله به راه افتاده است، عوالمی دارند و در هر عالمی جمع خاصی با حضرت همراهند و کسانی که توانسته اند عوالم مختلفی را با حضرت سیر کنند و در مقامات با حضرت باشند بسیار معدود هستند. داستان سیدالشهداء علیه السلام که جزو سخت ترین امتحانات و ابتلائات عالم و شاید سخت ترین آنها باشد و حضرت با تمام توان آن را به انجام رساندند، همراهی با حضرت در این سیر و مقامات را طی کردن کار آسانی نیست. لذا با اینکه تمام اصحاب سیدالشهداء فوق العاده می باشند و این اصحاب هم شامل اصحاب در عاشورا و هم شامل خون خواهان و سایر افراد در طول تاریخ هم می شود و این جبهه جبهه گسترده ای است؛ آنان که خودشان را به کربلا رساندند و در پیش روی حضرت به شهادت رسیدند و یاری حضرت را به پس از عاشورا و با خونخواهی موکول نکردند؛ تعدادی معدود هستند. این اصحاب خاص هم، درجاتی دارند. همراهی با سیدالشهداء(ع) درجاتی دارد و در هر درجه ای هم امتحان سخت تر می شود و به جایی می رسد که در آنجا ثبات قدم کار دشواری است و حتی ترک اولی هم ما را از همراهی با حضرت باز می دارد و نمی توانیم در آن مقام با حضرت سیر داشته باشیم. یکی از مراحل همراهی با حضرت، همراهی با حضرت در مقام محمود که شفاعت است می باشد. یعنی انسان به جایی می رسد که در شفاعت و دستگیری واسطه می شود. اما دقت شود این شفاعت به این صورت است که حضرت اصل و ما فرع هستیم و نباید اینگونه گمان شود که ما هم مستقل در کنار حضرت شفاعت می کنیم. بلکه ما واسطه رساندن دیگران به شفاعت حضرت هستیم.
بنابراین سیر با حضرت سیدالشهداء(ع) درجایی دارد که از یک جای آسانی شروع می شود اما در یک جایی هم از مو باریک تر و از شمشیر تیزتر می گردد. در چنین مقامی است که شخص حتی با یک ترک اولی هم، بهره همراهیش کم می شود. با این حال، سیر با امام حسین(ع) سیری است که آسان شده است. از توجه و بکاء و غیره شروع می شود تا اینکه انسان به جایی برسد که تلاش کند نشاط و غصه های خود را همراه با معصوم قرار دهد که در آن وقت است که به دنبال محبت و ولایت می باشد. اگر انسان بتواند در تمام مقامات نشاط و انبساطش را در تمامی مقامات تابع معصوم قرار دهد و بلکه تعالی پیدا کند و در وادی حزن و انبساط معصوم سیر کند، به معیت در درجات عالیه می رسد. لذا سیر در عزاداری سیدالشهداء هم دارای مقاماتی است و تمام کسانی که در عزاداری سیدالشهداء هستند، یک درجه ندارد. آنچه این سیر را آسان می کند این است که این سیر از جاهای آسانی شروع می شود و این امتحانات را آسان می کند. اگر انسان بتواند تلاش کند که درجات بالاتر بکاء و حزن برای سیدالشهداء برایش حاصل شود، درجات بالاتر از تبری و فاصله گرفتن از دشمن و همرای با حضرت، و همچنین درجات بالاتری از ثبات قدم در محضر سیدالشهداء برای انسان حاصل می شود.
وادی حزن حضرت سیدالشهداء، وادی است که در تمام عوالم حضور دارد و امکان دارد که انسان جهنمی با این حزن وارد بهشت شود و باز هم امکان دارد با حزن بالاتری، وارد درجه بالاتری از بهشت شویم تا آنجا که امام رضا فرمودند: «مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى». انسان می تواند با حزن بر سیدالشهداء در آن درجات عالیه به معیت با معصوم برسد.
همراهی با انبیاء و اولیاء الهی و معصومین علیهم السلام کار دشواری است بخصوص در این سفر سخت، که در آن، هر قدمی که پیش می رویم کار دشوارتر، امتحان ها سخت تر و مسیر دشوارتر می گردد چرا که قرار است مراتب بالاتری از اخلاص برای انسان حاصل شود. به همین خاطر انسان هر قدمی که با اولیاء خدا پیش می رود کار سخت تر می گردد این قافله ای که با وجود مقدس نبی اکرم صلی الله علیه و آله به راه افتاده است، عوالمی دارند و در هر عالمی جمع خاصی با حضرت همراهند و کسانی که توانسته اند عوالم مختلفی را با حضرت سیر کنند و در مقامات با حضرت باشند بسیار معدود هستند. داستان سیدالشهداء علیه السلام که جزو سخت ترین امتحانات و ابتلائات عالم و شاید سخت ترین آنها باشد و حضرت با تمام توان آن را به انجام رساندند، همراهی با حضرت در این سیر و مقامات را طی کردن کار آسانی نیست. لذا با اینکه تمام اصحاب سیدالشهداء فوق العاده می باشند و این اصحاب هم شامل اصحاب در عاشورا و هم شامل خون خواهان و سایر افراد در طول تاریخ هم می شود و این جبهه جبهه گسترده ای است؛ آنان که خودشان را به کربلا رساندند و در پیش روی حضرت به شهادت رسیدند و یاری حضرت را به پس از عاشورا و با خونخواهی موکول نکردند؛ تعدادی معدود هستند. این اصحاب خاص هم، درجاتی دارند. همراهی با سیدالشهداء(ع) درجاتی دارد و در هر درجه ای هم امتحان سخت تر می شود و به جایی می رسد که در آنجا ثبات قدم کار دشواری است و حتی ترک اولی هم ما را از همراهی با حضرت باز می دارد و نمی توانیم در آن مقام با حضرت سیر داشته باشیم. یکی از مراحل همراهی با حضرت، همراهی با حضرت در مقام محمود که شفاعت است می باشد. یعنی انسان به جایی می رسد که در شفاعت و دستگیری واسطه می شود. اما دقت شود این شفاعت به این صورت است که حضرت اصل و ما فرع هستیم و نباید اینگونه گمان شود که ما هم مستقل در کنار حضرت شفاعت می کنیم. بلکه ما واسطه رساندن دیگران به شفاعت حضرت هستیم.
بنابراین سیر با حضرت سیدالشهداء(ع) درجایی دارد که از یک جای آسانی شروع می شود اما در یک جایی هم از مو باریک تر و از شمشیر تیزتر می گردد. در چنین مقامی است که شخص حتی با یک ترک اولی هم، بهره همراهیش کم می شود. با این حال، سیر با امام حسین(ع) سیری است که آسان شده است. از توجه و بکاء و غیره شروع می شود تا اینکه انسان به جایی برسد که تلاش کند نشاط و غصه های خود را همراه با معصوم قرار دهد که در آن وقت است که به دنبال محبت و ولایت می باشد. اگر انسان بتواند در تمام مقامات نشاط و انبساطش را در تمامی مقامات تابع معصوم قرار دهد و بلکه تعالی پیدا کند و در وادی حزن و انبساط معصوم سیر کند، به معیت در درجات عالیه می رسد. لذا سیر در عزاداری سیدالشهداء هم دارای مقاماتی است و تمام کسانی که در عزاداری سیدالشهداء هستند، یک درجه ندارد. آنچه این سیر را آسان می کند این است که این سیر از جاهای آسانی شروع می شود و این امتحانات را آسان می کند. اگر انسان بتواند تلاش کند که درجات بالاتر بکاء و حزن برای سیدالشهداء برایش حاصل شود، درجات بالاتر از تبری و فاصله گرفتن از دشمن و همرای با حضرت، و همچنین درجات بالاتری از ثبات قدم در محضر سیدالشهداء برای انسان حاصل می شود.
وادی حزن حضرت سیدالشهداء، وادی است که در تمام عوالم حضور دارد و امکان دارد که انسان جهنمی با این حزن وارد بهشت شود و باز هم امکان دارد با حزن بالاتری، وارد درجه بالاتری از بهشت شویم تا آنجا که امام رضا فرمودند: «مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى». انسان می تواند با حزن بر سیدالشهداء در آن درجات عالیه به معیت با معصوم برسد.
کاربر مهمان
کاربر مهمان