display result search
- 630
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر سوره ی حجرات، جلسه هفدهم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع "تفسیر سوره ی حجرات"، جلسه هفدهم، سال 1399
آیات سوره مبارکه حجرات به اینجا منتهی شد که بحث از اخوت ایمانی می کند و می فرماید اگر دو طائفه از مومنین وارد درگیری و جنگ و قتال شدند شما بین آنها صلح ایجاد کنید، ولی اگر یکی از آنها بر دیگری تجاوز کرد با آن کسی که باغی است، وارد قتال شوید تا جایی که امر الهی را بپذیرد. مبنای صلح هم باید عدل و قسط باشد و خدای متعال کسانی را که اهل قسط هستند و قسط را به پا می دارند دوست می دارند. مومنون با هم برادرند، بنابراین کسانی که بین آنها صلح ایجاد می کنید، هم خودشان با هم برادرند و هم برادر شما هستند. هم شما با آنها اخوت دارید هم آنها با هم دیگر اخوت دارند لذا این رابطه باید اصلاح بشود. تقوای الهی پیشه کنید شاید مورد رحمت الهی واقع بشوید. این آیات بعد از آیاتی است که نسبت به یک فاسقی که در امت نبی اکرم خبری می آورد هشدار داده و با این خبر می خواهد بین این طائفه نزاع و درگیری ایجاد بکند. بعد از آن که این هشدار می دهد می فرماید تبین کنید و رجوع به وجود مقدس نبی اکرم کنید. بعد از این داستان از درگیری بین مومنین و اخوت بین مومنین صحبت کرده است.
در روایات ما یک مطلبی آمده که ما در بیان قرآن دو امام داریم. یک امامی که دعوت به حق می کند و هدایت الهی می کند و یک امامی که دعوت به نار می کند. بنابراین کانه دو جریان امامت می شود، یکی ائمه ای که از طرف خدای متعال هستند و یکی هم ائمه کفر و ضلال «فَمَنْ وَالاهُمْ وَ اتَّبَعَهُمْ وَ صَدَّقَهُمْ فَهُوَ مِنِّی» کسی موالات آنها را داشته باشد و آنها را تبعیت و تصدیق بکند از امت من است و در قیامت با من ملاقات می کند که این یک نکته ای است که در روایات توضیح داده شده «أَلَا وَ مَنْ ظَلَمَهُم » ولی از آن طرف اگر کسی در حق این ائمه ظلم کند من پیغمبر همه هستم ولی اینطور نیست همه امت به من ملحق شوند و از من باشند؛ کسانی از امت با من و از من هستند که، با ائمه ای که خدای متعال از من قرار داده موالات داشته باشند و تبعیت کنند. این یک روایت که از آن استفاده می شود، روز قیامت محاسبات مردم بر محور امامشان است. این امام ها برای خودشان اشیاء و پیروانی دارند، در واقع یک امتی دارند و آن جمعیتی که حول امام عدل جمع می شوند بر محور امام عدل یک اخوتی بینشان شکل می گیرد که این اخوت شعاع آن پیروی از امام است. این اخوت، اخوت ایمانی و بر محور امام است. این را هم خدای متعال در سوره مبارکه آل عمران توضیح داده است؛ اخوتی که شکل می گیرد بین مومنین، این رابطه اخوت رابطه ای است که محورش امام است، یعنی اینطور نیست که مومنین اگر خودشان دور هم جمع بشوند منهای امامِ حق، یک رابطه اخوت بینشان شکل بگیرد. این رابطه اخوت بر محور امام است اگر حول امام جمع شدند، اگر تجمع شان بر محور امام بود آن وقت یک رابطه اخوت بینشان شکل می گیرد.
ایمان که رشته ارتباط ما با حضرت حق است، رشته محبت و معرفت است؛ این محبت و معرفت تبدیل می شود به یک روابط بین مومنین و به عکس یک نوعی مقابله و تبری با جبهه دشمنان، که این از فروع ایمان است. از شعب ایمان است که منشعب می شود در وجود مومن، این روابط اخوتی هم که در جامعه مومنین شکل می گیرد دقیقا بر همین محور است. یعنی انسان وقتی ارتباط با امام پیدا کرد تولی با امام پیدا کرد جزو امت امام شد این ارتباط با امام تبدیل می شود به ارتباط با مومنین دیگر، این ارتباط ارتباطِ اخوت است. ارتباط اخوت با جامعه مومنین یک ارتباطی است که بر محور تعلق به امام و تولی به امام و محبت امام شکل می گیرد. باید این را تحلیل کرد که اصل این رابطه اخوت موالات با امام است و آن موالات تبدیل می شود به موالات با دوستان حضرت، بعد از دل این موالات یک صفاتی پیدا می شود.
بر محور تولی به امامِ حق یک اخوتی فراتر از این شکل می گیرد. آن اخوت صرفا اخوت تشریعی نیست که شارع حکم کرده مومنین با هم برادر باشند.حقیقتا یک رشته و ارتباط حقیقی بین مومنینی که بر محور امام جمع می شوند پیدا می شود. این ارتباط از فروع ارتباط با امام است که اینقدر محترم است و ارتباط با امام هم مسیر ارتباط با حضرت حق است. مومنین بر محور امام همینطور که محبتشان به امام باید گسترش پیدا کند -تکالیفی که نسبت به امام داریم به اصطلاح قدردانی از همان رابطه ایمانی است که خدا بین ما برقرار کرده است- بین مومنین هم بر محور امام یک رابطه ای است و شکرش همین احکامی است که بر آن بار شده. عرض کردم ده ها باب است در روایات ما نه ده ها روایت، در هر باب یک معارفی هست. در مقابله رابطه اخوت بین مومنین حول امامِ حق، رابطه عداوت قرار دارد. این رابطه حول امام باطل شکل میگیرد و رو به سوی جهنم دارد.
آیات سوره مبارکه حجرات به اینجا منتهی شد که بحث از اخوت ایمانی می کند و می فرماید اگر دو طائفه از مومنین وارد درگیری و جنگ و قتال شدند شما بین آنها صلح ایجاد کنید، ولی اگر یکی از آنها بر دیگری تجاوز کرد با آن کسی که باغی است، وارد قتال شوید تا جایی که امر الهی را بپذیرد. مبنای صلح هم باید عدل و قسط باشد و خدای متعال کسانی را که اهل قسط هستند و قسط را به پا می دارند دوست می دارند. مومنون با هم برادرند، بنابراین کسانی که بین آنها صلح ایجاد می کنید، هم خودشان با هم برادرند و هم برادر شما هستند. هم شما با آنها اخوت دارید هم آنها با هم دیگر اخوت دارند لذا این رابطه باید اصلاح بشود. تقوای الهی پیشه کنید شاید مورد رحمت الهی واقع بشوید. این آیات بعد از آیاتی است که نسبت به یک فاسقی که در امت نبی اکرم خبری می آورد هشدار داده و با این خبر می خواهد بین این طائفه نزاع و درگیری ایجاد بکند. بعد از آن که این هشدار می دهد می فرماید تبین کنید و رجوع به وجود مقدس نبی اکرم کنید. بعد از این داستان از درگیری بین مومنین و اخوت بین مومنین صحبت کرده است.
در روایات ما یک مطلبی آمده که ما در بیان قرآن دو امام داریم. یک امامی که دعوت به حق می کند و هدایت الهی می کند و یک امامی که دعوت به نار می کند. بنابراین کانه دو جریان امامت می شود، یکی ائمه ای که از طرف خدای متعال هستند و یکی هم ائمه کفر و ضلال «فَمَنْ وَالاهُمْ وَ اتَّبَعَهُمْ وَ صَدَّقَهُمْ فَهُوَ مِنِّی» کسی موالات آنها را داشته باشد و آنها را تبعیت و تصدیق بکند از امت من است و در قیامت با من ملاقات می کند که این یک نکته ای است که در روایات توضیح داده شده «أَلَا وَ مَنْ ظَلَمَهُم » ولی از آن طرف اگر کسی در حق این ائمه ظلم کند من پیغمبر همه هستم ولی اینطور نیست همه امت به من ملحق شوند و از من باشند؛ کسانی از امت با من و از من هستند که، با ائمه ای که خدای متعال از من قرار داده موالات داشته باشند و تبعیت کنند. این یک روایت که از آن استفاده می شود، روز قیامت محاسبات مردم بر محور امامشان است. این امام ها برای خودشان اشیاء و پیروانی دارند، در واقع یک امتی دارند و آن جمعیتی که حول امام عدل جمع می شوند بر محور امام عدل یک اخوتی بینشان شکل می گیرد که این اخوت شعاع آن پیروی از امام است. این اخوت، اخوت ایمانی و بر محور امام است. این را هم خدای متعال در سوره مبارکه آل عمران توضیح داده است؛ اخوتی که شکل می گیرد بین مومنین، این رابطه اخوت رابطه ای است که محورش امام است، یعنی اینطور نیست که مومنین اگر خودشان دور هم جمع بشوند منهای امامِ حق، یک رابطه اخوت بینشان شکل بگیرد. این رابطه اخوت بر محور امام است اگر حول امام جمع شدند، اگر تجمع شان بر محور امام بود آن وقت یک رابطه اخوت بینشان شکل می گیرد.
ایمان که رشته ارتباط ما با حضرت حق است، رشته محبت و معرفت است؛ این محبت و معرفت تبدیل می شود به یک روابط بین مومنین و به عکس یک نوعی مقابله و تبری با جبهه دشمنان، که این از فروع ایمان است. از شعب ایمان است که منشعب می شود در وجود مومن، این روابط اخوتی هم که در جامعه مومنین شکل می گیرد دقیقا بر همین محور است. یعنی انسان وقتی ارتباط با امام پیدا کرد تولی با امام پیدا کرد جزو امت امام شد این ارتباط با امام تبدیل می شود به ارتباط با مومنین دیگر، این ارتباط ارتباطِ اخوت است. ارتباط اخوت با جامعه مومنین یک ارتباطی است که بر محور تعلق به امام و تولی به امام و محبت امام شکل می گیرد. باید این را تحلیل کرد که اصل این رابطه اخوت موالات با امام است و آن موالات تبدیل می شود به موالات با دوستان حضرت، بعد از دل این موالات یک صفاتی پیدا می شود.
بر محور تولی به امامِ حق یک اخوتی فراتر از این شکل می گیرد. آن اخوت صرفا اخوت تشریعی نیست که شارع حکم کرده مومنین با هم برادر باشند.حقیقتا یک رشته و ارتباط حقیقی بین مومنینی که بر محور امام جمع می شوند پیدا می شود. این ارتباط از فروع ارتباط با امام است که اینقدر محترم است و ارتباط با امام هم مسیر ارتباط با حضرت حق است. مومنین بر محور امام همینطور که محبتشان به امام باید گسترش پیدا کند -تکالیفی که نسبت به امام داریم به اصطلاح قدردانی از همان رابطه ایمانی است که خدا بین ما برقرار کرده است- بین مومنین هم بر محور امام یک رابطه ای است و شکرش همین احکامی است که بر آن بار شده. عرض کردم ده ها باب است در روایات ما نه ده ها روایت، در هر باب یک معارفی هست. در مقابله رابطه اخوت بین مومنین حول امامِ حق، رابطه عداوت قرار دارد. این رابطه حول امام باطل شکل میگیرد و رو به سوی جهنم دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است