display result search
- 6188
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 57 سوره بقره
سخنرانی حجت‌الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه‌ی 57
نکته ها:
پس از نجات بنیاسرائیل از سلطهی فرعون، به آنان دستور داده شد که وارد سرزمین فلسطین شوند. آنها به بهانهی اینکه در آنجا افراد ستمگری هستند، سرپیچی کرده و به حضرت موسی (ع) گفتند: با خدایت به جنگ آنان برو، ما همین جا نشستهایم. قهر خداوند آنها را فراگرفت و مدّت چهل سال در بیابانِ «تیه» ماندگار شدند، ولی خداوند در آنجا نیز برای آنان ابرها را چون سایهبان قرار داد و دو نوع غذای طبیعی و گوارا به نامهای مَنّ و سَلوی، در دسترس آنان گذاشت.
«غَمام» به ابر بیباران گفته میشود که فقط سایه ایجاد میکند، ابرهای باران دار را «سحاب»، «غیم» و«مزن» میگویند. «مَنّ»، به شیرهی مخصوص درختان که چون قطره بر روی آنها مینشیند، گفته میشود که همان صَمغ است و برخی به معنی عسل و قارچ گرفتهاند. «سَلوی» به پرندگانی مخصوص که شبیه کبوترند میگویند.
پیام ها:
1- ابر و باد و باران، به فرمان خداوند هستند. «ظَلَّلنا عَلَیکُمُ الغَمامَ»
2- رازق بودن خداوند، محدود به شرائط خاصّی نیست. در بیابان بیآب و علف هم، رزق طبیعی میفرستد. «َو َانزَلنا عَلیَکُم المَنّ وَالسّلوی»
3- خداوند، رزق انسان را از حلال و پاکیزه مقدّر کرده است. «طیّبات ما رَزَقناکُم»
4- تخلّف از فرامین الهی، ظلم بر خویشتن است. «اَنُفَسهُم یَظلَمون»
منبع: پایگاه درسهایی از قرآن
نکته ها:
پس از نجات بنیاسرائیل از سلطهی فرعون، به آنان دستور داده شد که وارد سرزمین فلسطین شوند. آنها به بهانهی اینکه در آنجا افراد ستمگری هستند، سرپیچی کرده و به حضرت موسی (ع) گفتند: با خدایت به جنگ آنان برو، ما همین جا نشستهایم. قهر خداوند آنها را فراگرفت و مدّت چهل سال در بیابانِ «تیه» ماندگار شدند، ولی خداوند در آنجا نیز برای آنان ابرها را چون سایهبان قرار داد و دو نوع غذای طبیعی و گوارا به نامهای مَنّ و سَلوی، در دسترس آنان گذاشت.
«غَمام» به ابر بیباران گفته میشود که فقط سایه ایجاد میکند، ابرهای باران دار را «سحاب»، «غیم» و«مزن» میگویند. «مَنّ»، به شیرهی مخصوص درختان که چون قطره بر روی آنها مینشیند، گفته میشود که همان صَمغ است و برخی به معنی عسل و قارچ گرفتهاند. «سَلوی» به پرندگانی مخصوص که شبیه کبوترند میگویند.
پیام ها:
1- ابر و باد و باران، به فرمان خداوند هستند. «ظَلَّلنا عَلَیکُمُ الغَمامَ»
2- رازق بودن خداوند، محدود به شرائط خاصّی نیست. در بیابان بیآب و علف هم، رزق طبیعی میفرستد. «َو َانزَلنا عَلیَکُم المَنّ وَالسّلوی»
3- خداوند، رزق انسان را از حلال و پاکیزه مقدّر کرده است. «طیّبات ما رَزَقناکُم»
4- تخلّف از فرامین الهی، ظلم بر خویشتن است. «اَنُفَسهُم یَظلَمون»
منبع: پایگاه درسهایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است