display result search
- 32235
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 2 سوره بقره
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بقره - آیه 2
ذَ لِکَ الکِتَبُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِّلْمُتَّقِینَ
ترجمه
آن کتاب (با عظمت که) در (حقّانیت) آن هیچ تردیدى راه ندارد، راهنماى پرهیزگاران است.
«لاریب فیه» یعنى در اینکه قرآن از سوى خداست، شکّى نیست. زیرا مطالب آن به گونه اى است که جایى براى این شکّ و تردید باقى نمى گذارد و اگر شکّى در کار باشد، بخاطر سوءظن و روحیّه لجاجت افراد است. چنانکه قرآن مى فرماید: «فهم فى رَیبهم یَتردّدون» آنان در شکّى که خود ایجاد مىکنند، سردرگم هستند.
هدف قرآن، هدایت مردم است و اگر به مسائلى از قبیل خلقتِ آسمانها و زمین و گیاهان و حیوانات و... اشاره کرده به خاطر آن است که توجّه مردم به آنها، موجب توجّه به علم و قدرت و حکمت خداوند گردد.
قرآن وسیله هدایت همه مردم است؛ «هدىً للنّاس» همانند خورشید بر همه مى تابد، ولى تنها کسانى از آن بهره مى برند که فطرتِ پاک داشته و در برابر حقّ خاضع باشند؛ «هدىً للمتّقین» همچنان که نور خورشید، تنها از شیشه تمیز عبور مى کند، نه از خشت وگِل. لذا فاسقان، ظالمان، کافران دلمردگان، مسرفان و تکذیب کنندگان از هدایت قرآن بهره مند نمى شوند.
سؤال: این آیه درباره قرآن و مطالب آن مى فرماید: «لاریب فیه» هیچ شکّى در آن نیست. در حالى که خود قرآن شکّ و تردید مخالفان را در این باره بیان مى دارد: یک جا مى فرماید: «انّنا لفى شکّ ممّا تَدعونا الیه مُریب»ما درباره آنچه ما را به آن مى خوانى، در شکّ هستیم. و در مورد شکّ در وحى و نبوّت نیز مى خوانیم: «بل هم فى شک من ذکرى» درباره قیامت نیز آمده: «لنعلم من یؤمن بالاخرة ممن هو منها فى شک» بنابراین چگونه مى فرماید: «لاریب فیه» هیچ شکّى در قرآن و محتواى آن نیست؟
پاسخ: مراد از جمله «لاریب فیه» آن نیست که کسى در آن شکّ نکرده و یا شکّ نمى کند، بلکه منظور آن است که حقّانیت قرآن به قدرى محکم است که جاى شکّ ندارد و اگر کسى شکّ کند به خاطر کور دلى خود اوست. چنانکه در آیه 66 سوره نمل مى فرماید: «بل هم فى شک بل هم منها عمون».
پیام ها
1- قرآن در عظمت، مقامى بس والا دارد. «ذلک» در ادبیات عرب، «ذلک» اسم اشاره به دور است. در اینجا به قرآن که در پیش روى ماست، با «ذلک» اشاره مى کند که از عظمتِ دست نایافتنى قرآن حکایت مى کند.
2- راهنما باید در روش دعوت و محتواى برنامه خود، قاطع و استوار باشد. جمله «لاریب فیه» نشانگر استوارى و استحکام قرآن است.
3- توانِ قرآن بر هدایت پرهیزکاران، خود بهترین دلیل بر اتقان و حقّانیت آن است. «هدى للمتقین»
4- تنها افراد پاک و پرهیزکار، از هدایت قرآن بهرهمند مى شوند. «هدى للمتقین» هرکس که ظرف دلش پاکتر باشد، بهرهمندى و نورگیرى او بیشتر است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
ذَ لِکَ الکِتَبُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِّلْمُتَّقِینَ
ترجمه
آن کتاب (با عظمت که) در (حقّانیت) آن هیچ تردیدى راه ندارد، راهنماى پرهیزگاران است.
«لاریب فیه» یعنى در اینکه قرآن از سوى خداست، شکّى نیست. زیرا مطالب آن به گونه اى است که جایى براى این شکّ و تردید باقى نمى گذارد و اگر شکّى در کار باشد، بخاطر سوءظن و روحیّه لجاجت افراد است. چنانکه قرآن مى فرماید: «فهم فى رَیبهم یَتردّدون» آنان در شکّى که خود ایجاد مىکنند، سردرگم هستند.
هدف قرآن، هدایت مردم است و اگر به مسائلى از قبیل خلقتِ آسمانها و زمین و گیاهان و حیوانات و... اشاره کرده به خاطر آن است که توجّه مردم به آنها، موجب توجّه به علم و قدرت و حکمت خداوند گردد.
قرآن وسیله هدایت همه مردم است؛ «هدىً للنّاس» همانند خورشید بر همه مى تابد، ولى تنها کسانى از آن بهره مى برند که فطرتِ پاک داشته و در برابر حقّ خاضع باشند؛ «هدىً للمتّقین» همچنان که نور خورشید، تنها از شیشه تمیز عبور مى کند، نه از خشت وگِل. لذا فاسقان، ظالمان، کافران دلمردگان، مسرفان و تکذیب کنندگان از هدایت قرآن بهره مند نمى شوند.
سؤال: این آیه درباره قرآن و مطالب آن مى فرماید: «لاریب فیه» هیچ شکّى در آن نیست. در حالى که خود قرآن شکّ و تردید مخالفان را در این باره بیان مى دارد: یک جا مى فرماید: «انّنا لفى شکّ ممّا تَدعونا الیه مُریب»ما درباره آنچه ما را به آن مى خوانى، در شکّ هستیم. و در مورد شکّ در وحى و نبوّت نیز مى خوانیم: «بل هم فى شک من ذکرى» درباره قیامت نیز آمده: «لنعلم من یؤمن بالاخرة ممن هو منها فى شک» بنابراین چگونه مى فرماید: «لاریب فیه» هیچ شکّى در قرآن و محتواى آن نیست؟
پاسخ: مراد از جمله «لاریب فیه» آن نیست که کسى در آن شکّ نکرده و یا شکّ نمى کند، بلکه منظور آن است که حقّانیت قرآن به قدرى محکم است که جاى شکّ ندارد و اگر کسى شکّ کند به خاطر کور دلى خود اوست. چنانکه در آیه 66 سوره نمل مى فرماید: «بل هم فى شک بل هم منها عمون».
پیام ها
1- قرآن در عظمت، مقامى بس والا دارد. «ذلک» در ادبیات عرب، «ذلک» اسم اشاره به دور است. در اینجا به قرآن که در پیش روى ماست، با «ذلک» اشاره مى کند که از عظمتِ دست نایافتنى قرآن حکایت مى کند.
2- راهنما باید در روش دعوت و محتواى برنامه خود، قاطع و استوار باشد. جمله «لاریب فیه» نشانگر استوارى و استحکام قرآن است.
3- توانِ قرآن بر هدایت پرهیزکاران، خود بهترین دلیل بر اتقان و حقّانیت آن است. «هدى للمتقین»
4- تنها افراد پاک و پرهیزکار، از هدایت قرآن بهرهمند مى شوند. «هدى للمتقین» هرکس که ظرف دلش پاکتر باشد، بهرهمندى و نورگیرى او بیشتر است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان