display result search
- 2453
- 1000
- 1000
- 1000
اطراف شیعیان را نوری فرا گرفته است
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالله فاطمی نیا با موضوع اطراف شیعیان را نوری فرا گرفته است
تمامی سفارش هایی که در دین اسلام موجب سعادت ما می شود مانند نوری است که انسان را به سمت خود می کشد. ما با انجام آنها خود را به میان این نور وارد می کنیم و این نور از ما در مقابل خطرات محافظت می کند. علی (ع) به منزله ی نوری است که شیعیان از آن بهره می برند. کسی که حب علی(علیه السلام) را در دل داشته باشد مقامی بالاتر از کعبه خواهد داشت و این روایت از امام موسی بن جعفر (ع) به ما رسیده است. در این میان وظیفه ی ما این است که ما این نورها را خرج نکنیم و از آنها نگهداری کنیم تا در قیامت و قبر گرفتار نشویم. نماز شب یکی دیگر از اموری است که موجب نورانیت انسان خواهد شد. گاهی خدواند برخی نعمت ها را به انسان می دهد تا او را بسنجد و گاهی قرار است که انسان نوعی سلوک عارفانه را تجربه کند.
آیت الله محمدتقی آملی می فرمودند که روزی در حرم امام علی (ع) مشغول خواندن نماز مستحبی بودم. وقتی به سلام های نماز رسیدم فقط یکی از آنها را خواندم. در همان لحظه مکاشفه ای حاصل شد و دو باغ دیدم که جلوه ای بی نظیر داشت. صدایی گفت این دو باغ برای آن دو سلامی بود که از گفتن آن امتناع کردی.
جناب نخودکی شخصی بود که به مرتبه ی والای انسانیت و بندگی رسیده بود و رمز این موفقیت را خرج نکردن همان نورهایی می دانست که در طول عمرش کسب کرده بود.
تمامی سفارش هایی که در دین اسلام موجب سعادت ما می شود مانند نوری است که انسان را به سمت خود می کشد. ما با انجام آنها خود را به میان این نور وارد می کنیم و این نور از ما در مقابل خطرات محافظت می کند. علی (ع) به منزله ی نوری است که شیعیان از آن بهره می برند. کسی که حب علی(علیه السلام) را در دل داشته باشد مقامی بالاتر از کعبه خواهد داشت و این روایت از امام موسی بن جعفر (ع) به ما رسیده است. در این میان وظیفه ی ما این است که ما این نورها را خرج نکنیم و از آنها نگهداری کنیم تا در قیامت و قبر گرفتار نشویم. نماز شب یکی دیگر از اموری است که موجب نورانیت انسان خواهد شد. گاهی خدواند برخی نعمت ها را به انسان می دهد تا او را بسنجد و گاهی قرار است که انسان نوعی سلوک عارفانه را تجربه کند.
آیت الله محمدتقی آملی می فرمودند که روزی در حرم امام علی (ع) مشغول خواندن نماز مستحبی بودم. وقتی به سلام های نماز رسیدم فقط یکی از آنها را خواندم. در همان لحظه مکاشفه ای حاصل شد و دو باغ دیدم که جلوه ای بی نظیر داشت. صدایی گفت این دو باغ برای آن دو سلامی بود که از گفتن آن امتناع کردی.
جناب نخودکی شخصی بود که به مرتبه ی والای انسانیت و بندگی رسیده بود و رمز این موفقیت را خرج نکردن همان نورهایی می دانست که در طول عمرش کسب کرده بود.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان