display result search
سخرانی آیت الله سید روح الله خاتمی پیرامون ایمان و آثار و مراتب آن
ایمان موجب رسیدن به مقامات عالی اخروی و دوری از عذاب الهی می شود و در دنیا، تحمل، صبر و پایداری انسان را افزایش می دهد. ایمان مراتب و درجات مختلفی دارد و ممکن است در شخصی زیاد و کم بشود. ایمان به معنی اعتقاد به خدا، پیامبر (ص) و شریعت است. انسان مومن علاوه بر این ها باید ملتزم و متعهد به ایمان و عمل خود باشد. قرآن می فرماید: وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ؛ این ها آیات خدا را می بینند، یقین می کنند که درست است ولی آن را انکار می کنند.
خداوند در قرآن در رابطه با کسانی که در ظاهر آن ها را مسلمان می دانیم، اعمال اسلام را برای آن ها واجب می دانیم و در محافل اسلامی شرکت می دهیم ولی آن ها در دل هایشان ایمان ندارند می فرماید: قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا و وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ.
امام علی علیه السلام خطاب به اصحاب می فرمایند: "شما که می گویید مومنید، از ایمان جز اسم چیزی به دل ندارید." احکام ظاهری اسلام در این انسان ها انجام می گیرد ولی نزد خدا جایگاه انسان مومن را ندارند.
اولین درجه ی ایمان طبق فرمایش امیر المومنین علیه السلام این گونه بیان شده است: ایمان دو قسم است، یک قسم در دل انسان کامل جا گرفته و یک قسم هم در حال نوسان است، وارد دل می شود ولی سست است، منحرف می شود و می آید و می رود.
میزان قوت و ضعف انسان در ایمان، به نسبت عمل و پایبندی به اطاعت از احکام اسلام مشخص می شود. ایمان صرف عقیده ی وجودی نیست، ایمان باید در عمل انسان ظهور پیدا کند.
در سوره ی ابراهیم آمده است: أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ؛ "آیا توجه نمی کنید که خداوند برای شما ایمان را مثل درخت خوب و پاکیزه ای که ریشه اش در زمین قرار گرفته است و از زمین تغذیه می کند و شاخه هایش به آسمان رفته و همیشه در هر وقتی میوه می دهد، مثال زده است." در نتیجه اگر عمل نباشد ایمان سودی ندارد.
از امام صادق (ع) سوال می پرسند: ایمان اعتقاد است یا عمل؟ آیا ایمان کم و زیاد می شود یا خیر؟ می فرمایند: ایمان عمل است، اعمال ظاهری دارد و اعمال قلبی که همان اعتقاد وجودی و قلبی است. ایمان مثل آبی که در تمام زمین جریان دارد، باید در دل و وجود و بدن جاری باشد.
امام سجاد (ع) می فرمایند: مرا به کامل ترین ایمان برسان. کامل ترین ایمان این است که همه ی اعضا و جوارح یک انسان بهترین عمل را از خود نشان دهد، و روح انسان در پاک ترین حالت باشد که نتیجه ی این ها حیات طیبه است که خداوند می فرماید: مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً، هر کسی چه زن باشد چه مرد، عمل صالح انجام دهد، ما به او حیات طیبه می بخشیم.
ایمان موجب رسیدن به مقامات عالی اخروی و دوری از عذاب الهی می شود و در دنیا، تحمل، صبر و پایداری انسان را افزایش می دهد. ایمان مراتب و درجات مختلفی دارد و ممکن است در شخصی زیاد و کم بشود. ایمان به معنی اعتقاد به خدا، پیامبر (ص) و شریعت است. انسان مومن علاوه بر این ها باید ملتزم و متعهد به ایمان و عمل خود باشد. قرآن می فرماید: وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ؛ این ها آیات خدا را می بینند، یقین می کنند که درست است ولی آن را انکار می کنند.
خداوند در قرآن در رابطه با کسانی که در ظاهر آن ها را مسلمان می دانیم، اعمال اسلام را برای آن ها واجب می دانیم و در محافل اسلامی شرکت می دهیم ولی آن ها در دل هایشان ایمان ندارند می فرماید: قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا و وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ.
امام علی علیه السلام خطاب به اصحاب می فرمایند: "شما که می گویید مومنید، از ایمان جز اسم چیزی به دل ندارید." احکام ظاهری اسلام در این انسان ها انجام می گیرد ولی نزد خدا جایگاه انسان مومن را ندارند.
اولین درجه ی ایمان طبق فرمایش امیر المومنین علیه السلام این گونه بیان شده است: ایمان دو قسم است، یک قسم در دل انسان کامل جا گرفته و یک قسم هم در حال نوسان است، وارد دل می شود ولی سست است، منحرف می شود و می آید و می رود.
میزان قوت و ضعف انسان در ایمان، به نسبت عمل و پایبندی به اطاعت از احکام اسلام مشخص می شود. ایمان صرف عقیده ی وجودی نیست، ایمان باید در عمل انسان ظهور پیدا کند.
در سوره ی ابراهیم آمده است: أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ؛ "آیا توجه نمی کنید که خداوند برای شما ایمان را مثل درخت خوب و پاکیزه ای که ریشه اش در زمین قرار گرفته است و از زمین تغذیه می کند و شاخه هایش به آسمان رفته و همیشه در هر وقتی میوه می دهد، مثال زده است." در نتیجه اگر عمل نباشد ایمان سودی ندارد.
از امام صادق (ع) سوال می پرسند: ایمان اعتقاد است یا عمل؟ آیا ایمان کم و زیاد می شود یا خیر؟ می فرمایند: ایمان عمل است، اعمال ظاهری دارد و اعمال قلبی که همان اعتقاد وجودی و قلبی است. ایمان مثل آبی که در تمام زمین جریان دارد، باید در دل و وجود و بدن جاری باشد.
امام سجاد (ع) می فرمایند: مرا به کامل ترین ایمان برسان. کامل ترین ایمان این است که همه ی اعضا و جوارح یک انسان بهترین عمل را از خود نشان دهد، و روح انسان در پاک ترین حالت باشد که نتیجه ی این ها حیات طیبه است که خداوند می فرماید: مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً، هر کسی چه زن باشد چه مرد، عمل صالح انجام دهد، ما به او حیات طیبه می بخشیم.
کاربر مهمان