- 4701
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 15 - 20 سوره فجر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فجر- آیه 15- 20
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَکْرَمَنِ
وَأَمَّآ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَهَانَنِ
کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ
وَلَا تَحَآضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلاً لَّمًّا
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً
ترجمه
امّا انسان، (طبعش چنین است که) هرگاه پروردگارش او را بیازماید و گرامیش داشته و نعمتش دهد، (مغرور گشته و) مىگوید: پروردگارم مرا گرامى داشته است.
ولى هرگاه او را بیازماید و روزى او را تنگ سازد، مىگوید: پروردگارم مرا خوار کرده است.
این چنین نیست؛ بلکه شما یتیم را گرامى نمىدارید.
و یکدیگر را بر اطعام بینوایان ترغیب نمىکنید.
و میراث را (به حق و ناحق) یکجا مىخورید.
و مال را بسیار دوست دارید.
«اَکلاً لمّا» یعنى یکجا خوردن، بدون دقت در این که حلال است یا حرام و آیا مال دیگران به آن اضافه شده یا نه. «لمّا» مصدر «لَمَمت» به معناى جمع و ضمیمه کردن است.
«جَمّا» به معناى زیاد و انباشته است.
رسول خدا فرمود: من و هر کسى که یتیمى را تحت تکفّل خود قرار دهد، در بهشت در کنار هم هستیم.
یکى از سنّتها و برنامه هاى قطعى خداوند، آزمایش مردم است؛ البتّه نه براى شناختن، بلکه براى ظهور خصلتها و بروز تلاشها تا بر اساس آن اجر و پاداش دهد.
آزمایشهاى الهى گوناگون است، گاهى با رفاه و ثروت انسان را آزمایش مى کند و گاهى با تنگدستى و مشکلات. ولى انسان عجول که از آزمایش الهى و اهداف آن غافل است، دست به قضاوتها و تحلیلها و تفسیرهاى غلط زده و از خداوند گلایه مى کند.
پیام ها
1- آزمایشهاى الهى، جلوه اى از در کمین بودن پروردگار نسبت به انسان است. «انّ ربّک لبالمرصاد فامّا الانسان اذا ما ابتلاه...»
2- آزمایش، وسیله تربیت و رشد انسان است. «الانسان ابتلاه ربّه»
3- دریافت هاى انسان بر اساس لطف اوست نه استحقاق ما. پس گرفتار غرور و عجب نشده و از آزمایش غفلت نکنید. «اکرمه و نعّمه»
4- نه فقر نشانه اهانت است و نه دارایى نشانه کرامت؛ بلکه هر دو وسیله آزمایش است. «ابتلاه... فاکرمه، ابتلاه فقدر علیه رزقه»
5 - مهمتر از جسم یتیم روح اوست که باید گرامى داشته شود. «تکرمون»
6- کمبودهاى روحى را با احترام و محبت جبران کنید. (اولین انتظار یتیمان احترام به شخصیّت آنان است) «تکرمون الیتیم»
7- در مورد کارهاى خداوند، قضاوت نابجا نکنید. دلیل تنگى رزق را بىاعتنائى خداوند نپندازید، بلکه نتیجه عملکرد خودتان بدانید.«کلاّ بل لاتکرمون الیتیم»
8 - احسان به دیگران، در رزق و روزى انسان نقش مهمى دارد. «لاتکرمون - فقدر علیه رزقه»
9- بینوایان نباید گرسنه بمانند. با انفاق خود، با تشویق دیگران باید به آنان رسیدگى کرد. «تحاضّون على طعام المسکین»
10- در درآمدهاى خود دقّت کنید؛ هر نانى مصرف کردنى نیست. «اکلاً لّما»
11- علاقه به مال فطرى است، آنچه مذموم است، علاقه شدید است «حُبّاً جمّاً»
12- تکریم خداوند از شما، باید سبب تکریم شما از یتیمان باشد. «اکرمه... لا تکرمون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَکْرَمَنِ
وَأَمَّآ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّى أَهَانَنِ
کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ
وَلَا تَحَآضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلاً لَّمًّا
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً
ترجمه
امّا انسان، (طبعش چنین است که) هرگاه پروردگارش او را بیازماید و گرامیش داشته و نعمتش دهد، (مغرور گشته و) مىگوید: پروردگارم مرا گرامى داشته است.
ولى هرگاه او را بیازماید و روزى او را تنگ سازد، مىگوید: پروردگارم مرا خوار کرده است.
این چنین نیست؛ بلکه شما یتیم را گرامى نمىدارید.
و یکدیگر را بر اطعام بینوایان ترغیب نمىکنید.
و میراث را (به حق و ناحق) یکجا مىخورید.
و مال را بسیار دوست دارید.
«اَکلاً لمّا» یعنى یکجا خوردن، بدون دقت در این که حلال است یا حرام و آیا مال دیگران به آن اضافه شده یا نه. «لمّا» مصدر «لَمَمت» به معناى جمع و ضمیمه کردن است.
«جَمّا» به معناى زیاد و انباشته است.
رسول خدا فرمود: من و هر کسى که یتیمى را تحت تکفّل خود قرار دهد، در بهشت در کنار هم هستیم.
یکى از سنّتها و برنامه هاى قطعى خداوند، آزمایش مردم است؛ البتّه نه براى شناختن، بلکه براى ظهور خصلتها و بروز تلاشها تا بر اساس آن اجر و پاداش دهد.
آزمایشهاى الهى گوناگون است، گاهى با رفاه و ثروت انسان را آزمایش مى کند و گاهى با تنگدستى و مشکلات. ولى انسان عجول که از آزمایش الهى و اهداف آن غافل است، دست به قضاوتها و تحلیلها و تفسیرهاى غلط زده و از خداوند گلایه مى کند.
پیام ها
1- آزمایشهاى الهى، جلوه اى از در کمین بودن پروردگار نسبت به انسان است. «انّ ربّک لبالمرصاد فامّا الانسان اذا ما ابتلاه...»
2- آزمایش، وسیله تربیت و رشد انسان است. «الانسان ابتلاه ربّه»
3- دریافت هاى انسان بر اساس لطف اوست نه استحقاق ما. پس گرفتار غرور و عجب نشده و از آزمایش غفلت نکنید. «اکرمه و نعّمه»
4- نه فقر نشانه اهانت است و نه دارایى نشانه کرامت؛ بلکه هر دو وسیله آزمایش است. «ابتلاه... فاکرمه، ابتلاه فقدر علیه رزقه»
5 - مهمتر از جسم یتیم روح اوست که باید گرامى داشته شود. «تکرمون»
6- کمبودهاى روحى را با احترام و محبت جبران کنید. (اولین انتظار یتیمان احترام به شخصیّت آنان است) «تکرمون الیتیم»
7- در مورد کارهاى خداوند، قضاوت نابجا نکنید. دلیل تنگى رزق را بىاعتنائى خداوند نپندازید، بلکه نتیجه عملکرد خودتان بدانید.«کلاّ بل لاتکرمون الیتیم»
8 - احسان به دیگران، در رزق و روزى انسان نقش مهمى دارد. «لاتکرمون - فقدر علیه رزقه»
9- بینوایان نباید گرسنه بمانند. با انفاق خود، با تشویق دیگران باید به آنان رسیدگى کرد. «تحاضّون على طعام المسکین»
10- در درآمدهاى خود دقّت کنید؛ هر نانى مصرف کردنى نیست. «اکلاً لّما»
11- علاقه به مال فطرى است، آنچه مذموم است، علاقه شدید است «حُبّاً جمّاً»
12- تکریم خداوند از شما، باید سبب تکریم شما از یتیمان باشد. «اکرمه... لا تکرمون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است