display result search
- 8893
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 1 - 7 سوره مدثر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مدثر- آیه 1 -7
یَآ أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ
قُمْ فَأَنذِرْ
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ
وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ
وَلَا تَمْنُن تَسْتَکْثِرُ
وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ
ترجمه
اى ردا بر خود کشیده.
به پا خیز و هشدار ده.
و پروردگارت را بزرگ بدار.
و لباست را پاکیزه دار.
و از پلیدى دور شو.
و (در عطا) منّت مگذار.
و(کارت را) بزرگ مشمار و به خاطر پروردگارت صبر کن.
در قرآن، دو مرتبه کلمه «قُم» آمده که هر دو خطاب به پیامبر اکرم است، یکى براى نماز شب و خودسازى «قم اللّیل» و دیگرى براى ارشاد و جامعه سازى. «قم فانذر»
«مدّثر» از «دِثار» به معناى لباس بلندى است که روى سایر لباسها به تن مىکنند و یا به هنگام خواب روى خود مى کشند. (در مقابل «شِعار» که لباس زیر است.)
فرمان «کبِّر» را در تکبیرهاى اذان و اقامه و تکبیرةالاحرام و همچنین تسبیحات اربعه نمازهاى واجب ملاحظه مىکنیم.
امام صادقعلیه السلام فرمود: منظور از «و ثیابک فطّهر» آن است که لباس خود را کوتاه کن. زیرا در جاهلیّت، بزرگان لباس ها را به قدرى بلند مىگرفتند که قسمتى از آن بر روى زمین کشیده مىشد و افرادى را اجیر مى کردند که آن قسمت را همراه آنها بیاورد.
و امام کاظمعلیه السلام فرمود: مراد از «ثیابک فطهّر»، بالا زدن جامه براى جلوگیرى از به زمین کشیده شدن آن و آلوده شدن آن است.
کلمه «رُجز» مترادف «رِجس» به معناى پلیدى و آلودگى است و لذا در مورد هر گونه گناه، شرک، بت، عذاب و هر عمل و اخلاق ناروا به کار رفته است.
در حدیث مىخوانیم: «لا تعطى تلتمس اکثر منها» یعنى چیزى به دیگران عطا مکن که انتظار بازگشت بیشترى داشته باشى. و در حدیث دیگر مى خوانیم: «لا تستکثر ما عملت من خیرٍ للّه» یعنى کار نیکى را که براى خدا انجام دادهاى هرگز بزرگ مشمار.
در سوره قبل (مزمّل) برنامه عبادت شبانه و رابطه با خداوند مطرح شد: «قم اللّیل» و در این سوره، برنامه روزانه و رابطه با مردم مطرح شده است. «قم فانذر»
ذکر «اللّه اکبر» مصداق روشن عمل به این آیه است.«و ربّک فکبّر»
بزرگ دانستن خداوند به معناى کوچک شمردن غیر اوست. همان گونه که هواپیما هرچه بالاتر رود، زمین و آنچه بر روى آن است کوچکتر مىشود، کسى هم که خداوند نزد او بزرگ است و اللّه اکبر را با تمام وجود مى گوید، دنیا نزد او کوچک است و از هیچ ابرقدرتى نمىترسد. چنانکه از جمله صفات متّقین در خطبه همام نهج البلاغه مى خوانیم: «عظم الخالق فى انفسهم فصغر ما دون ذلک»
بزرگى خداوند مطلق است، بزرگتر و برتر از همه دیدنىها، شنیدنىها، نوشتنىها، فکر کردنىها، توصیف کردنىها و...
در ارشاد و انذار چند نکته اثر گذار است: پاکى ظاهرى: «وثیابک فطهر»، پاکى معنوى: «و الرجز فاهجر»، اخلاص در عمل: «و لا تمنن تستکثر» صبر و پشتکار: «و لربّک فاصبر»
پیام ها
1- تمام حالات پیامبر، مورد توجه و عنایت خاص خداوند است.«یا ایهّا المدّثّر»
2- شرط نجات مردم آن است که رهبران دینى حرکت کنند و انزوا و استراحت را کنار بگذارند. «قم فانذر»
3- با اینکه انبیا هم بشارت مىدهند و هم انذار، ولى براى غفلت زدایى و بیدار کردن مردم، هشدار لازم است نه بشارت. «فانذر»
4- انسان در معرض انواع خطرها قرار دارد و کار انبیا هشدار به بشر در مورد انواع خطرهاى دنیوى و اخروى است. «فانذر»
5 - براى انجام مأموریّت هاى الهى، با تمام وجود به پا خیزید. «قم فانذر»
6- قیام انبیا برگرفته از فرمان وحى است نه بر اثر ریاست طلبى، برترىجویى و هواى نفس. «قم فانذر»
7- خداوند را، هم در دل و جان بزرگ بدانید و هم با زبان بزرگ بدارید. «ربّک فکبّر»
8 - کسى که خدا را بزرگ دانست، دشمن و حیله ها و نیش ها و آزارهاى او را کوچک مى بیند. «و ربّک فکبّر»
9- بزرگى، مخصوص خداوند است نه دیگران. (کلمه «ربّک» قبل از «فکبّر» آمده است و حصر را مىرساند.)
10- شرط نفوذ کلام رهبر آسمانى آن است که دامنش از هرگونه آلودگى پاک باشد. «و ثیابک فطهّر»
11- نظافت و پاکى، در کنار توحید و تکبیر، نشانه توجه دین به پاکیزگى است. «و ربّک فکبّر و ثیابک فطهّر»
12- نه فقط پاکى بدن، بلکه نظافت و پاکیزگى لباس نیز مورد توجه اسلام است. «و ثیابک فطهّر»
13- رهبر جامعه اسلامى باید از هر نوع پلیدى دورى کند تا بتواند الگو و اسوه اى براى همه باشد. «والرّجز فاهجر»
14- خودسازى مقدم بر جامعه سازى است. کسى که مىخواهد جامعه را از آلودگى پاک کند، باید خودش از هر آلودگى پاک باشد. «والرّجز فاهجر»
15- نه با عبادت و انفاق بر خداوند منت بگذار و اعمال خود را بسیار شمار، و نه بر خلق خدا منّت گذار. «و لا تمنن تستکثر»
16- منّت گذاشتن و چشم داشتن در انفاقها و عطایا، از مصادیق پلیدى روح است. «والرجز فاهجر و لا تمنن تستکثر»
17- دورى گزیدن از منّت و زیاده شمارى، یکى از شرایط موفقیّت رهبران و مبلّغان است. «قم فانذر... و لا تمنن تستکثر»
18- رهبر دینى نباید از مردم توقّعى داشته باشد. «و لا تمنن تستکثر»
19- پایدارى و صبرى ارزش دارد که براى خدا باشد وگرنه یکدندگى و لجاجت است. «ولربّک فاصبر»
20- پشتکار وسیله رشد انسان است. «ولربّک فاصبر»
21- گرچه در برابر معصیت، مصیبت و اطاعت، صبر لازم است امّا هدایت مردم نیاز به صبر ویژه دارد. «قم فانذر... ولربّک فاصبر»
22- مقاومت رهبر جامعه اسلامى باید جامع باشد. صبر در برابر تهمتها، آزارها، تکذیبها و صبر و پایدارى در تبلیغ و انذار و عبادت. «قم... فاصبر»
23- دعوت مردم نیاز به عزم جدّى دارد. «فانذر... فاصبر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یَآ أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ
قُمْ فَأَنذِرْ
وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ
وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ
وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ
وَلَا تَمْنُن تَسْتَکْثِرُ
وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ
ترجمه
اى ردا بر خود کشیده.
به پا خیز و هشدار ده.
و پروردگارت را بزرگ بدار.
و لباست را پاکیزه دار.
و از پلیدى دور شو.
و (در عطا) منّت مگذار.
و(کارت را) بزرگ مشمار و به خاطر پروردگارت صبر کن.
در قرآن، دو مرتبه کلمه «قُم» آمده که هر دو خطاب به پیامبر اکرم است، یکى براى نماز شب و خودسازى «قم اللّیل» و دیگرى براى ارشاد و جامعه سازى. «قم فانذر»
«مدّثر» از «دِثار» به معناى لباس بلندى است که روى سایر لباسها به تن مىکنند و یا به هنگام خواب روى خود مى کشند. (در مقابل «شِعار» که لباس زیر است.)
فرمان «کبِّر» را در تکبیرهاى اذان و اقامه و تکبیرةالاحرام و همچنین تسبیحات اربعه نمازهاى واجب ملاحظه مىکنیم.
امام صادقعلیه السلام فرمود: منظور از «و ثیابک فطّهر» آن است که لباس خود را کوتاه کن. زیرا در جاهلیّت، بزرگان لباس ها را به قدرى بلند مىگرفتند که قسمتى از آن بر روى زمین کشیده مىشد و افرادى را اجیر مى کردند که آن قسمت را همراه آنها بیاورد.
و امام کاظمعلیه السلام فرمود: مراد از «ثیابک فطهّر»، بالا زدن جامه براى جلوگیرى از به زمین کشیده شدن آن و آلوده شدن آن است.
کلمه «رُجز» مترادف «رِجس» به معناى پلیدى و آلودگى است و لذا در مورد هر گونه گناه، شرک، بت، عذاب و هر عمل و اخلاق ناروا به کار رفته است.
در حدیث مىخوانیم: «لا تعطى تلتمس اکثر منها» یعنى چیزى به دیگران عطا مکن که انتظار بازگشت بیشترى داشته باشى. و در حدیث دیگر مى خوانیم: «لا تستکثر ما عملت من خیرٍ للّه» یعنى کار نیکى را که براى خدا انجام دادهاى هرگز بزرگ مشمار.
در سوره قبل (مزمّل) برنامه عبادت شبانه و رابطه با خداوند مطرح شد: «قم اللّیل» و در این سوره، برنامه روزانه و رابطه با مردم مطرح شده است. «قم فانذر»
ذکر «اللّه اکبر» مصداق روشن عمل به این آیه است.«و ربّک فکبّر»
بزرگ دانستن خداوند به معناى کوچک شمردن غیر اوست. همان گونه که هواپیما هرچه بالاتر رود، زمین و آنچه بر روى آن است کوچکتر مىشود، کسى هم که خداوند نزد او بزرگ است و اللّه اکبر را با تمام وجود مى گوید، دنیا نزد او کوچک است و از هیچ ابرقدرتى نمىترسد. چنانکه از جمله صفات متّقین در خطبه همام نهج البلاغه مى خوانیم: «عظم الخالق فى انفسهم فصغر ما دون ذلک»
بزرگى خداوند مطلق است، بزرگتر و برتر از همه دیدنىها، شنیدنىها، نوشتنىها، فکر کردنىها، توصیف کردنىها و...
در ارشاد و انذار چند نکته اثر گذار است: پاکى ظاهرى: «وثیابک فطهر»، پاکى معنوى: «و الرجز فاهجر»، اخلاص در عمل: «و لا تمنن تستکثر» صبر و پشتکار: «و لربّک فاصبر»
پیام ها
1- تمام حالات پیامبر، مورد توجه و عنایت خاص خداوند است.«یا ایهّا المدّثّر»
2- شرط نجات مردم آن است که رهبران دینى حرکت کنند و انزوا و استراحت را کنار بگذارند. «قم فانذر»
3- با اینکه انبیا هم بشارت مىدهند و هم انذار، ولى براى غفلت زدایى و بیدار کردن مردم، هشدار لازم است نه بشارت. «فانذر»
4- انسان در معرض انواع خطرها قرار دارد و کار انبیا هشدار به بشر در مورد انواع خطرهاى دنیوى و اخروى است. «فانذر»
5 - براى انجام مأموریّت هاى الهى، با تمام وجود به پا خیزید. «قم فانذر»
6- قیام انبیا برگرفته از فرمان وحى است نه بر اثر ریاست طلبى، برترىجویى و هواى نفس. «قم فانذر»
7- خداوند را، هم در دل و جان بزرگ بدانید و هم با زبان بزرگ بدارید. «ربّک فکبّر»
8 - کسى که خدا را بزرگ دانست، دشمن و حیله ها و نیش ها و آزارهاى او را کوچک مى بیند. «و ربّک فکبّر»
9- بزرگى، مخصوص خداوند است نه دیگران. (کلمه «ربّک» قبل از «فکبّر» آمده است و حصر را مىرساند.)
10- شرط نفوذ کلام رهبر آسمانى آن است که دامنش از هرگونه آلودگى پاک باشد. «و ثیابک فطهّر»
11- نظافت و پاکى، در کنار توحید و تکبیر، نشانه توجه دین به پاکیزگى است. «و ربّک فکبّر و ثیابک فطهّر»
12- نه فقط پاکى بدن، بلکه نظافت و پاکیزگى لباس نیز مورد توجه اسلام است. «و ثیابک فطهّر»
13- رهبر جامعه اسلامى باید از هر نوع پلیدى دورى کند تا بتواند الگو و اسوه اى براى همه باشد. «والرّجز فاهجر»
14- خودسازى مقدم بر جامعه سازى است. کسى که مىخواهد جامعه را از آلودگى پاک کند، باید خودش از هر آلودگى پاک باشد. «والرّجز فاهجر»
15- نه با عبادت و انفاق بر خداوند منت بگذار و اعمال خود را بسیار شمار، و نه بر خلق خدا منّت گذار. «و لا تمنن تستکثر»
16- منّت گذاشتن و چشم داشتن در انفاقها و عطایا، از مصادیق پلیدى روح است. «والرجز فاهجر و لا تمنن تستکثر»
17- دورى گزیدن از منّت و زیاده شمارى، یکى از شرایط موفقیّت رهبران و مبلّغان است. «قم فانذر... و لا تمنن تستکثر»
18- رهبر دینى نباید از مردم توقّعى داشته باشد. «و لا تمنن تستکثر»
19- پایدارى و صبرى ارزش دارد که براى خدا باشد وگرنه یکدندگى و لجاجت است. «ولربّک فاصبر»
20- پشتکار وسیله رشد انسان است. «ولربّک فاصبر»
21- گرچه در برابر معصیت، مصیبت و اطاعت، صبر لازم است امّا هدایت مردم نیاز به صبر ویژه دارد. «قم فانذر... ولربّک فاصبر»
22- مقاومت رهبر جامعه اسلامى باید جامع باشد. صبر در برابر تهمتها، آزارها، تکذیبها و صبر و پایدارى در تبلیغ و انذار و عبادت. «قم... فاصبر»
23- دعوت مردم نیاز به عزم جدّى دارد. «فانذر... فاصبر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان