display result search
- 2947
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 20 و 21 سوره ملک
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره ملک- آیه 20 و 21
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِن الْکَافِرُونَ إِلَّا فِى غُرُورٍ
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّواْ فِى عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
ترجمه
آیا کیست این کسى که سپاه شماست و شما را در برابر (قهر) خداوند رحمن یارى مىدهد؟ کافران جز در فریب نیستند. آیا کیست آن که اگر خداوند رزقش را قطع کند به شما روزى دهد؟ بلکه آنان در سرکشى و فرار (از حقیقت) لجاجت مىکنند.
در آیات قبل سخن از قدرت الهى در زمین و آسمان بود. او مىتواند به زمین فرمان دهد که کفّار را در خود فرو برد، او مىتواند پرندگان را در آسمان نگاه دارد و.... این آیه عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مىکشد که این انسان با تکیه بر کدام لشگر و با چه حمایتى این همه در برابر خداوند، لجاجت از خود نشان مى دهد. گویا مشرکان از ناحیه بتها براى خود نیروئى احساس مى کردند.
«غَرور» به معناى فریب دهنده و «غُرور» به معناى فریب است.
ابزارهاى غرور متفاوتند و عامل آن شیطان است: «لایغرّنّکم باللّه الغرور» آرزوهاى طولانى و وعده هاى اغفال گران وسیله غرورند.
در اینجا به عوامل بدبختى انسان اشاره شده است: غرور، لجاجت، سرکشى و فرار از حق. «عُتوّ» به معناى استکبار و تجاوز از حق و «نفور» به معناى اظهار تنفّر و گریز از حق است.
لجاجت، زمینه سرکشى وطغیان است و سرکشى، زمینه نفرت و فاصله گرفتن از حق.
تنها خداوند روزى رسان است. هم در دنیا روزى مى دهد: «خلقکم ثمّ رزقکم» هم در برزخ روزى مى دهد: «بل احیاءٌ عند ربّهم یرزقون» هم در قیامت روزى مى دهد. «یرزقون فیها بغیر حساب»
پیام ها
1- فرد مغرور را باید به ضعفها و ناتوانى هایش متوجّه نمود. «امّن هذا الّذى...»
2- از ابزارهاى غرور، داشتن لشگر و سپاه است. «جُند لکم ینصرکم... الاّ فى غرور»
3- کافران با تکیه بر قدرتهاى پوشالى، گرفتار غرور و فریب مىشوند. «جند لکم ینصرکم... ان الکافرون الاّ فى غرور»
4- خداوند مجبور نیست که رزق دهد، بلکه مىتواند رزق دادن را قطع کند. «ان امسک رزقه»
5 - یکى از راههاى توجّه به نعمتهاى خداوند، احتمالِ گرفته شدن نعمتها است. «ان امسک رزقه» (در آیه دیگر از همین سوره مىفرماید: «ان اصبح ماءکم غورا» اگر آبها به عمق زمین فرو رفته بود و شما به آن دسترسى نداشتید.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِن الْکَافِرُونَ إِلَّا فِى غُرُورٍ
أَمَّنْ هَذَا الَّذِى یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّواْ فِى عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
ترجمه
آیا کیست این کسى که سپاه شماست و شما را در برابر (قهر) خداوند رحمن یارى مىدهد؟ کافران جز در فریب نیستند. آیا کیست آن که اگر خداوند رزقش را قطع کند به شما روزى دهد؟ بلکه آنان در سرکشى و فرار (از حقیقت) لجاجت مىکنند.
در آیات قبل سخن از قدرت الهى در زمین و آسمان بود. او مىتواند به زمین فرمان دهد که کفّار را در خود فرو برد، او مىتواند پرندگان را در آسمان نگاه دارد و.... این آیه عجز و ناتوانى بشر را به رخ او مىکشد که این انسان با تکیه بر کدام لشگر و با چه حمایتى این همه در برابر خداوند، لجاجت از خود نشان مى دهد. گویا مشرکان از ناحیه بتها براى خود نیروئى احساس مى کردند.
«غَرور» به معناى فریب دهنده و «غُرور» به معناى فریب است.
ابزارهاى غرور متفاوتند و عامل آن شیطان است: «لایغرّنّکم باللّه الغرور» آرزوهاى طولانى و وعده هاى اغفال گران وسیله غرورند.
در اینجا به عوامل بدبختى انسان اشاره شده است: غرور، لجاجت، سرکشى و فرار از حق. «عُتوّ» به معناى استکبار و تجاوز از حق و «نفور» به معناى اظهار تنفّر و گریز از حق است.
لجاجت، زمینه سرکشى وطغیان است و سرکشى، زمینه نفرت و فاصله گرفتن از حق.
تنها خداوند روزى رسان است. هم در دنیا روزى مى دهد: «خلقکم ثمّ رزقکم» هم در برزخ روزى مى دهد: «بل احیاءٌ عند ربّهم یرزقون» هم در قیامت روزى مى دهد. «یرزقون فیها بغیر حساب»
پیام ها
1- فرد مغرور را باید به ضعفها و ناتوانى هایش متوجّه نمود. «امّن هذا الّذى...»
2- از ابزارهاى غرور، داشتن لشگر و سپاه است. «جُند لکم ینصرکم... الاّ فى غرور»
3- کافران با تکیه بر قدرتهاى پوشالى، گرفتار غرور و فریب مىشوند. «جند لکم ینصرکم... ان الکافرون الاّ فى غرور»
4- خداوند مجبور نیست که رزق دهد، بلکه مىتواند رزق دادن را قطع کند. «ان امسک رزقه»
5 - یکى از راههاى توجّه به نعمتهاى خداوند، احتمالِ گرفته شدن نعمتها است. «ان امسک رزقه» (در آیه دیگر از همین سوره مىفرماید: «ان اصبح ماءکم غورا» اگر آبها به عمق زمین فرو رفته بود و شما به آن دسترسى نداشتید.)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است