display result search
- 4240
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 2 سوره تغابن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تغابن- آیه 2
هُوَ الَّذِى خَلَقَکُمْ فَمِنکُمْ کَافِرٌ وَمِنکُم مُّؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
ترجمه
اوست آن که شما را آفرید، پس بعضى از شما (به اختیار خود) کافر و بعضى مؤمن شدند و خداوند به آنچه انجام مىدهید بیناست.
اگر انسان، مقدارى خاک را در خیابان ببیند، مىپرسد: چه شخصى این خاکها را ریخته است؟ اگر روى این خاکها جدول بندى و طراحى شود، سؤال مىکند که این طرح از کیست؟ اگر خاک طراحى شده، همراه با حکمت و صنعت به صورت کاشى درآید، از ویژگىها و هنر طرّاح سؤال مى کند.
خداوند، انسان را آفرید: «خلقکم» اما آفرینش بسیار شگفت که به خاطر آن از خود با جمله، «تبارک اللّه احسن الخالقین» یاد کرد، زیرا همه گونه هنرنمایى و ظرافت و طرّاحى در آن به کار رفته است، چنانکه در آیهاى دیگر مىفرماید: «لقد خلقنا الانسان فى احسن تقویم» ما انسان را در بهترین قالب آفریدیم.
آرى، آفریده نشانه آفریدگار است و هر چه روى آن هنرنمایى عالمانه و حکیمانه شود، نشانه علم و حکمت و قدرت آن آفریدگار است.
آیه پیش به تسبیح همه موجودات اشاره کرد و این آیه به کفر و کفران برخى انسانها اشاره مىکند تا کافران گمان نکنند که خداوند، نیازمند عبادت آنهاست و یا کفر آنها به خداوند زیانى مىرساند.
آیه قبل، به تسبیح همه موجودات اشاره داشت که به نوعى بیانگر آن بود که آنان از نوعى شعور برخوردارند و در این آیه، به امتیاز انسان بر دیگر موجودات اشاره مى کند که داشتن اراده و اختیار است. انسان با این موهبت ممتاز الهى، مى تواند همان راهى را که بقیه موجودات مى روند، بپیماید یا آنکه به راهى خلاف آن رود. شاید آیه به نوعى انتقاد از انسان باشد که تو على رغم توجّه بیشتر خداوند و گل سرسبد موجودات بودن، بر خلاف مسیر آب شنا کرده و به کفران نعمتها و ناسپاسى خداوند روى مى آورى.
پیام ها
1- آفرینش انسان، جلوه اى از قدرت خداوند است. «هو على کلّ شىء قدیر - هو الّذى خلقکم»
2- انسان، موجودى مختار و انتخابگر است نه مجبور. «فمنکم کافر و منکم مؤمن»
3- عمل انسان، بیانگر عقیده اوست. (به جاى آن که بگوید: خداوند به کفر و ایمان شما آگاه است، مى فرماید: خداوند به عملکرد شما آگاه است.) «واللّه بما تعملون بصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
هُوَ الَّذِى خَلَقَکُمْ فَمِنکُمْ کَافِرٌ وَمِنکُم مُّؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
ترجمه
اوست آن که شما را آفرید، پس بعضى از شما (به اختیار خود) کافر و بعضى مؤمن شدند و خداوند به آنچه انجام مىدهید بیناست.
اگر انسان، مقدارى خاک را در خیابان ببیند، مىپرسد: چه شخصى این خاکها را ریخته است؟ اگر روى این خاکها جدول بندى و طراحى شود، سؤال مىکند که این طرح از کیست؟ اگر خاک طراحى شده، همراه با حکمت و صنعت به صورت کاشى درآید، از ویژگىها و هنر طرّاح سؤال مى کند.
خداوند، انسان را آفرید: «خلقکم» اما آفرینش بسیار شگفت که به خاطر آن از خود با جمله، «تبارک اللّه احسن الخالقین» یاد کرد، زیرا همه گونه هنرنمایى و ظرافت و طرّاحى در آن به کار رفته است، چنانکه در آیهاى دیگر مىفرماید: «لقد خلقنا الانسان فى احسن تقویم» ما انسان را در بهترین قالب آفریدیم.
آرى، آفریده نشانه آفریدگار است و هر چه روى آن هنرنمایى عالمانه و حکیمانه شود، نشانه علم و حکمت و قدرت آن آفریدگار است.
آیه پیش به تسبیح همه موجودات اشاره کرد و این آیه به کفر و کفران برخى انسانها اشاره مىکند تا کافران گمان نکنند که خداوند، نیازمند عبادت آنهاست و یا کفر آنها به خداوند زیانى مىرساند.
آیه قبل، به تسبیح همه موجودات اشاره داشت که به نوعى بیانگر آن بود که آنان از نوعى شعور برخوردارند و در این آیه، به امتیاز انسان بر دیگر موجودات اشاره مى کند که داشتن اراده و اختیار است. انسان با این موهبت ممتاز الهى، مى تواند همان راهى را که بقیه موجودات مى روند، بپیماید یا آنکه به راهى خلاف آن رود. شاید آیه به نوعى انتقاد از انسان باشد که تو على رغم توجّه بیشتر خداوند و گل سرسبد موجودات بودن، بر خلاف مسیر آب شنا کرده و به کفران نعمتها و ناسپاسى خداوند روى مى آورى.
پیام ها
1- آفرینش انسان، جلوه اى از قدرت خداوند است. «هو على کلّ شىء قدیر - هو الّذى خلقکم»
2- انسان، موجودى مختار و انتخابگر است نه مجبور. «فمنکم کافر و منکم مؤمن»
3- عمل انسان، بیانگر عقیده اوست. (به جاى آن که بگوید: خداوند به کفر و ایمان شما آگاه است، مى فرماید: خداوند به عملکرد شما آگاه است.) «واللّه بما تعملون بصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است