display result search
- 3240
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 16 و 17 سوره حشر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره حشر- آیه 16 و 17
کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّى بَرِى ءٌ مِّنکَ إِنِّى أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
ترجمه
(فریب اهل کتاب از منافقان،) مثل (اغفال) شیطان است آنگاه که به انسان گفت: کافر شو، پس چون کفر ورزید، گفت: من از تو تبرّى مى جویم، من ازخداوندى که پروردگار جهانیان است مىترسم.
فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِى النَّارِ خَالِدَینِ فِیهَا وَذَ لِکَ جَزَآؤُاْ الظَّالِمِینَ
ترجمه
پس سرانجام آن دو، (شیطان و منافقان کافر) آن است که آن دو جاودانه در آتشند و این کیفر ستمگران است.
این آیه در ادامه آیه قبل، منافقان را به شیطان تشبیه کرده است که همواره به مردم وعده مى دهد، ولى وعده هایش جز فریب نیست. چه بسیارند افراد و حکومتهاى شیطان صفت که وعده هایى به وابستگان خود مى دهند، ولى روز خطر آنان را به حال خود رها مى کنند.
ابن عباس در ذیل این آیات، این ماجرا را نقل مى کند:
در بنى اسرائیل، عابدى بود به نام برصیصا که سالها عبادت مى کرد و مشهور شد و مردم بیماران خود را براى شفا و درمان نزد او مى آوردند. تا این که روزى زنى از اشراف را نزد او آوردند، شیطان او را وسوسه کرد و او به آن زن تجاوز کرد. سپس او را کشت و در بیابان دفن کرد. برادران زن فهمیدند و مسئله شایع شد و عابد از موقعیّت خود سرنگون گشت. حاکم وقت او را احضار و او به گناه خود اقرار کرد و حکم صادر شد که به دار آویخته شود. در این هنگام شیطان نزد او مجسّم شد که وسوسه من تو را به این روز انداخت، اگر به من سجده کنى تو را آزاد مىسازم. عابد گفت: توان سجده ندارم، شیطان گفت: با اشاره ابرو به من سجده کن، او چنین کرد و به کلى دین خود را از دست داد و سرانجام نیز کشته شد.
شیطان، هر کس را به گونه اى گمراه و از راه به دور مى کند:
عابد بنى اسرائیل از راه عبادتش به گناه گرفتار مى شود.
قارون به علم و مدیریّتش مغرور مى شود. «على علم عندى»
بلعمباعورا با داشتن اسم اعظم به سراغ هوسهاى خود مى رود. «آتیناه آیاتنا فانسلخ منها»
سامرى به علم و هنر خود مغرور مى شود. «بصرت بما لم یبصروا»
یکى به مال و ثروتش مغرور مى شود. «فلما آتاهم من فضله بخلوا به»
دیگرى به فرزندان پسر. «و بنین شهودا»
دیگرى به حکومت. «ألیس لى ملک مصر»
و دیگرى به تجهیزات و برج و بارو. «جابوا الصخر بالواد»،«تنحتون من الجبال بیوتا»
شباهت هاى منافقان با شیطان
1. هر دو دشمن انسان هستند: «انّه لکم عدو مبین» «هم العدو»
2. هر دو مردم را به فحشا و منکر مىخوانند: «یأمرکم بالفحشاء»، «یأمرون بالمنکر»
3. از هر دو باید دور شد: «و لا تتّبعوا خطوات الشیطان»، «فاحذروهم»
4. هر دو چند چهره و ظاهر فریبند: «کمثل الشّیطان اذ قال للانسان اکفر... قال انّى برى منک»، «و اذا لقوا الّذین آمنوا قالوا آمنّا و اذا خلوا الى شیاطینهم قالوا انّا معکم»
5. هر دو با شعار خیرخواهى، اغفال مى کنند: «هل ادلّک عى شجرة الخلد»، «قالوا انّما نحن مصلحون»
6. جایگاه هردو دوزخ است: «انّهما فى النّار»،«انّ المنافقین فى الدرک الاسفل من النّار»
پیام ها
1- براى اثبات مطلب یا نفوذ بیشتر در مخاطب، مى توان از چند نمونه و تجربه استفاده کرد. «کمثل الّذین من قبلهم... کمثل الشّیطان»
2- وسوسه ها و تحریکات منافقان، نمونه اى از وسوسه هاى شیطان است. «کمثل الّذین... کمثل الشّیطان»
3- شیطان، فقط دعوت به انحراف مىکند، این انسان است که با اختیار خود، انحراف را مىپذیرد. «اکفر... فلما کَفَر»
4- شیطان، رفیق نیمه راه است. «اکفر فلما کفر قال انى برىءٌ»
5 - کار انسان بىدین به جایى مىرسد که شیطان هم از او برائت مىجوید. «انّى برىءٌ منک»
6- شیطان و منافقان، خوف از خدا را توجیهى براى خلف وعده و یارى نکردن خود قرار مى دهند. «انّى اخاف اللّه» سرانجام نفاق و کفر، آتش جاودان است
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّى بَرِى ءٌ مِّنکَ إِنِّى أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ
ترجمه
(فریب اهل کتاب از منافقان،) مثل (اغفال) شیطان است آنگاه که به انسان گفت: کافر شو، پس چون کفر ورزید، گفت: من از تو تبرّى مى جویم، من ازخداوندى که پروردگار جهانیان است مىترسم.
فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِى النَّارِ خَالِدَینِ فِیهَا وَذَ لِکَ جَزَآؤُاْ الظَّالِمِینَ
ترجمه
پس سرانجام آن دو، (شیطان و منافقان کافر) آن است که آن دو جاودانه در آتشند و این کیفر ستمگران است.
این آیه در ادامه آیه قبل، منافقان را به شیطان تشبیه کرده است که همواره به مردم وعده مى دهد، ولى وعده هایش جز فریب نیست. چه بسیارند افراد و حکومتهاى شیطان صفت که وعده هایى به وابستگان خود مى دهند، ولى روز خطر آنان را به حال خود رها مى کنند.
ابن عباس در ذیل این آیات، این ماجرا را نقل مى کند:
در بنى اسرائیل، عابدى بود به نام برصیصا که سالها عبادت مى کرد و مشهور شد و مردم بیماران خود را براى شفا و درمان نزد او مى آوردند. تا این که روزى زنى از اشراف را نزد او آوردند، شیطان او را وسوسه کرد و او به آن زن تجاوز کرد. سپس او را کشت و در بیابان دفن کرد. برادران زن فهمیدند و مسئله شایع شد و عابد از موقعیّت خود سرنگون گشت. حاکم وقت او را احضار و او به گناه خود اقرار کرد و حکم صادر شد که به دار آویخته شود. در این هنگام شیطان نزد او مجسّم شد که وسوسه من تو را به این روز انداخت، اگر به من سجده کنى تو را آزاد مىسازم. عابد گفت: توان سجده ندارم، شیطان گفت: با اشاره ابرو به من سجده کن، او چنین کرد و به کلى دین خود را از دست داد و سرانجام نیز کشته شد.
شیطان، هر کس را به گونه اى گمراه و از راه به دور مى کند:
عابد بنى اسرائیل از راه عبادتش به گناه گرفتار مى شود.
قارون به علم و مدیریّتش مغرور مى شود. «على علم عندى»
بلعمباعورا با داشتن اسم اعظم به سراغ هوسهاى خود مى رود. «آتیناه آیاتنا فانسلخ منها»
سامرى به علم و هنر خود مغرور مى شود. «بصرت بما لم یبصروا»
یکى به مال و ثروتش مغرور مى شود. «فلما آتاهم من فضله بخلوا به»
دیگرى به فرزندان پسر. «و بنین شهودا»
دیگرى به حکومت. «ألیس لى ملک مصر»
و دیگرى به تجهیزات و برج و بارو. «جابوا الصخر بالواد»،«تنحتون من الجبال بیوتا»
شباهت هاى منافقان با شیطان
1. هر دو دشمن انسان هستند: «انّه لکم عدو مبین» «هم العدو»
2. هر دو مردم را به فحشا و منکر مىخوانند: «یأمرکم بالفحشاء»، «یأمرون بالمنکر»
3. از هر دو باید دور شد: «و لا تتّبعوا خطوات الشیطان»، «فاحذروهم»
4. هر دو چند چهره و ظاهر فریبند: «کمثل الشّیطان اذ قال للانسان اکفر... قال انّى برى منک»، «و اذا لقوا الّذین آمنوا قالوا آمنّا و اذا خلوا الى شیاطینهم قالوا انّا معکم»
5. هر دو با شعار خیرخواهى، اغفال مى کنند: «هل ادلّک عى شجرة الخلد»، «قالوا انّما نحن مصلحون»
6. جایگاه هردو دوزخ است: «انّهما فى النّار»،«انّ المنافقین فى الدرک الاسفل من النّار»
پیام ها
1- براى اثبات مطلب یا نفوذ بیشتر در مخاطب، مى توان از چند نمونه و تجربه استفاده کرد. «کمثل الّذین من قبلهم... کمثل الشّیطان»
2- وسوسه ها و تحریکات منافقان، نمونه اى از وسوسه هاى شیطان است. «کمثل الّذین... کمثل الشّیطان»
3- شیطان، فقط دعوت به انحراف مىکند، این انسان است که با اختیار خود، انحراف را مىپذیرد. «اکفر... فلما کَفَر»
4- شیطان، رفیق نیمه راه است. «اکفر فلما کفر قال انى برىءٌ»
5 - کار انسان بىدین به جایى مىرسد که شیطان هم از او برائت مىجوید. «انّى برىءٌ منک»
6- شیطان و منافقان، خوف از خدا را توجیهى براى خلف وعده و یارى نکردن خود قرار مى دهند. «انّى اخاف اللّه» سرانجام نفاق و کفر، آتش جاودان است
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است